Нафақага чиқган бой амаки ов қилгани йўл олибди. Ов қилиб юрса, олдидан бир қурбақа чиқиб, тилга кирибди:
— Мени ўзингиз билан олиб кетинг. Уйингизга олиб бориб, менга бўса ҳадья этсангиз, мен гўзал қизга айланаман...
Амаки ўйланиб туриб:
— Майли уйга олиб кетаман. Лекин бўсани ҳаёлингдан чиқар! Гўзал қизлар тиқилиб ётибди. Гапирадиган қурбақа эса ҳеч кимда йўқ!
Аждарни иккита калласи ўзаро гаплашиб турса, бир киши келиб:
— Нега учинчи каллангиз билан гаплашмаяпсиз? – деб сўрабди.
Иккита калла:
— Уни қўшмаяпмиз. Анчадан бери сотқин бўлиб қолган, - дермиш.
— Адаси, нонни нархи ошибди.
— Э, майли, бир гап бўлар!
Ўзбеклар ҳамма муаммоларни шу гап билан енгиб кетади...
Ўқитувчи ўқувчисидан сўраяпти:
— Қобилов, нега кеча жисмоний тарбия дарсида йўқ эдинг?
— Оёғим оғриганди...
— Бугун оғримаяптими?
— Бугун жисмоний тарбия дарси йўқ-ку!?
— Ўғлим, нега энг паст баҳолар нуқул сенга насиб қилаверади?
— Яхши баҳоларни муаллимамиз четга экспорт қилаётган бўлса керак.
Афанди яшайдиган қишлоқда ўзидан бошқа саводли одам бўлмаган экан.
Бир киши афандини ёнига келиб:
— Менга мактуб ёзиб берсангиз, нариги қишлоқда яшайдиган қариндошимга юбормоқчи эдим, - дебди.
Афанди:
— Иложим йўқ. Оёқларим оғрияпти, - дебди.
— Хатни қўл билан ёзасиз-ку, оёқларингизни нима алоқаси бор? – дебди ҳалиги киши ҳайрон бўлиб.
— Мени хатимни ўқиш учун албатта ўзимни чақиришларига тўғри келади. Мен эса бора олмайман, - деган экан афанди.
Бир куни иккита жинни ҳовуз бўйида ўтирган экан.
Биринчи аҳмоқ қошиқда шакар олиб, ҳовузга солибди-да, сувдан олиб ичиб кўриб:
— Эй, шираси чиқмабди, - деса, иккинчи жинни:
— Аралаштирмадинг-ку! – деган экан.
Жаҳонгир мактабдан келиб, адасига дебди:
— Ада, бугун 5 олдим! Эртага пул берасизми?
Адаси ўғлига қараб туриб:
— Қачон мактабдан 777 олиб келсанг, сўраган пулингни бераман. Бошингга шапкаям олиб бераман, - дермиш.
Ўқитувчи:
— Анвар, тўғрисини айт! Уйга вазифаларни ким қилиб берди?
— Тўғрисини айтдим, устоз! Мен ухлаб қолгандим. Аниғини билмайман...
Нафақага чиқган бой амаки ов қилгани йўл олибди. Ов қилиб юрса, олдидан бир қурбақа чиқиб, тилга кирибди:
— Мени ўзингиз билан олиб кетинг. Уйингизга олиб бориб, менга бўса ҳадья этсангиз, мен гўзал қизга айланаман...
Амаки ўйланиб туриб:
— Майли уйга олиб кетаман. Лекин бўсани ҳаёлингдан чиқар! Гўзал қизлар тиқилиб ётибди. Гапирадиган қурбақа эса ҳеч кимда йўқ!