— Сенда тўртта олма бор эди. Иккитасини единг. Нечта қолади?
— Иккита олма ва иккита олманинг пўчоғи, ойижон...!
— Сенга неча мартта айтганман, гугуртни ўйнаш мумкин эмас деб!?
Ўғли:
— Мен уни ўйнамадим. Мен сигаретимни ёқиб олдим, ада! – деган экан.
— Туркия, Арабистоннинг ҳамма шаҳарларига бордим. Жуда мириқиб дам олдим.
Қўшниларидан бири дебди:
— Унда сиз жуғрофияни яхши билсангиз керак?!
— Йўқ! Мен ҳали Жуғрофияга бормадим. Лекин, яқинда у ерга ҳам боришни режалаштирганман, - дермиш ҳалиги одам.
— Юрагингиз бир маромда урмоқда, қон босимингиз жойида, тана ҳароратингиз ҳам меъёрда, ...
Бемор умидсизлик билан дебди:
— Доктор, демак мен соғ-саломат ҳолда ўляпманми?
Шериги наригисига қараб:
— Ие, поездимиз кетиб қоляпти, тур!!! – деса, иккинчиси хотиржам чойини хўплаб:
— Билет бизда-ку, қаерга кетарди?! – дермиш.
Бешикни бош тарафига дафтар, қалам қўяётган Афандига одамлар дебди:
— Нега кеча туғилган болани бошига буларни қўйдингиз?
Афанди жавоб берибди:
— Тўққиз ойлик муддатни бир ҳафтада босиб ўтган бола, тез кунда мактабга борса ажабмас!
— Кечирасиз, ўпка қишлоғига қандай борсам бўлади? – дебди ўткинчи бир кишидан.
— Ҳозир кекирдакка етиб келдингиз. Бироз юрсангиз ўпкага етасиз, - деган экан ҳалиги киши.
Дўконлардан бирига кирса, муздеккина экан. Бироз дам олиб турмоқчи бўлса, сотувчи келиб сўрабди:
— Келинг, нима оласиз?
Ҳалиги одам:
— Дам оламан, борми? – дермиш.
— Айт-чи, сен ақиллимисан ёки эчкими?
— Албатта мен! Мана масалан, катта йўлдан ўтаётганда мен ҳар тарафга қараб, кейин ўтаман, - дебди сигир.
— Эчки-чи? – дейишибди ҳайвонлар.
— У бўлса молга ўхшаб ўтиб кетаверади, - жавоб берибди сигир.