Afandi haqida latifalar
— Dada 4 so‘m bering, - debdi.
Dadasi:
— Bolam 3 so‘mni nima qilasan? 2 so‘m beray, deb 1 so‘m berib qo‘yibdi.
— Podshohi olam, bu gunohkorni darhol zindondan chiqazib yuboring. Bo‘lmasa boshqa gunohsizlarni buzib yuboradi, dermish.
— Oh, u mening sochimni prichyoskasini buzdi - debdi,
Cho‘loq:
— Bir sakrab yetib olaymi - debdi.
Ko‘r esa:
— Qo‘rqmanglar, nomerini eslab qoldim, militsiyaga beramiz - debdi.
— Biz bugundan boshlab Nasriddin Afandini eshak boshilik martabasiga muvofiq ko‘rdik...
Afandi o‘rnidan turib podshoga ta’zim qildi va borib taxtdan ham yuqoriroq bir joyga borib o‘tirdi.
— Ha, Afandi, — dedi podsho,— nima uchun mendan ham yuqoriroqqa o‘tirdingiz?
Afandi qo‘lini ko‘tarib dedi:
— Taqdirga tan bering, shohim! Men o‘z vazifamni bajarishga kirishdim!
— Bir yashik oyna bor, kimki shuni uyimga eltib bersa, pul o‘rniga uchta hikmatli gap aytaman, - dedi.
Mardikorlar: «Quruq gap — quloqqa yoqmas» deb, indamay o‘tiraverishdi.
Afandi yashik egasining shartiga rozi bo‘ldi-da, yashikni ko‘tarib borar ekan:
— Qani, hikmatli gaplaringizni ayting, - dedi.
— Birinchi gapim shuki: Agar birov sizga «to‘qlikdan ochlik yaxshi» desa, aslo ishonmang, - dedi oyna egasi.
— Hay-hay, buncha yaxshi, - dedi Afandi,— qani, ikkinchisini ham eshitaylik?,
— Agar birov sizga «otliq yurishdan yayov yurish yaxshi» desa, aslo ishonmang.
— Hay-hay, bunisi undan ham o‘tkir gap ekan,— dedi Afandi,— qani, uchinchisini eshitaylik?
Oyna egasi:
— Agar birov sizga «syendan ko‘ra ahmoqroq mardikor bor» desa, aslo ishonmang, - degan edi, Afandi yashikni ko‘tarib turib yerga bir urdi-da:
— Agar birov sizga «shu yashikning ichidagi oynalardan birontasi butun qoldi» desa aslo ishonmang! - dedi.
Ulfatlardan biri:
— To chiroq yoqilguncha osh yeyish yo‘q! Hamma chapak chalib o‘tirsin, - dedi.
Afandi tizzasini yalang‘ochladi-da, uni, bir qo‘li bilan shappatilab o‘tirib, ikkinchisi bilan osh ustidagi go‘shtni paqqos tushirdi.
Doya kampir ham Afandining uyida o‘zidan boshqa hech kim bo‘lmaganligi sababli qorong‘ida chiroqni qaratib turasan, - deb chiroqni unga tutkazibdi.
Afandi chiroqni qaratib turganmish, doya kampir tug‘dirayotganmish. Afandi chiroqni qaratib tursa, oldin bitta kalla chiqibdi, keyin ikkinchisi va uchinchi kalla ham ko‘rinayotganmish. Afandi shosha-pisha chiroqni "puf", deb o‘chiribdi.
Doya kampir hayron bo‘lib:
— Afandi, chiroqni nimaga o‘chirding, - deb so‘rabdi.
Afandi norozi bulib:
— E-e-e, onasini emsin. Chiroq qaratib tursang, bular yorug‘ga qarab chiqaverarkan, - dermish.
— Kavushingiz dahlizda tura berar edi-ku, - dedi.
— Yo‘q, - dedi Afandi, — kavushimning yomon fye’li bor: kim «yur» desa, o‘rniga eski kavushni qo‘yib keta beradi.
— Xotin, telefonim uyda qolibdi. Falonchiga qo‘ng‘iroq qilib, meni ketganligimni ayt, - desa, xotini birozdan so‘ng qayta qo‘ng‘iroq qilib:
— Telefonni topolmadim. Uyiga kirib boravering, - debdi. Afandi jahli chiqib, qarasa telefon qo‘lida ekan.
— Uyda hech narsa yo‘q-ku, mehmon boshlab kelasiz!
— Unday bo‘lsa,— dedi Afandi,— mehmon ko‘chada turibdi, chiqib Afandi yo‘q deya qol!
Afandining xotini yo‘lakka chiqib, eshik orqasidan:
— Xush kelibsiz, mehmon, uyga kiring desam, Afandi yo‘qlar, endi borlarida boshqa kelarsiz,— dedi.
Mehmon o‘shqirdi:
— Qanaqa bema’ni xotinsiz! Hozir holu jonimga qo‘ymay olib keldilar-ku. Hozir ko‘z oldimda uyga kirib ketdilar!
Afandi quloq solib tursan edi, eshikka yaqinroq borib dedi:
— Afandining eshigi bitta deb senga kim aytgan edi, narigi eshikdan chiqib ketgandir-da!