— Азизам, мен бир соатда бораман, - деб қўяркан.
Бир сафар эри қўнғироқ қилмасдан, тўппа-тўғри уйга келаверибди. Эшикни очиб кирса, хотини жазмани билан ўтирган эмиш.
Секин оёқ учида кўчага чиқибди-да, қўнғироқ қилиб:
— Азизам мен етиб келдим, ҳозир уйга кираман, - дебди. Кирса, уйда хотинидан бошқа ҳеч ким йўқ! Шунда ҳалиги эркак чуқур ҳўрсиниб:
— Икки "цент"ни тежайман деб, оилам бузилиб кетай деди-я, - деган экан.
Худо кўрсатмасин, хотиним билан ажрашадиган бўлсам...
— Доктор, гўзаллик ҳам бир дард эмиш. Шу ростми?
Врач:
— Хотиржам бўлаверинг. Сиз соппа-соғсиз!
— Мен ўша таксичиман. Қайтимингизни берай десам, йўқ бўлиб қолдингиз. Қаёққа кетиб қолдингиз?, - деса, чол жаҳл билан:
— Аҳмоқ экансан! Машинани колодецни ёнига ҳам тўхтатасанми?! Машинадан тўппа-тўғри колодецга тушиб кетгандим! - дермиш.
— Мана қаранг, бош суяги лат еган.
Талаба:
— Балки, бош-мия суягидир?!
Врач:
— Эсинг жойидами? Мия борми бунда?! Мияси бор одам, хотинини туғилган кунига жазманини бошлаб келадими?! Мана энди, нима аҳволда ётибди...
— Ҳа, миям билан кириб, миям билан чиқдим!
— Сиз ўтган ҳафта дўстларингиз билан чойхонага борганмидингиз?
— Ҳа, албатта хотин!
— Бугун чойхоначи Гуля телефон қилиб, сизни сўради!!!
— Ие, қизикмисиз?! Мен меҳмонман! Шунақаям фаросатсиз бўласизми? - деса, сартарош:
— Укам сен меҳмонлигинг учун совунга туфлаб, кейин юзингга суртмоқчиман. Шу ерлик бўлсанг, юзингга туфлаб, кейин совун суртаман, - дермиш!
— Ёзувчини вафот этган йилини айтинг!
Талаба:
— Уни ўлди дейишга тилим бормайди. У мен учун доим тирик!