Бир куни помидор билан бодринг чўмилаётган экан. Ёнига карам келса,
— Кел, чўмиламиз! – дейишибди.
Шунда карам:
— Ҳозир ечиниб олай, - деб ечиниб-ечиниб йўқ бўлиб кетган экан.
— Кел, чўмиламиз! – дейишибди.
Шунда карам:
— Ҳозир ечиниб олай, - деб ечиниб-ечиниб йўқ бўлиб кетган экан.
Боғчада иккита болакай ўйинчоқ машинани олиб тортишмоқда:
— Бу мени машинам. Уни мен ҳайдайман!
— Йўқ, мени машинам. Мен ҳайдайман!
Тарбиячи уларни тинчлантириб дебди:
— Бўлди уришманглар. Мана, Сардорни қаранглар, машинани талашмаяпти...
Сардор бўлса:
— Калити менда-ку, ўзим ҳайдайман-да барибир... – дермиш.
— Бу мени машинам. Уни мен ҳайдайман!
— Йўқ, мени машинам. Мен ҳайдайман!
Тарбиячи уларни тинчлантириб дебди:
— Бўлди уришманглар. Мана, Сардорни қаранглар, машинани талашмаяпти...
Сардор бўлса:
— Калити менда-ку, ўзим ҳайдайман-да барибир... – дермиш.
31 декабрь ижтимоий тармоқларда йил сарҳисоблари куни. Тўхтатиб бўлмас ёлғон куни
Учта хотин суҳбатидан:
Биринчи хотин:
— Эрим ҳар байрам кунлари тўйиб ароқ ичади.
Иккинчи хотин:
— Мени-ям эрим ичади. Фақат чойхонага борган кунлари ичади.
Учинчи хотин:
— Мени эрим... – деб турса, эри келиб қолиб дебди:
— Хотин, календарга қара-чи, бугун байрамми? “Йўқ” дейсанми!? Унда мен чойхонага кетдим, – дермиш.
Биринчи хотин:
— Эрим ҳар байрам кунлари тўйиб ароқ ичади.
Иккинчи хотин:
— Мени-ям эрим ичади. Фақат чойхонага борган кунлари ичади.
Учинчи хотин:
— Мени эрим... – деб турса, эри келиб қолиб дебди:
— Хотин, календарга қара-чи, бугун байрамми? “Йўқ” дейсанми!? Унда мен чойхонага кетдим, – дермиш.
Чет элда қаттиқ шамол туфайли юз минглаб одамлар электр токисиз қолса жар солишади.
Лекин айрим ҳудудларда ҳеч бир сабабсиз, минглаб одамлар электр токисиз қолса ҳеч кимни иши йўқ.
Лекин айрим ҳудудларда ҳеч бир сабабсиз, минглаб одамлар электр токисиз қолса ҳеч кимни иши йўқ.
Уйқу Wi-Fi га ўхшайди. Кўчада, ишда, ўқишда бизни топади. Лекин кечқурун ўрнимизга ётганимиз заҳоти, “Точка доступ не найдено” бўлиб қолаверади.
Ҳайдовчи:
— Ҳой уста бола, бурама михларинг асфалтга тўкиляпти.
Бола:
— Мен ҳали уста эмасман, вулканизацияда шогирдман!
— Ҳой уста бола, бурама михларинг асфалтга тўкиляпти.
Бола:
— Мен ҳали уста эмасман, вулканизацияда шогирдман!
Иккита ғийбатчи аёл кўчада гаплашиб туришибди:
— Ҳой ўргилай, анави Шоирахон бор-ку, нариги маҳалладаги... Кеча поликлиникага чиқсам, ўшани кўриб қолдим денг. Уялмай-нетмай, поликлиникани йўлагида писта чақиб турибди!
— Вой, қўриб кетсин!
— Уни писта чақишига қарайман деб, қўлимдаги пивони тушуриб юбордим.
— Ҳой ўргилай, анави Шоирахон бор-ку, нариги маҳалладаги... Кеча поликлиникага чиқсам, ўшани кўриб қолдим денг. Уялмай-нетмай, поликлиникани йўлагида писта чақиб турибди!
— Вой, қўриб кетсин!
— Уни писта чақишига қарайман деб, қўлимдаги пивони тушуриб юбордим.
Бир қизалоқдан сўрашибди:
— Дадангни ёши нечида?
— Тўртда, - дебди қизча.
— Қанақасига? – дейишса,
— Дадам мен туғилгандан кейин, дада бўлганлар, - дебди.
— Дадангни ёши нечида?
— Тўртда, - дебди қизча.
— Қанақасига? – дейишса,
— Дадам мен туғилгандан кейин, дада бўлганлар, - дебди.
Бир киши йўлдан ўтиб кетаётса, афанди мушугини ювинтириб турган эмиш. Шунда йўловчи афандига:
— Мушугингизни ювманг, ўлиб қолади, - деса афанди:
— Сени нима ишинг бор, - деб жавоб қилибди.
Бироз вақт ўтиб ҳалиги йўловчи қайтиб ўтаётса, афандининг мушуги ўлиб қолиб. Афанди тепасида йиғлаб турганмиш.
Шунда йўловчи афандига:
— Мен сизга айтгандимку, мушугингизни ювманг, ўлиб қолади деб. Гапимга кирмадингиз. Мана аҳволи! - деса. Афанди йўловчига қараб:
— Мушугимни ювганда ўлгани йўқ. Тезроқ қурисин деб яхшилаб сувини сиқгандим, ўлиб қолди, - дермиш.
— Мушугингизни ювманг, ўлиб қолади, - деса афанди:
— Сени нима ишинг бор, - деб жавоб қилибди.
Бироз вақт ўтиб ҳалиги йўловчи қайтиб ўтаётса, афандининг мушуги ўлиб қолиб. Афанди тепасида йиғлаб турганмиш.
Шунда йўловчи афандига:
— Мен сизга айтгандимку, мушугингизни ювманг, ўлиб қолади деб. Гапимга кирмадингиз. Мана аҳволи! - деса. Афанди йўловчига қараб:
— Мушугимни ювганда ўлгани йўқ. Тезроқ қурисин деб яхшилаб сувини сиқгандим, ўлиб қолди, - дермиш.
