Афанди вафот этибди. Фаришталар унинг савоблар ва гуноҳларини тарозида ўлчаб кўрса, иккаласи ҳам тенг экан. Фаришталар сўрабди:
— Қаёққа тушмоқчисан? Жаннатгами ё дўзахгами? Шунда афанди жаннатга қарабди. Ҳамма шахмат, шашка ўйнаб ўтирган экан. Кейин дўзахга қарабди. У ерда дискотека бўлаётган экан. Афанди:
— Жаннатга кирсам, зерикаман. Майли дўзахга кира қолай, – деб дўзахга кирибди. Кириши билан ҳамма бир-бирини ураётган экан.
Афанди фаришталардан:
— Нега бундай бўлди? – деб сўраса, фаришта:
— Бу реклама эди! – деган экан.
— Қаёққа тушмоқчисан? Жаннатгами ё дўзахгами? Шунда афанди жаннатга қарабди. Ҳамма шахмат, шашка ўйнаб ўтирган экан. Кейин дўзахга қарабди. У ерда дискотека бўлаётган экан. Афанди:
— Жаннатга кирсам, зерикаман. Майли дўзахга кира қолай, – деб дўзахга кирибди. Кириши билан ҳамма бир-бирини ураётган экан.
Афанди фаришталардан:
— Нега бундай бўлди? – деб сўраса, фаришта:
— Бу реклама эди! – деган экан.
Бир одамга касалхонада зудлик билан қон қуйиш керак экан. Ҳамма қариндошлари қонларини текширтириб кўришса, бирортасини қон гуруҳи тўғри келмабди. Шунда беморни укаси бир одамни топиб келибди. Уни қони тўғри келибди.
— Сени қонинг тўғри келди. Аввал қон бериб чиқасан. Кейин бемор ўзига келса, пулни оласан, - дейишса, ҳалиги одам:
— Йўқ, аввал пулни беринглар. Қон беришга ваъда бераман, - дебди.
— Қон топшириб туравергин. Жуда шошилинч! – дейишибди.
Ҳалиги одам:
— Мени қонимни олган одам ваъдасида турмайдиган бўлиб қолади, - дермиш.
— Сени қонинг тўғри келди. Аввал қон бериб чиқасан. Кейин бемор ўзига келса, пулни оласан, - дейишса, ҳалиги одам:
— Йўқ, аввал пулни беринглар. Қон беришга ваъда бераман, - дебди.
— Қон топшириб туравергин. Жуда шошилинч! – дейишибди.
Ҳалиги одам:
— Мени қонимни олган одам ваъдасида турмайдиган бўлиб қолади, - дермиш.
Ишдан қайтган эр хотинига дебди:
— Бугун эрталаб шунчалик аччиқ қаҳва дамлаб берибсанки, ишда умуман ухлолмадим.
— Бугун эрталаб шунчалик аччиқ қаҳва дамлаб берибсанки, ишда умуман ухлолмадим.
Она:
— Болам, ҳовлидаги челакда сут бор эди. Шуни олиб киргин.
Бола:
— Ойижон, челакдаги сутга сичқон тушиб қолибди...
Она:
— Вой, кейин нима қилдинг?
Бола:
— Сичқонни тутиб олсин деб, сутни ичига мушугимизни ташладим.
— Болам, ҳовлидаги челакда сут бор эди. Шуни олиб киргин.
Бола:
— Ойижон, челакдаги сутга сичқон тушиб қолибди...
Она:
— Вой, кейин нима қилдинг?
Бола:
— Сичқонни тутиб олсин деб, сутни ичига мушугимизни ташладим.
Икки ҳомиладор қўшни аёл суҳбатлашяпти.
— Сиз нима кутяпсиз?
— Ўғил. Ўғил бола яхши-да! Эрта кунда дадасини ёнига кирар экан. Сиз нима кутяпсиз?
— Мен қиз кутяпман. Қиз яхши экан. Эрта кунда менга тайёр ёрдамчи!
Буларни суҳбатини 5 ёшли қизалоқ эшитиб турган экан. Кўчага чиқса бекатда қорни катта амаки ўтирган эмиш. Қизча сўрабди:
— Амаки, сиз нима кутяпсиз, - деса, амаки:
— Автобус, - дебди. Қизча ҳайрон бўлиб:
— Вой!!! - дермиш.
— Сиз нима кутяпсиз?
— Ўғил. Ўғил бола яхши-да! Эрта кунда дадасини ёнига кирар экан. Сиз нима кутяпсиз?
— Мен қиз кутяпман. Қиз яхши экан. Эрта кунда менга тайёр ёрдамчи!
Буларни суҳбатини 5 ёшли қизалоқ эшитиб турган экан. Кўчага чиқса бекатда қорни катта амаки ўтирган эмиш. Қизча сўрабди:
— Амаки, сиз нима кутяпсиз, - деса, амаки:
— Автобус, - дебди. Қизча ҳайрон бўлиб:
— Вой!!! - дермиш.
Отаси уни докторга олиб борибди. Доктор болага савол бера бошлабди:
— Исминг нима?
— …урод
Отаси:
— Исми Мурод. Бош ҳарфини гапиролмаяпти, - дебди.
Доктор:
— Болакай, аданг нима иш қилади? – деса,
отаси шоша-пиша:
— Шу саволингизга ўзим жавоб берақолай, замдеканман, - дермуш.
— Исминг нима?
— …урод
Отаси:
— Исми Мурод. Бош ҳарфини гапиролмаяпти, - дебди.
Доктор:
— Болакай, аданг нима иш қилади? – деса,
отаси шоша-пиша:
— Шу саволингизга ўзим жавоб берақолай, замдеканман, - дермуш.
Имтиҳон топшираётган бойвачча талаба дафтар орасига 5000 сўм қўйиб: “Ҳар бир балл учун 1000 сўмдан” деб ёзиб қўйибди.
Имтиҳондан сўнг дафтарни очиб кўрган талаба ичидан 3000 сўм пул ва “Қайтимингиз” деган ёзувни кўрибди.
Имтиҳондан сўнг дафтарни очиб кўрган талаба ичидан 3000 сўм пул ва “Қайтимингиз” деган ёзувни кўрибди.
Бир куни шайтон болаларини айлантириб юрган экан, ёш шайтонча онасидан сўрабди:
— Ойижон, анави ўт еб юрган нарса нима?
— Бу сигир. У одамларга сут, гўшт беради, - дебди онаси.
Яна бироз юргач, шайтонча онасига дебди:
— Анави нима?
— У товуқ. У одамларга тухум беради. Гўштиҳам ейилади, - дебди шайтон.
Узоқда юриб кетаётган одамларни кўриб қолган шайтон боласи:
— Анави-чи? – дебди.
Она шайтон:
— Тез кетдик бу ердан! Ҳозир бу одамзоти бир балони бошлайди-да, “Ҳаммаси шайтонни иши”, “Мени шайтон йўлдан урди” деб ҳамма айбни бизга ағдаради, - дермиш.
— Ойижон, анави ўт еб юрган нарса нима?
— Бу сигир. У одамларга сут, гўшт беради, - дебди онаси.
Яна бироз юргач, шайтонча онасига дебди:
— Анави нима?
— У товуқ. У одамларга тухум беради. Гўштиҳам ейилади, - дебди шайтон.
Узоқда юриб кетаётган одамларни кўриб қолган шайтон боласи:
— Анави-чи? – дебди.
Она шайтон:
— Тез кетдик бу ердан! Ҳозир бу одамзоти бир балони бошлайди-да, “Ҳаммаси шайтонни иши”, “Мени шайтон йўлдан урди” деб ҳамма айбни бизга ағдаради, - дермиш.
— Официант, нега товуқ шўрвани ичида товуқни кўрмаяпман? Нима бало, қайнайвериб йўқ бўлиб кетдими?
— Нега йўқ бўлиб кетар экан!? Тез чайиниб, чиқиб кетди...
— Нега йўқ бўлиб кетар экан!? Тез чайиниб, чиқиб кетди...
Шифокор беморга:
— Ўзингизни қўлга олинг, ҳозир сал бошингиз айланиб, кўзингизни олди қоронғулашади... Хизмат ҳақи учун 300 минг сўм тўланг!
— Ўзингизни қўлга олинг, ҳозир сал бошингиз айланиб, кўзингизни олди қоронғулашади... Хизмат ҳақи учун 300 минг сўм тўланг!
