— Баракалла ўғлим! Нега бунчалик аниқ гапиряпсан?
— Чунки чораклик иншони партадошим Манзурадан кўчирдим. Мавзусини биласизми? “Менинг таржимаи ҳолим”...
— Фалон жойгача борсам, қанча бўлади?
Таксичи унга:
— 10 минг бўлади, - дебди.
Ҳалиги одам пулни эшитиб:
— Унда шу юкларимни ўша жойга олиб бориб ташланг. Мен орқангиздан югуриб етиб оламан, - дермиш.
— Шу дангаса ўғлимни ишга олсанг дегандим...
— Муаммо эмас! Эртага келаверсин. 1-2 соат офисда, компьютер ўйин ўйнаб кетади. Маоши 5 миллион бўлади.
— Дўстим, мен уни ростан ҳам ишлашини хоҳлайман.
— Майли, ярим кунга келақолсин. Интернетда янгиликларни ўқиб, қаҳва ичиб кетади. Ойига - 2 миллион, бўладими?
— Ҳа, йўқ... У камида 10 соатлаб ишлаши керак. Маошини 700 мингдан оширмайсан...
— Э, бунақаси кетмайди! Ўғлингга айт, ёнимга институт дипломи билан келсин!
Пушкин эса 37 ёшида ҳалок бўлди. Маяковский 36 да,
Есенин-чи, бор-йўғи 30 ёшга кирганида ўз жонига қасд қилишади.
Мана, машҳур инсонларнинг давлат пенсия жамғармасига қўшган ҳиссалари...!
— Уйга ташаб қўйинг, - деб ичига кириб ўтириб олибди.
Хотини шовқинни эшитиб ошхонага кирса, эри музлатгични ичига кириб ўтирибди.
— Дадаси, бу ерда нима қиляпсиз? – деса, эри:
— Орқамдан қидириб шу ергача келдингми?! Ўзим такси ушлаб уйга кетаётгандим, - дермиш.
— Автобусда, келяпман!
— Тезроқ бўлақолгин...
— Яхши. Ҳозир, ҳайдовчига айтаман!
— Шифокорнинг айтишича, менинг саккиз соатлик умрим қолибди. Юр, туни билан шаҳар айланамиз, бор пулимга ресторанда ўтирамиз.
Дўсти унга:
— Ҳо-о, сен эртага барибир уйғонмайсан. Мен бўлсам эрта туриб ишга боришим керак.
— Мен тўхтанг деяпман. Сиз нима қиляпсиз?!
Аёл:
— Тўхтаяпман...
Инструктор:
— Машина тўхтасин, сизни миянгиз эмас!