Бир йигит кўчадаги тиланчига ҳар куни пул бериб ўтар экан. Куни келиб ўша йигит уйланибди.
Тиланчига пул бермай қўйибди. Орадан озроқ вақт ўтиб, тиланчи йигитни кўриб қолибди-да:
— Нима бўлди? Нега пул бериб ўтмайдиган бўлиб кетдинг? - деса, йигит:
— Уйланиб, рўзғордан ортмай қолди, - дебди.
Тиланчини жаҳли чиқиб:
— Нима, оилангни мани ҳисобимдан боқасанми?!?!
Араб миллиардерига Германияда ўқиётган талаба ўғлидан хат келибди:
"Ҳурматли дадажон!
Берлин жуда чиройли шаҳар экан. Одамлари ҳам яхши. Ҳамма ишларим, ўқишим жойида! Фақат бир муаммо бор: мен ўқишга тилла Феррари машинамда келаман. Ўртоқларим поездда келишади. Ҳатто ўқитувчиларим ҳам. Шунга мен баъзида хижолат бўламан".
Отасидан жавоб келди:
"Севимли ўғлим!
Хижолат бўлишингни истамайман. Сени ҳисобингга етарлича пул ўтказдим. Ўзинггга поезд сотиб ол! Бизни уятга қўйма".
Бир йигит соғлиғи ёмонлашиб нима қилишни билмай турса, афанди келиб қолибди.
Йигит афандига бор гапни айтиб, нима қилишга боши қотиб турса, афанди кимнингдир телефон рақамини териб:
— Алло, бу Соғлиқни сақлаш вазирлигими? Дўстимнинг соғлиғини сақлаб беринг, - деган экан.
Бир куни Моргунов, Никулин, Вицин ов қилгани ўрмонга боришибди.
Моргунов шерикларига ҳар куни бир одам қорин тўйғазиш учун ов қилиб, битта ҳайвон тутиб келишни тайинлабди ва овнинг биринчи куни ўзи битта қуён ушлаб келибди. Уни пишириб, ебдилар.
Иккинчи кун Никулин битта кийик овлаб келибди. Ниҳоят навбат Вицинга келибди.
Ов қилиш у ёқда турсин, кулбадан чиқишга қўрқиб ўтирган Вицинни кулбадан зўрға чиқариб юборишибди. У эса қўрқа-писа ўрмон ичкарисига бораётган экан,олдидан катта шер чиқибди. Вицин оёғини қўлига олиб қочибди. Шериклари ёнига югуриб бориб, кулбага кирган экан, шер ҳам унинг орқасидан ичкарига кириб олибди. Вицин:
— Сизларга ўхшаб майда-чуйда овлаб юрмайман. Мана сизларга шер. Тушликка овлаб келдим, - деб эшикнинг орқасидан беркитиб қочиб кетибди.
Икки дўст тоғга отланишибди. Кеч тушибди. Тунаш учун палаткаларни ўрнатиб уйқуга кетишибди.
Тонг отгач, дўсти кўзини очибди-ю, шергидан сўрабди:
— Хўш дўстим! Бу тиниқ осмон бизга нималар ҳақида сўзлайди?
Шериги осмонга қараб туриб:
— Тунда бизни палаткамизни ўғирлаб кетишгани ҳақида сўзлаяпти!!!
— Амаки, авваллари ширин сут олиб келардингиз, нега олиб келмаяпсиз?
— Эшагим сут бермай қўйди, бачам...
Ота-оналар мажлисида ўқитувчи Алини отасига:
— Ўғлингиз Саиддан кўчиради, - дебди.
Алини отаси:
— Балки Саид Алидан кўчиргандир, - деса, ўқитувчиси:
— Саид имтиҳонда билмайман деб ёзибди. Али мен ҳам билмайман деб ёзиб қўйибди, - дермиш.
Бир куни Афанди "Бугун ош қиламан" деган ҳаёл билан гўшт, сабзиларни тўғраб, қозон осибди. Қараса, гуручи қолмаган экан. Ўйлаб-ўйлаб рўпарада яшовчи бева аёлдан сўрашга қарор қилибди. Қўлида коса билан чиқиб, қўнғироқни босиб, ўйланиб қолибди Афанди:
"Ҳозир мен гуруч сўрасам, бу аёл менга "ош қиляпсизми" дейди. Мен уни меҳмонга чақиришга мажбур бўламан. Ош баҳона мен билан танишиб олиб, кейин ундан қутулолмай юрсам-чи?!" деб ҳаёл суриб турган экан, эшик очилиб қўшни аёл чиқиб қолибди. Афанди бўлса аёлга қараб:
— Э, гуручинг бошшингда қолсин, - дермуш.
Хотинининг "Бўлди, мен уйдан кетаман" деган гапига ҳамма эркаклар ҳар-хил жавоб қайтаришаркан.
Янги уйланганлар: "Йўқ, ундай қилма! Кечир..." дейишади.
Тажрибалилар: Хотиржам туриб, хотинининг барча гапларини эшитади.
Ўта тажрибалилар: Хафа, тушкун ҳолатда: "Сен фақат ваъда беришни биласан...!" дейишади.
Хитойлик қизни севиб қолган ўзбек йигити қизнинг отасига дебди:
— Қизингизни қўлини сўраб келдим. Менга турмушга чиқишига рухсат беринг!
Хитойлик ота жавоб берибди:
— Аждодларимиз каби бу ишни буюк аждар билан маслаҳатлашиб, кейин айтаман.
Йигит қувониб дебди:
— Овора бўлманг! Рафиқангиз билан гаплашиб бўлдим...