Меҳмон тарвуздан еб туриб дебди:
— Дўстим, бу қора-қорачалари нима?
— Бу - шу меванинг данаги! Мана лаганча бемалол данагини ажратиб еяверинг.
Бир оз ўтиб меҳмон яна бир мевани ея бошлабди.
Афанди:
— Дўстим буни ейиш керак...
Мехмон:
— Мен нима қилябман?
Афанди:
— Тўғри еябсиз, лекин пўчоғини еябсиз...
— Ўзингиз айтдингиз-ку, данагини ажратинг деб...
— Тўғри айтдим, лекин бу - Анор! Буни данагини ейиш керак!
Ақлли, чиройли, меҳрибон.
Аммо баъзан алоҳида хилларини ҳам учратиш мумкин. Масалан:
Ақлли+чиройли=жанжалкаш.
Ақлли+меҳрибон=ҳунук.
Меҳрибон+чиройли=аҳмоқ.
Ақлли+меҳрибон+чиройли=уни қадрламайдиган тентак билан учрашиб юрадиган.
— Хизмат вақтида қимор ўйнаб ўтирибсизларми? деса,
Рус аскар:
— Ўйнамадим, ўлай агар, - дебди.
Қирғиз ҳам:
— Тил тортмай ўлай, картам умуман йўқ, - дебди.
ШУнда ўзбек аскар:
— Ўртоқ командир, манави иккита ўликлар билан карта ўйнаб бўладими ахир...?! - дермиш.
— Мендан фотомодел чиқадими? -деб сўрабди.
— Йўқ, сиздан фақат фоторобот чиқиши мумкин.
— Қаерга кетяпсиз?
— Вазирликка. Тартибга келтириб келиш учун.
— Қойилман! Жуда-ям журъатли экансиз-ку?!
— Йўқ, мен шунчаки у ерда фаррошман...
— Эҳ қайнонама, шунақаям одам бўласизми!
Бу гапни эшитган хотини югуриб келди:
— Тинчликми, онам сизга нима ёмонлик қилдилар?
— Тўғрисиямда! Қизларига шундай исм танлашганки, эрталаб эслай олмайман!
— Нега сиз бошқа иш қилмайсиз ёки истеъфога чиқмайсиз? Яхши ўйнай олмаяпсиз-ку.
Футболчи:
— Ие, унда оиламни ким боқади?! Майдонда сал-пал югуриб, катта маош оляпман..., - дермиш.
— Келдингми қизим?
— Ҳа, дада мен бугун сал вақтлироқ келдим.
— Баракалла қизим. Энди кийиниб олгинда бориб ухла...
— Эримни қара! Вақт алламаҳал бўлди, ҳалигича қаерлардадир маст бўлиб санғиб юрибди.
— Мени эримдан ўрнак олса бўлмайдими?! Уни аллақачон олиб келиб ташлашган...