5 та ҳарф. Биринчи ва охирги ҳарфи “қ”.
Иккинчи ҳарфи “ў”.
Бу – қўшиқ.
Афанди деворда илиниб турган милтиғини секин олиб хонага кирса, рўпарасида қоп-қора нарса турганмиш.
Афанди “пақ” этиб отибди. Ҳалиги нарса барибир шундоқ турганмиш.
Секин бориб қараса, ўзини чопони экан. Шунда афанди:
— Яхшиям ичида ўзим йўқлигим. Бўлмаса, ўзимни отиб қўярдим, - дермиш.
— 1 та буханка нон олингда, тухумни сўранг. Бор бўлса, 10 та олинг!
Эри дўконга кириб сотувчига дебди:
— 1 та буханка беринг. Тухум борми?
— Бор, - дебди сотувчи.
— Унда 10 та буханка берасиз, - дермиш эри.
— Ўғлим, қўшни хонадан пайпоғимни олиб чиқгин.
Ўғли “Хўп” деб қўшни хонага кирса, опаси ўтирган экан.
Болани шўхлиги тутиб опасига дебди:
— Адам айтдилар-ки, қулоғингизни “бураб” қўяр эканман...
Опаси:
— Нима деяпсан? Тентакмисан?! Бўлиши мумкинмас!
Бола отаси томонга қараб бақарибди:
— Ада, ўнгиними ё чап тарафиними?
Ҳеч нарсадан бехабар отаси:
— Иккаласини ҳам! – дермиш.
— Ҳа, лаббай?
— Телефонимни таъмирлашга бериб кетган эдим.
— Ҳали таъмирлаб бўлмагандик...
— Бўпқолдими ўзи?!
— Энди бошлаймиз.
— Қазиган траншеянгиз бир пулга қиммат! Ўпирилиб тушганидан командирнинг хабари борми? – деса, аскарлар:
— Ҳозирча йўқ, ўртоқ майор. Аввал уни қазиб чиқарайлик, албатта айтамиз, - дейишибди.
— Эрим туни билан уйқусида гапириб чиқяпти.
Шифокор:
— Хавотир олманг! Бир дорини ёзиб бераман. Шундан ичиринг, гапирмай ухлайди.
Аёл:
— Йўқ доктор! Эримга гапларини аниқ гапирадиган доридан ёзиб берақолинг...
— Келинглар, газетадан олинглар! Газетамизнинг янги сони, 100 кишининг алданганлиги...
Харидор келиб:
— Менга битта газета беринг.
Сотувчи яна:
— Келақолинглар, газетадан олиб қолинглар... Газетамизнинг янги сони, 101 кишининг алданганлиги...
— Ватан нима?
— Ватан бу менинг онам...
— Ўтир яхши. Шаҳзода тур! Ватан нима?
— Ватан Севаранинг онаси.
— Тинчлик сақлансин! Ким шовқин солса, ёки бақирса залдан чиқариб юбораман! – деса, суд айбланувчи ўрнидан туриб бақира бошлабди.