Афанди ҳақида латифалар

Бир куни афанди фарзандли бўлибди. Орадан бир йил ўтибди фарзанди биринчи айтган сўзи "Товуқ" бўлибди. Ўша куни товуқ ўлиб қолибди. Кейин "Сигир" деса, у ҳам эртасига ўлиб қолибди.
Афанди ўғлига:
— Ўғлим "Дада" демагин, илтимос, - дебди.
2 кун ўтиб, боласи "Дада" деган экан афанди уйига кириб, кўрпа-тўшак қилиб ётиб олибди. Бир кун ўтармиш, ўлмасмиш. 2 кун ўтармиш, ўлмасмиш.
Учинчи кунига хотини кириб:
— Чиқинг адаси. Қўшнимиз Қўчқор ака ўлиб қолибдилар, - деган экан.
Афанди ўчоққа ўт ёқишга жуда кўп уринибди. Ҳеч ёқа олмабди.
Уйга кириб хотинининг рўмолини ўраб чиқибди-да, ўчоққа қараб "Пуф" деган экан, аланга олиб кетибди.
Шунда оловга қараб:
— Ҳа қўрқмас экансан-ааа, - дермиш.
Хотини касал эр ёнида ўтириб, ҳамдардлик билдиряпти:
— Хотин, сен касал бўлгунча мен бўлмайманми? Азроил мени жонимни олса ҳам майли эди, - деб турса, шу пайт азроил кириб келиб қолибди. Афанди шоша-пиша:
— Ассалому алайкум! Азроил ҳазратлари, ким касал, ким соғ ўзингиз кўриб турибсиз, - дермиш.
Афанди бир кеча шам ёқиб хотини билан гаплашиб ўтирган эди, бирдан шамол туриб, шамни ўчирди. Уй қоп-қоронғи бўлиб қолди.
— Чап тарафингизда гугурт бор, олиб шамни ёқиб юборинг,—деди хотини.
— Ие, қизиқмисан, хотин? Қоронғида чап тарафни қаёқдан билиб бўлади, дейсан!
Бир куни афанди милицияга қўнғироқ қилиб:
— 715 рақамли оқ рангли Нексияни топиб беринглар, - дебди.
Милиция:
— Машинангизни ўғрилар кетишдими? - деса, афанди:
— Йўқ. Шу машинани орқасига эшагимни боғлаб қўйган эдим. Машинани ҳайдаб кетиб қолишибди, - дермиш.
Бир куни Афанди чойхонага эшаги билан бориб, эшагини ташқарига боғлаб қўйибди.
Бироз вақт ўтгач, чиқиб қараса эшаги йўқмиш...
— Ўғри, ўғри! Эшагимни ўғирлаб кетишди! – деб бақира бошлабди.
Одамлар йиғилибди. Афанди яна дебди:
— Эшагим йўқ! Шу ерга боғлаб кетган эдим. Агар борди-ю эшагим топилмас экан, отам қилган ишни қиламан ҳозир! – дебди.
Одамлар ҳайрон қолиб “Отангиз нима қилганлар?” деб сўрайверишибди.
Шунда афанди:
— Отамни ҳам эшаги йўқолиб қолганда, уйга пиёда кетганлар, - деган экан.
Афанди эшиги олдидаги супачада талқон еб ўтирарди. Энди талқонни оғизга соламан деганда шамол эсиб, талқонни учириб юборибди. Оғизга ҳеч нарса тушмабди. Шу ҳолат 2-3 марта такрорланибди. Қўшниси девордан мўралаб:
— Ҳой қўшни нима еяпсиз? – деса, афанди:
— Шамол тўхтамаса, ҳеч нарса! – дермиш.
— А-ха, қўлга тушдингми?! – деди Насриддин дўстларидан бирига. — Пиво ичяпсан! Доктор сенга ичишни таъқиқлаган эди-ку! Демак, сен бюллетенни бир неча кунга чўзмоқчисан!
— Таъқиқлагани тўғри. Лекин ўша доктор яқинда қазо қилди. Хўш, у ўлгандан кейин ҳам буйруғига бўсунишим керакми?! – дебди дўсти.
Ярим кечада афанди кўчада изғиб юрса, миршаб тўхтатиб:
— Нима қилиб юрибсиз? - дебди.
Афанди:
— Уйқим қочиб кетди, қидириб юрибман, - дермиш.
Бир куни Афанди эшагини йўқотиб қўйиб, милицияга қўнғироқ қилибди:
— Алло, мен эшагимни йўқотиб қўйдим!
— Кўриниши қанақа эди? - дебди гўшакдаги ходим.
— Кўриниши ҳудди қўшним Эшматни ўзгинаси эди, - дебди Афанди.