— Исиниб олишни хоҳлайсанми?
— Хоҳлайман
— Фас!!
— Мени-ям олиб кетинглар, - деса, филлар:
— Жой йўқ, - дермиш.
— Хўш, янги соатимиз неча бўлди? – деб сўраса,
Соат ўғриси:
— Сигир соғадиган пайт бўлди...! – деган экан.
— Менинг бир қўлим йўқлигидан худога нолиб ўтирсам-у, сен иккала қўлинг бўлмаса ҳам ҳадеб рақсга тушасан?
Икки қўли йўқ дебди:
— Кўп гапирмасдан елкамни қашиб қўйсанг-чи...?! Боядан бери қийналиб кетдим...
Аёл гўшакни кўтариб:
— Алло! – дебди.
Бир одам:
— Фарзандларингиз бизни қўлимизда! - деса,
Аёл қўрқиб кетиб, ялина бошлабди:
— Барча шартларингизга розиман! Илтимос, фақат болаларимни қайтаринг???
Шунда ҳалиги одам:
— Эсингизни еганмисиз...?! Тезроқ келинг, ҳадемай боғча ёпилади, – дермиш.
йўлидан қудуқ чиқиб қолибди.
Қудуқни кўрган ҳалиги одам қувонганидан, — Сув, сув, - деб бақирганча қудуқ томон югурибди. Шу пайт қудуқ ичидан бир одам отилиб чиқиб:
— Қани сув? Қани?! - дебди.
— Мен бир нарсани ҳечам тушунмайман. Туғилганимда танам қора эди. Қора бўлиб вояга етдим. Офтобда тоблансам ҳам рангим ўзгармайди, исиб кетсам ҳам, совуқотсам ҳам қораман. Бетоб бўлганимда ҳам ўша-ўша... бўламан.
Сиз оқ танлилар туғилганингизда рангингиз пушти эди, офтобда тоблансангиз жигарранг, исиб кетсангиз қизариб, совуқотсангиз кўкимтир тусга кирасизлар. Мазангиз қочса, танангиз яшил бўлади, ўлганингиздан кейин кулранг бўлиб қоласизлар...
Шунга қарамай, сизлар безрайиб бизни "ранг-баранг" дейсизлар-а???
Хотин:
— Минг лаънат сизга! Ғирт аҳмок экансиз!
Эр:
— Ҳа, бўлмаса сенга уйланармидим...?!
— Эшитишим-ча хотининг машинасини уриб олганмиш...?!
— Ҳа.
— Ўзи-чи, тирикми ишқилиб?
— Ҳозирча тирик..., Ҳаммомда, беркиниб ўтирибди...
— Фақат секинроқ ҳайданг, илтимос! Кеча шу ерда мени машина уриб юборган эди, - деса, ҳайдовчи беморга ўгирилиб:
— Ие, танимабман сизни..., - дермиш.