— Сизга "қулоқча"ли пакетдан берайми? - деб сўрабди.
Харидор бўлса:
— Иложи бўлса оёқчалигидан беринг! Ёнимда ўзи чопқиллаб кетаверади! - дермиш.
— Нега?
— Қўнғироғига жавоб бермасам, аёллар билан ўтирган бўлармушман.
— Ўчириб қўяқол телефонингни.
— Унда, мен аёллар билан бирон ёққа кетган бўлармушман.
— Унда ёқиб қўй ва қўнғироқларига жавоб бер! Қулоғинг тинчийди.
— Тинчимайди! Унда мен жазманларимга СМС ёзаётган бўларканман.
— Мен-ми? Скрипка чаляпман, - дебди ўғри.
— Скрипкангизни овози чиқмаяпти-ку?, - дебди бояги одам. Шунда ўғри:
— Овози эртага чиқади, - дермиш.
Уйғониб кетиб қарасам, тунги кўйлагимни ичига чойшабни тиқиб ташлабман.
— Кеча эрим билан урушиб қолдим. Мени хафа қилди.
— Майли. Чой дамлаб бераётганингда қасдингни оласан.
— Тушунмадим...
— Ахир юзига туфлай олмайсан-ку!
— Хоҳласанг ёнида бўл, хоҳласанг орқасида бўл! Лекин ҳеч қачон ўртасида бўлма!
— Ишдаман.
— Ишдан кейин нима қилмоқчисан?
— Нима қилардим? Пенсияга чиқмоқчиман.
— Ҳар куни овқат пишираман, кир юваман, супураман, тозалайман, дазмоллайман, ... Ўзимни эртакдаги Зумраддек ҳис қиляпман, - деса, эри:
— Айтгандим-ку, менга турмушга чиқсанг, эртаклардагидек яшайсан деб, - дермиш.
— Хўжайин, мен икки кунлик навбатчилигимни ишлаб бўлдим, - дебди.
— Қандай қилиб, - ҳайрон бўлиб сўрабди бошлиқ.
— Бугун тунда ухлаб қолибман, ҳеч ким уйғотмабди-ям..., - дермиш қоровул.