Вой! (Уйғониб кетиб...) Ие, ишхонада эканман-ку... Кўрган тушим қуриб кетсин...!
— Мени ҳамёнимда иккита беш мингталик бор эди. Бу ерда ўнта минг сўмлик турибди-ку?! - деса, болакай:
— Биласизми, олдин ҳам биттасини ҳамёнини топиб бергандим. У менга миннатдорчилик билдириш учун майда топа олмаганди. Шунга пулларингизни майдалаб қўйдим, - дермиш.
— Нима қиляпсанлар тўртталанг битта одамни уриб? - сўрабди ҳайдовчи тўхтаб.
— Чорраҳада бузилган камераларни тузатадиган устани ушлаб олдик, - дебди йигитлар.
Шунда ҳалиги одам:
— Қўл билан уришни нима хожати бор?! Оёқ билан тепа қолинглар? - дермиш.
— Биз бугун 2х2ни ўргандик.
Дадаси:
— Хўш нечи бўлар экан?
— Тўрт бўлади.
Дадаси қизига тўртта конфет берса, қизи дермиш:
— Вой, билганимда 20 дердим...
— Сиз менга адашиб, 50 минг кам бердингиз!
Кассир:
— Ўтган сафар сизга 50 минг кўп бериб юборган эканман. Нега ўшанда адашганимни айтмадингиз? - деса, ишчи дермиш:
— Бир мартта адашсангиз майли, кечирдим. Иккинчисига қараб тура олмайман-ку!!!
Шу пайт аёл уйғониб кетибди. Қараса, уйида, ётоғида ухлаб ётганмиш. Эри эса аёлига қараб:
— Нима бўлди? - деб сўрабди.
Аёл тушини гапириб берибди. Шунда эри:
— Хўп майли, уйғондинг! Энди қулоғимни тортмасдан, қўйиб юборарсан-а...?! - дермиш.
— Йўқ, хонадон! Лекин хоҳласангиз, хотинимни чақиришим мумкин...
Бир куни ҳалиги одам яна 1000 сўм бериб, кетаётса, кампир уни қўлидан шартта ушлабди. Шунда киши:
— Ҳойнахой холажон бу сафар редиска олмаслигимни сабабини сўрамоқчи бўлсангиз керак?! - деса, кампир:
— Редиска оласанми-йўқми бу мени қизиқтирмайди. Редиска 1500 бўлди! - дермиш.