— Дугонажон, кечаси "Гап"га боришга эрингдан қандай қилиб рухсат олдинг?
— Буни йўли осон! Кўпикли ванна қилиб бердим-да, чиқиб кетдим.
— У шунга кўндими?
— Кўпикни қурилиш моллари дўконидан сотиб олгандим-да!
Камбағал қўшниси жинга қараб:
— Битта чой дамлаб кел!, - деса, зум ўтмай жин чойнакда чой олиб келибди.
Буни кўрган бой югуриб чиқиб қўшнисига:
— Шу кўзани менга сот! Истаган пулингни бераман, - деб ёлворибди. Камбағал бойни ҳамма пулларини, уйини, хазинасини олиб, кўзани унга берибди.
Бой хурсанд бўлиб, эски кулбага кирибди-да, кўзани силабди:
— Амрингизга мунтазирман, - деб чиқибди жин ичидан.
— Менга катта сарой, беҳисоб тилла бер!, - деса, жин:
— Буни иложи йўқ. Чунки мен фақат чой дамлашни биламан, - дермиш.
— Энди қоғоз хатлар орқали гаплашсак нима дейсан?, - деб ёзибди.
Анча танаффусдан сўнг унга жавоб келибди:
— Нима Алишер, қамоққа тушдингми?
— Бекатда, автобус кутяпман...
— Тезроқ келинг!
— Хўп, сал тезрок кутаман!
— Хўш, нима бўпти?
— Мени қизим йўқ! Қайсидир хотинбоз олтита қиз билан юрибди.
— Бекорчиман!
— Унда қўшиқчи бўлақол!
— Йўғ-е, унчалик бекорчи эмасман...
Битта ҳомиладор аёл тиланчилик қилиб ўтиради. Ё тавба, икки йилдан бери туғмаяпти-я...
— Мен мактабни ҳеч қаерини бузмадим-ку!?
— Азизам, шифтда учиб юрган нима?
— Пашша-ку!
— Нега у оппоқ?
— Ҳозир кечаси бўлса, тунги кўйлагини кийиб олгандир-да!