Afandi haqida latifalar
Bir xasis savdogar Afandidan so‘radi:
— Siz ham pulni yaxshi ko‘rasizmi?
— Xasislarga yuzimni sarg‘aytirmaslik uchun yaxshi ko‘rsam, ajab emas...
— Siz ham pulni yaxshi ko‘rasizmi?
— Xasislarga yuzimni sarg‘aytirmaslik uchun yaxshi ko‘rsam, ajab emas...
Afandining ko‘zi xira bo‘lib qolgan edi, odamlar unga ko‘proq yong‘oq yeyishni maslahat berishdi. Afandi bozordan yarim qadoq yong‘oq olib, asta chiqib ketayotgan edi, ro‘parasidan bir bola chiqib salom berdi. Afandi alik olib, bolaga bitta yong‘oq berdi-da, sevinib dedi:
— Salom bergan bolalarni juda yaxshi ko‘raman. Qani endi, boshqa bolalar ham senga o‘xshash salom berishni bilishsa!
Bola nariroqqa borib ingichka ovozda salom berdi, Afandi yana yong‘oq uzatdi, ko‘chaning o‘rtasiga yetmasdanoq bola yo‘g‘on tovushda salom berib, yana bir yong‘oq oldi, tor ko‘chaga burilmasdan xirillagan tovush bilan salom bergan edi, Afandi bilib qolib:
— Salomni yong‘oqqa alishib yeb, tomog‘ing og‘rigan shekilli, tovushing chiqmayotibdi, yong‘oq yema!— dedi.
— Salom bergan bolalarni juda yaxshi ko‘raman. Qani endi, boshqa bolalar ham senga o‘xshash salom berishni bilishsa!
Bola nariroqqa borib ingichka ovozda salom berdi, Afandi yana yong‘oq uzatdi, ko‘chaning o‘rtasiga yetmasdanoq bola yo‘g‘on tovushda salom berib, yana bir yong‘oq oldi, tor ko‘chaga burilmasdan xirillagan tovush bilan salom bergan edi, Afandi bilib qolib:
— Salomni yong‘oqqa alishib yeb, tomog‘ing og‘rigan shekilli, tovushing chiqmayotibdi, yong‘oq yema!— dedi.
Afandi muxbirligida maqola ketidan maqola yoza berar edi. Bir o‘rtog‘i unga bunday dedi:
— Shu yozayotgan maqolalaring qatori onanga ham bitta xat yozsang bo‘lmaydimi?
— Gonorarini kim beradi? - so‘radi Afandi.
— Shu yozayotgan maqolalaring qatori onanga ham bitta xat yozsang bo‘lmaydimi?
— Gonorarini kim beradi? - so‘radi Afandi.
Afandining otasi mahsido‘zga shogirdlikka berdi, Oradan ikki yilcha o‘tdi. Bir kun otasi undan so‘radi:
— Nasriddin, mahsido‘zlikni o‘rganay dedingmi?
— Ustam,— dedi Afandi,— zehning yaxshi deb maqtaydilar. Bola ko‘tarish, do‘kon supurishni halitdanoq o‘rganib oldim. Xudo hohlasa, yana besh-olti yildan keyin mahsido‘zlikni ham o‘rganib olar emishman.
— Nasriddin, mahsido‘zlikni o‘rganay dedingmi?
— Ustam,— dedi Afandi,— zehning yaxshi deb maqtaydilar. Bola ko‘tarish, do‘kon supurishni halitdanoq o‘rganib oldim. Xudo hohlasa, yana besh-olti yildan keyin mahsido‘zlikni ham o‘rganib olar emishman.
Bir kuni Afandinikiga yon qo‘shnisi kirib qolibdi. Afandi:
— E, keling, keling qo‘shni.
Qo‘shni:
— Keldik qo‘shni.
— Tinchlikmi o‘zi? Kecha tunda "gurs-s-s" etgan ovoz eshitildi.
Afandi:
— Ha umi kecha tomda yotgandim, choponim pastga tushib ketdi.
Qo‘shni:
— E, qo‘ying-e, chopon tushib ketsa bunchalik ovoz chiqmaydi-ku.
Afandi:
— Gap shundaki, shu choponning ichida o‘zim ham bor edim-da, - dermish.
— E, keling, keling qo‘shni.
Qo‘shni:
— Keldik qo‘shni.
— Tinchlikmi o‘zi? Kecha tunda "gurs-s-s" etgan ovoz eshitildi.
Afandi:
— Ha umi kecha tomda yotgandim, choponim pastga tushib ketdi.
Qo‘shni:
— E, qo‘ying-e, chopon tushib ketsa bunchalik ovoz chiqmaydi-ku.
Afandi:
— Gap shundaki, shu choponning ichida o‘zim ham bor edim-da, - dermish.
Poshsho bir kuni ziyofatda o‘tirib Afandi bilan hazillashdi:
— Mulla Nasriddin, qayerga borsangiz eshagingizdan ajralmaysiz, doim u bilan birgasiz, a?
— Taqsir, eshagimdan ajralsam, mana bunday ziyofatlardan ham mahrum bo‘lib qolaman-da,— javob berdi Afandi.
— Mulla Nasriddin, qayerga borsangiz eshagingizdan ajralmaysiz, doim u bilan birgasiz, a?
— Taqsir, eshagimdan ajralsam, mana bunday ziyofatlardan ham mahrum bo‘lib qolaman-da,— javob berdi Afandi.
Afandi Podsho bilan ovga chiqdi. Podsho bir kiyikni quvib borib otgan edi, o‘qi xato ketdi. O‘zini juda ham mergan deb, har doim maqtanib yurgan Podsho Afandining oldida xijolat bo‘ldi-da, o‘zini oqlay boshladi:
— Qara, Afandi, juda mug‘ombir ov ko‘rgan quv kiyik ekan, mening o‘qimga chap berib ketdi-ya.
Afandi Podshoga taskin berib, aytdi:
— Agar kiyikning o‘rnida yuzta odam bo‘lsa ham bexato urgan bo‘lar edingiz, kiyik ham ovmi!
— Qara, Afandi, juda mug‘ombir ov ko‘rgan quv kiyik ekan, mening o‘qimga chap berib ketdi-ya.
Afandi Podshoga taskin berib, aytdi:
— Agar kiyikning o‘rnida yuzta odam bo‘lsa ham bexato urgan bo‘lar edingiz, kiyik ham ovmi!
Afandining bir boy qo‘shnisi bor ekan. U boy nuqul afandiga xatlarini bepul yozdirib yurarkan.
Bir kishi so‘rabdi:
— Afandi, nega nuqul boyni xatlarini bepul yozib berasan? Axir u senga haq to‘lamaydi-ku?!
Afandi debdi:
— Agar boyni xatlarini yozib bermasam, u menga ko‘p pul to‘lay boshlaydimi???
Bir kishi so‘rabdi:
— Afandi, nega nuqul boyni xatlarini bepul yozib berasan? Axir u senga haq to‘lamaydi-ku?!
Afandi debdi:
— Agar boyni xatlarini yozib bermasam, u menga ko‘p pul to‘lay boshlaydimi???
Afandi sartarosh bo‘lib podshoning sochini olar edi. Qo‘rqqanidan qo‘li qaltirab, podshoning boshini kesib oldi.
Podsho qichqirdi:
— Ko‘zingga qara, yaramas, boshimni kesding!
— Tovba, kesilgan boshning gapirishini umrim bo‘lib endi ko‘rishim,— dedi ajablanib Afandi.
Podsho qichqirdi:
— Ko‘zingga qara, yaramas, boshimni kesding!
— Tovba, kesilgan boshning gapirishini umrim bo‘lib endi ko‘rishim,— dedi ajablanib Afandi.
Podsho qalandar libosida yo‘lda ketayotgan edi. Afandi bir daraxtning soyasida uxlab yotgan ekan. Podsho uni uyg‘otdi.
— Ha, nima deysan?! Nega mening uyqumni buzding deb do‘q qila boshladi Afandi.
— Birodar, sen yaxshi kishiga o‘xshaysan, bir narsa so‘ramoqchi edim, shuni aytib bergin.
— Xushomaddan Afandi erib ketib, hovridan tushdi:
— Qani, so‘ra-chi, nima demoqchisan?
— Bu mamlakatning podshosi zolimmi, odilmi? Rostini ayt.
— E birodar, nimasini aytasan, u shunday qonxo‘r, zolimki...— deb yomonlab ketuvdi, «qalandar» gapini bo‘ldi:
— Meni taniysanmi?
— Yo‘q.
— Men Podsho bo‘laman.
Afandining badaniga titroq turdi, lekin sir boy bermadi:
— Meni taniysanmi?
— Yo‘q.
— Men shu shaharning jinnilaridan bo‘laman. Har oyda uch kun jinni bo‘laman. Mana bugun jinniligim boshlangan kun.
— Ha, nima deysan?! Nega mening uyqumni buzding deb do‘q qila boshladi Afandi.
— Birodar, sen yaxshi kishiga o‘xshaysan, bir narsa so‘ramoqchi edim, shuni aytib bergin.
— Xushomaddan Afandi erib ketib, hovridan tushdi:
— Qani, so‘ra-chi, nima demoqchisan?
— Bu mamlakatning podshosi zolimmi, odilmi? Rostini ayt.
— E birodar, nimasini aytasan, u shunday qonxo‘r, zolimki...— deb yomonlab ketuvdi, «qalandar» gapini bo‘ldi:
— Meni taniysanmi?
— Yo‘q.
— Men Podsho bo‘laman.
Afandining badaniga titroq turdi, lekin sir boy bermadi:
— Meni taniysanmi?
— Yo‘q.
— Men shu shaharning jinnilaridan bo‘laman. Har oyda uch kun jinni bo‘laman. Mana bugun jinniligim boshlangan kun.
