Офис ходимининг бир кунлик иш режаси:
“Компьютер блокка тушиб қолмаслиги учун сичқончани ҳар-ҳар замон жойидан секин қимирлатиб қўйиш”.
“Компьютер блокка тушиб қолмаслиги учун сичқончани ҳар-ҳар замон жойидан секин қимирлатиб қўйиш”.
Агар хотинингиз сизга сакрай бошласа, жим турманг. Ўзингизни ким эканлигизни кўрсатиб қўйинг. Ошхонага кирганингизда минғир-минғирини бошласа, шарт этиб идишларни ювиб, овқат пишириб қўйинг. Ваннага кирганизда гапирса, пайпоқларни чайиб қўйинг. Дазмол, чангютгич ҳам хотинизга қарши курашиш қуролларига айлансин. Урушишга баҳона тополмай бир алам қилсин!
Бир куни ёш йигит кўчада кетаётса, ёнидан чиройли қиз ўтиб қолибди.
Йигит:
— Қани энди, сизди олдингизга бемор бўлиб борсам-у, сиз мени даволасангиз... – деса , қиз ортига ўгирилиб:
— Яхши йигит, мен туғруқхонада ишлайман, - дермиш.
Йигит:
— Қани энди, сизди олдингизга бемор бўлиб борсам-у, сиз мени даволасангиз... – деса , қиз ортига ўгирилиб:
— Яхши йигит, мен туғруқхонада ишлайман, - дермиш.
— Нима учун баъзи одамлар чақмоқ бўлаётганида ўзига оро бериб, тек туришади?
— Ҳайратланаётган бўлиши мумкин.
— Йўқ. Улар кимдир тепада селфи қиляпти, деб ўйлашади.
— Ҳайратланаётган бўлиши мумкин.
— Йўқ. Улар кимдир тепада селфи қиляпти, деб ўйлашади.
''Бузоқни югургани сомонхонагача'' деган мақолни эшитган бузоқ умуман югурмайдиган бўлибди.
Бир одам самолётда учиб кетаётиб, ҳадеб худога илтижо қилармиш:
“Эсон-омон етиб олайлик!” деб.
Ёнидаги йўловчи ундан сўрабди:
— Ҳой биродар, бунча ҳавотир оласиз? Самолёт янги, ишончли! Ҳеч нарса бўлмайди, қўрқманг!
Ҳалиги одам:
— Нуқул мен ўтирган машина бузилиб қолади, велосипедни балони тешилади, поезд ҳам ҳалокатли тўхтайди, - деб турса бирдан стюардесса эълон қилибди:
— Ҳурматли йўловчилар! Самолётимиз тинч океанига қуламоқда! Биз сизларга биттадан қутқарув желети ва хуштак берамиз. Хуштакни чалсангиз, сизларга акула ҳужум қилмайди!
Шунда ҳалиги одам йиғламсираб дебди:
— Ҳозир менга беришган хуштак ё чалинмайдиган бўлади, ё бўлмаса менга учраган акула кар бўлиб чиқади… Қутқарув желетини размери топилмаса ҳам керак!
“Эсон-омон етиб олайлик!” деб.
Ёнидаги йўловчи ундан сўрабди:
— Ҳой биродар, бунча ҳавотир оласиз? Самолёт янги, ишончли! Ҳеч нарса бўлмайди, қўрқманг!
Ҳалиги одам:
— Нуқул мен ўтирган машина бузилиб қолади, велосипедни балони тешилади, поезд ҳам ҳалокатли тўхтайди, - деб турса бирдан стюардесса эълон қилибди:
— Ҳурматли йўловчилар! Самолётимиз тинч океанига қуламоқда! Биз сизларга биттадан қутқарув желети ва хуштак берамиз. Хуштакни чалсангиз, сизларга акула ҳужум қилмайди!
Шунда ҳалиги одам йиғламсираб дебди:
— Ҳозир менга беришган хуштак ё чалинмайдиган бўлади, ё бўлмаса менга учраган акула кар бўлиб чиқади… Қутқарув желетини размери топилмаса ҳам керак!
Эр хотинига дебди:
— Онаси, бугун уйимизга яқин дўстимни меҳмонга чақирдим.
Хотини:
— Нима? Меҳмон? Бола касал, мени ишларим бошимдан ошиб ётибди. Уйни аҳволига қараб бўлмайди. Музлатгич бўм-бўш! Бу кишим меҳмон чақирганмушлар...!
Эри:
— Шунинг учун ҳам чақиряпман-да! Дўстим бўйдоқ. Охирги пайт уйланиш ҳақида кўп уйлаяпти. Бизникига келиб уйлангандан кейинги ҳаётини бир кўриб кетсин дегандим...
— Онаси, бугун уйимизга яқин дўстимни меҳмонга чақирдим.
Хотини:
— Нима? Меҳмон? Бола касал, мени ишларим бошимдан ошиб ётибди. Уйни аҳволига қараб бўлмайди. Музлатгич бўм-бўш! Бу кишим меҳмон чақирганмушлар...!
Эри:
— Шунинг учун ҳам чақиряпман-да! Дўстим бўйдоқ. Охирги пайт уйланиш ҳақида кўп уйлаяпти. Бизникига келиб уйлангандан кейинги ҳаётини бир кўриб кетсин дегандим...
Дала ўқув машғулотларига чиққан командир сержантга топшириқ берибди:
— Мен уйқуга ётяпман. Уйқудан турганимда дастурхонда қуён гўштидан қайноққина шўрва бўлсин! Тушунарлими?
— Ҳудди шундай, ўртоқ полковник! - жавоб берибди сержант.
Бир соат вақт ўтгач, полковник уйғониб, не кўз билан кўрсинки, столга ёзилган дастурхон устида қайноққина шўрвадан хушбўй буғ чиқмоқда. Табиийки, полковник ҳайрон.
— Хўш, бунчалик қисқа вақт ичида қуён тутишга қандай муваффақ бўлдинг? - сўрабди у сержантдан.
— Муаммо бўлмади, ўртоқ полковник. Атрофга қарасам, аллақандай қуён югуриб юрибди. Милтиғимни кўтариб, ўт очдим. Бечора “миёв” дейишга ҳам улгурмади! – дермиш сержант.
— Мен уйқуга ётяпман. Уйқудан турганимда дастурхонда қуён гўштидан қайноққина шўрва бўлсин! Тушунарлими?
— Ҳудди шундай, ўртоқ полковник! - жавоб берибди сержант.
Бир соат вақт ўтгач, полковник уйғониб, не кўз билан кўрсинки, столга ёзилган дастурхон устида қайноққина шўрвадан хушбўй буғ чиқмоқда. Табиийки, полковник ҳайрон.
— Хўш, бунчалик қисқа вақт ичида қуён тутишга қандай муваффақ бўлдинг? - сўрабди у сержантдан.
— Муаммо бўлмади, ўртоқ полковник. Атрофга қарасам, аллақандай қуён югуриб юрибди. Милтиғимни кўтариб, ўт очдим. Бечора “миёв” дейишга ҳам улгурмади! – дермиш сержант.
— Кеча эрим билан яна уришиб қолдик...
— Опа, сиз ўзи аҳмоққа эрга теккансиз!
— Нега эрим аҳмоқ экан?
— Аҳмоқ бўлмаса сизга уйланармиди!?
Бошқа уйга адашиб кириб қолган сигир нима дейишини билмай:
“Кечирасизлар, сут олмайсизларми?” дебди.
“Кечирасизлар, сут олмайсизларми?” дебди.
