— Ҳа, эшитаман!
— Принтерим қоғозларни ғижимлаб ташлаяпти...!
— Жуда яхши. Уни хожатхонага олиб кириб қўйинг.
— Алло, Шуҳрат қаердасан?!
Набираси шивирлаб:
— Симпозиумдаман бувижон. Ҳозир гаплаша олмайман.
Онахон:
— Мен ҳеч нарсани билмайман! Тузланган бодрингдан 1 банка олиб кетибсан. Бугуноқ банкамни қайтариб олиб келасан!
— Қанақасига?
— Дўконга ҳар доим пиёда бориб келган. Ҳозиргиларга ўхшаб машинада эмас!
— Дўкондан нима олган?
— Ароқ ва сигарет...
— Денгиз қўшинида хизмат қилмоқчиман. Бу бир умрлик орзуим!
Ҳарбий комиссар:
— Майли, сузишни биласанми?
Йигит:
— Нима, кема йўқми?
Биринчи қарға:
— Самолётни қара. Жуда тез учади, - деса, иккинчиси:
— Сени ҳам думингни ёқишса, сен ҳам шунақа тез учасан, - дебди.
Биринчиси дебди:
— Мени хотиним шунақа покиза, шунақа озода. Кеча кўйлагимни ювиб, дазмоллаб қўйибди. Кўйлак худди янгидек, кийилмагандек бўпти.
Иккинчи эркак дебди:
— Мени хотиним шунақа чевар-ки...! Тиззалари йиртилган шимни тикиб қўйибди. Ҳудди йиртилмагандек...
Учинчи эркак ҳам уларга қараб туриб дебди:
— Мени хотиним ҳам жуда озода, чевар! Уйимизни деразасини ювиб, парда илиб қўйибди. Кўрсангиз ҳечам пардаси бор, ювилган дераза демайсиз...!
— Туравериб зерикиб кетдим.
— Мен ҳам, - дебди иккинчиси.
— Юр кетдик, айланиб келамиз. Бир кун чироқсиз ўтиришса ҳеч нарса бўлмас... - деган экан.
— Нега?
— Календарда умуман ўрнинг йўқ-да!