— Фарқи катта. Вафодор эр ҳар сафар хотинига "Сенга хиёнат қилмаганман" деганида виждони қийналаверади...
— Бу нимага керак? – деб сўраса, дўсти дебди:
— Бу гапирадиган соат, мана қара, - деб тоғорани қаттиқ урса девор ортидан қўшнисини: “Минг лаънат, 3 дан 15 дақиқа ўтди” деган овози эшитилибди.
— Тўйни иложи борича ортга суришинг керак.
Ўғил:
— Нега ада? Қудаларингиз нима дейди?!
Ота:
— Ким нима деса десин. Ҳарна ўйнаб-кулиб яшаб қолгин дейман-да...
Биринчиси дебди:⠀
— Менинг поччам энг бой одам . Опамга 3 та уй, 2 та далаҳовли, 5 машина олиб берганлар-у, лекин опамни ўзлари билан олиб кетганлар.
Иккинчиси дебди: ⠀
— Менинг поччам ҳам миллиардер. Опамни олтин-у, зар билан безаганлар. Нима десалар бир зумда муҳайё қиладилар. Лекин тўғри, менинг ҳам опамни олиб кетганлар.
Учинчиси бўлса буларни ҳаммасини эшитиб дебди:⠀
— Менинг поччам бой эмаслар. Лекин поччам опамни олиб кетмаганлар. Аксинча, биз поччамни олиб келганмиз.
— Сен пианинода кўпроқ машқ қилишинг керак.
Ўғли:
— Бундан ортиғи бўлмайди. Бутун подезд кўчиб кетди-ку.
— Ўғлим, мени нега мактаб директори чақиртирди?
Ўғли:
— Кеча мактабда муштлашдим.
Отаси:
— Нима, мени навбатдаги жангни томоша қилишга чақиришдими?
— Кеча хотиним пиширган овқатни мақтайман деб, “Онаси, овқатинг мазали эмас, ... жудаям мазали чиқибди” демоқчи эдим. Гапимни охиригача айтишга улгурмадим...