Бир куни мактабда тил ўқитувчиларининг кенгаши чақирилибди. Кенгашда Лотин ёзувидаги алифбодан "к" ёки "қ" ҳарфларининг бирини олиб ташлаш масаласи қўйилибди. Кўпчилик ўқитувчилар "Қ" ҳарфини олиб ташлаш таклифи билан чиқишибди сабаб ёмон сўзлар барчаси шу ҳарфдан бошланади деб этишди улар.
Метод бирлашма раҳбари ҳаммани тинглаб қарор қабул қилибди, лекин четда турган 1 ўқитувчи уларга қўшилмапти, нега унга қўшилмайсан деганда у:
— "Сиқилиб кетдим" сўзини энди бир айтиб кўрингларчи дебди.
— Отангизнинг ичкиликда ўлгани етмасмиди, ахир бунча кўп ичасиз?—сўради биров Тимур-акадан.
— Отамни ўлдирган шу ароқ бўладиган бўлса, мен уни ичиб тугатиб юбормоқчиман! — жавоб берди Тимур-ака.
Бир деҳқон эшак миниб шаҳарга келар эди. Иттифоқо эшаги хоннинг арки ёнига келганида ҳанграб юборди. Арк тепасида турган хон аччиғланиб, деҳқонни дарралашга буюрди.
Ҳукм ижро қилинди. Эзилган деҳқон ҳанги эшакдан қутулиш учун уни бозорга олиб кириб, Афандини кўрди-да, бошига тушган ҳодисани сўзлади.
— Қўй, бунга ҳафа бўлиб эшагингни сотма, - деди Афанди, - ҳамма эшак ҳам эшакни кўрганда ҳанграйди!
Афандининг хотини жангари чиқиб қолди. У арзимаган нарсага идиш-товоқларни синдирар, Афандининг юзига чанг солар, яна дод деб, қўшниларни йиғар эди. Афанди уйига келишга юраги бетламай, кечгача кўчада санқиб юрди, кеч бўлганда уйга келса, устидаги тўнини ечмай туриб, хотини жанжал бошлади:
— Онам туғмай ўлсин, сизга тегиб ҳеч ҳаловат кўрмадим! Одамларнинг эри ҳар кўчага чиққанда ҳеч бўлмаса мози кўтариб келади, сиз бўлсангиз сўппайиб кириб келасиз!
— Ҳмм... шуни айтинг, тақдир экан-да!
— Қаноатли хотинни топиб олиб қадрига етмайсиз. Мендан бошқа хотин бўлганда никоҳ кечаси сиз билан жанжал бошлар эди.
— Офарин,— деди Афанди. — Ўртамизда тинч ўтган кун ўша кун эди!
— Ресторандан чиққанимни биламан, бир безори бошимдаги телпагимни юлиб қочса бўладими!, - деб кўнглини ёрибди ўртачароқ бир шоир.
— Табриклайман! Кимгадир ҳеч бўлмаса телпагингиз керак бўпти-ку!
Сизнингча, оилада тинчлик-ҳотиржамлик ҳукм суриши учун нималар бўлиши керак?
— Энг аввало, сабр-тоқат, меҳр-муҳаббат, бир-бирини тушуниш ва албатта, уйда камида иккита телевизор бўлиши керак.
Икки талаба суҳбатидан:
— Саид кеча тоғанг ақлдан озиб қолиб сенга 10.000 АҚШ доллари ҳадя қилибди деб эшиттим, шу ростми?
— Ҳа, ўртоқ рост...
— Унда менга 1000 АҚШ доллари қарз бериб тур?
— Ҳой, ўртоқ ақлдан озган мен эмас, тоғам!!!
Йигит:
— Асалим сани севаман, санчи?
Қиз ерга қараб:
— Ҳа, албатта жудаям.
Йигит:
— Вой мани иболи ширинтойим мандан уялганингдан севишингни ерга қараб айтдингми?
Қиз:
— Ахир ўзингиз айтгансизку "кўзимга қараб ёлғон гапирма", - деб.
Африкада ғайри оддий ҳодиса юз берибди, бир товуқ беш килолик тухум қўйибди, буни эшитган хўроз туя қушни судга берибди.
Эшмат "мелиса" бозордан 10 та қўй сотиб олиб тоққа чўпонга обориб:
— Мана 10 та қўй, мана ем хашакга пул, мана бу хизмат хаққингиз яхши қарасангиз яна қўшиб бераман, - деб қўйларни ташаб кетибди.
Бир йил вақт ўтиб чўпонни олдига келиб сўраса, 10 та қўйни кўрсатибди.
Эшмат "мелиса": Мен сизга 10 та қўйни обкелиб берганимга бир йил бўлди, наҳотки биттаси ҳам туғмаган бўлса, - деса.
Чўпон:
— Сизни милициялигингизни эшитиб, битта ҳам қўчқор қўйларингизга яқинлашмади, - дебди.