— Мушукчани қулоқлари нечта бўлади?
— Иккита.
— Оёқлари-чи?
— Тўртта.
— Думи нечта бўлишини айта оласан-ми?
— Ойи, бу тентак амаки умрида мушук кўрмаганми...?!
— Алло, бу фолбинми? Чоршанба кунига ёзиб қўя оласизми? Қабулингизга бормоқчи эдим.
— Буни иложи йўқ, - дебди фолбин.
— Нима учун?
— Чунки сиз сешанба куни оёғингизни синдириб оласиз!
Мана ҳужумчиларимиз рақиб жамоаси дарвозасини мўлжалга олишмоқда ва зарбаааааа! Гоооооооооооооооол уролмади!
— Кап-катта қиз экансан. Нега йиғлаяпсан?
Қизалоқ:
— Нима ишингиз бор. Йўқолинг бу ердан! - дебди.
Ҳалиги одам яна:
— Кичкина бўла туриб, бунақа ёмон сўзларни қаердан биласан?
Қизалоқ:
— Тушунмадим. Бир кап-катта дейсиз, бир кичкина дейсиз...?!
— Бордим. Уйдаги ботинкаларимнинг ҳам ранги шунақа, ҳар хил экан.
Барча талабалар имтиҳон жавобларини топшириб кетишибди. Ҳалиги талаба ҳали ҳам танга ташлаб ўтирганмиш. Домлани сабри чидамай, талабани ёнига бориб:
— Имтиҳон вақти тугади. Жавобларни белгилашга улгурдингизми, - деса, талаба:
— Ҳа улгурдим, - дебди, - қайта текшириб чиқяпман, - дермиш.
— Кейингиси сени навбатинг! - деб юраркан.
Уни набираси ҳам бувисини одатини ўрганиб олиб:
— Сиз кейингиси, энди навбат сизга! - деб юрадиган бўлиб қолибди. Фақат бу гапини жанозаларда айтар экан...
— Сени сейфингни коди нечи?
Бой:
— Сейфимни кодини нима қиласан?
Ўғри:
— Агар эсингдан чиқиб қолса, сенга айтаман.
Бой:
— Кодини бир дафтарга ёзиб қўйганман.
Ўғри:
— Дафтаринг қаерда?
Бой:
— Сейфимни ичида.