— Мен ақллиман.
— Йўқ, мен ақллиман.
— Юр, одамдан сўраймиз, - дебди эшак.
Бир одамни топиб сўрашибди:
— Ким ақлли? Эшакми ёки молми?
Одам дебди:
— Мол катта йўлдан ўтаётганда, аввал чапга кейин ўнгга қараб ўтади.
Эшак эса йўлдан ўтаётганда молга ўхшаб ҳеч қаерга қарамайди...!
— Эшитдик, қизингиз жуда озода, сарамжон, чаққон экан. Қўли ширин пазанда ҳам эмиш. Чевар ҳам экан-а? – дебди.
— Бир оғиз ҳам гапирмас, ҳечам чарчадим демас эмиш – деб давом эттирибди иккинчиси.
Қизни онаси ҳамма гапни эшитиб ўтириб, охири:
— Шундоқ бизни уйимиздан сал нарироқда маиший техника сотадиган дўкон бор. Ўша ердан кир ювиш машинаси, чанг ютгич, газ печи, тикув машинаси, ... Шуларни ҳаммасини сотиб олсангиз, ҳамма ишларингиз осон битади! – дермиш.
“Соғлом инсон юраги нечи пул туришини биласанми?!
Мен аҳмоқ сен ношукурга юрагимни “шундоқ” бериб ўтирибман-а!!!”.
— Ҳа, бўлмасам-чи! Ҳатто чироқ ҳам ёқилганича турган экан.
Буни кўриб қолган хотини эрига:
— Бу нимаси?! Кўз олдимда бегона аёлни кўйлагини ушлаяпсизми?! – деб бақира кетибди.
Эри бўлса:
— Ваҳима қилма хотин. Мени нотўғри тушундинг. У аёлни кўйлагини ушлаганимни сабаби, ёғли қўлимни кўйлакка артиб олдим, - дермиш.
— Қишгача тугаб қолар...
— Салом доктор! Кирсам бўладими?
— Ҳозир беморим бор... – дебди врач.
— Мен сизни яқин дўстингизман. Беш йил аввал кўришганмиз, эсингиздами?
— Яқин дўстларим билан 5 дақиқа аввал кўришдим. Беш йил аввал кўришган бўлсак, беморим экансиз. Навбатга туринг!
— Циркдагиларими ёки атрофимдагиларими?
— Салом, танишсак бўладими? Бу ерда нима қилиб турибсиз?