Афанди ҳақида латифалар
Афанди бозор айланиб юриб, мевафурушлар растасига кириб қолди, қараса: ўрик қоқи, турли-туман майизлар, писта, бодом, нок, узум ва бошқа мевалар уюлиб ётибди-ю, сотувчилари қимирламай ўтиришибди. Афанди ҳассасининг учини бир боққолнинг кўзи олдига олиб борди. Бундан чўчиган боққол:
— Э бадбахт, қанақа одамсан, кўзимга тиқиб оласан-ку,— деди.
Афанди ҳамма эшитадиган қилиб деди:
— Ахир, кўзларингиз бор экан-ку, нега бу мевалардан емай ўтирибсиз?
— Э бадбахт, қанақа одамсан, кўзимга тиқиб оласан-ку,— деди.
Афанди ҳамма эшитадиган қилиб деди:
— Ахир, кўзларингиз бор экан-ку, нега бу мевалардан емай ўтирибсиз?
Китоб сотувчи харидорлардан бирига «Кулгили ҳикоялар» китобини узатиб:
— Шу китобни олинг, жуда қизиқ, кулавериб ўласиз,— деди.
— Ўзингиз бу китобни ўқиганмисиз?—сўради харидор.
Уларнинг гапига қулоқ солиб турган Афанди китоб сотувчига ишора қилиб:
— Ўқиган бўлса тирик қолармиди,— деди.
— Шу китобни олинг, жуда қизиқ, кулавериб ўласиз,— деди.
— Ўзингиз бу китобни ўқиганмисиз?—сўради харидор.
Уларнинг гапига қулоқ солиб турган Афанди китоб сотувчига ишора қилиб:
— Ўқиган бўлса тирик қолармиди,— деди.
Афанди тепакал эди, сочини олдириб бўлгач, сартарошнинг қўлига битта тешик танга бериб кетаётган эди, сартарош:
— Афанди, бу танга ўтмайди, бутунини беринг,— деди.
— Танганинг бутунини бошимнинг тепасига соч чиққанида оласиз,—- деди Афанди.
— Афанди, бу танга ўтмайди, бутунини беринг,— деди.
— Танганинг бутунини бошимнинг тепасига соч чиққанида оласиз,—- деди Афанди.
Маршруткада ҳамма жим кетаётса, бирдан итнинг вовуллаган овози эшитилибди.
Афанди телефонини олиб:
— Ҳа, хотинжон нима дейсан, - дебди.
Афанди телефонини олиб:
— Ҳа, хотинжон нима дейсан, - дебди.
Бир куни афанди кўчада кетаётса, йўл четида ҳамён ётганмиш. Ҳамённи олиб уч мартта "кимники?" дебди. Ичини очиб қараса, анчагина пул бор экан. Пулларни олиб, чўнтагига солса, ҳамёнда кўзгуям боракан. Унга қараб, ўз аксини кўрибди-да:
— Ие, ака ҳамён сизникимиди? Узр, - дебди-да, пулларни қайтариб солиб, ҳамённи ерга ташлаб кетган экан.
— Ие, ака ҳамён сизникимиди? Узр, - дебди-да, пулларни қайтариб солиб, ҳамённи ерга ташлаб кетган экан.
Бир куни Афанди қўй боқиб юрса, бир қўйни каласи ариққа тушиб оқиб кетибди, буни кўрган Афанди бир сиқим хашакни олиб, ма-ма жонивор, деб тутиб олибди.
Кечаси Афандининг уйига қопда буюм кўтарган икки ўғри кирди. Буни пайқаган хотин Афандини аста туртиб:
— Афанди, туринг, уйга ўғри кирди,— деди. Афанди аста шивирлади:
— Жим ёт, мен уйғоқман, овозимизни эшитиб, ўғрилар қопини кўтариб қочиб қолмасин. Мен қопдаги буюмни мўлжаллаб турибман.
— Афанди, туринг, уйга ўғри кирди,— деди. Афанди аста шивирлади:
— Жим ёт, мен уйғоқман, овозимизни эшитиб, ўғрилар қопини кўтариб қочиб қолмасин. Мен қопдаги буюмни мўлжаллаб турибман.
Бир куни Афанди кўчада кетаётганда, одамлар Афандига шундай савол беришибди:
— Афандим нимага эшагингизга тескари ўтириб олдингиз, дейишибди.
Шунда Афанди шундай жавоб берибди:
— Бугун эрталаб эшагим билан урушиб қолгандим, шунга юзига қарашга уяламан, дебди.
— Афандим нимага эшагингизга тескари ўтириб олдингиз, дейишибди.
Шунда Афанди шундай жавоб берибди:
— Бугун эрталаб эшагим билан урушиб қолгандим, шунга юзига қарашга уяламан, дебди.
Афанди подшо саройи ёнидан ўтиб бораётган эди, қараса, саройнинг баланд девори устига яна бир пахса қўйишаётибди. Афанди тўхтаб, деворзондан сўради:
— Қўрғоннинг ўзи ҳам баланд эди-ку, нега баланд кўтараётибсизлар?
— Саройга ўғри тушмасин, деб.
Бу жавобдан ажабланган Афанди айтар эди:
— Ташқаридан тушадиган ўғрига десангиз тўғри-ку, лекин ичкаридан чиқадиган ўғрига эллик пахса девор хам писанд эмас!
— Қўрғоннинг ўзи ҳам баланд эди-ку, нега баланд кўтараётибсизлар?
— Саройга ўғри тушмасин, деб.
Бу жавобдан ажабланган Афанди айтар эди:
— Ташқаридан тушадиган ўғрига десангиз тўғри-ку, лекин ичкаридан чиқадиган ўғрига эллик пахса девор хам писанд эмас!
Оқ қанд янги чиққан вақтда Афанди таажжубланиб қандфурушдан сўради:
— Ака, бу нима? Роҳатижоннинг қуруғи десам, шинниси кўринмайди...
Қандфуруш тушунтириб берди:
— Бу - қумшакарнинг йириги, янги чиқди. Буни оқ қанд дейилади.
— Жиндай чашна беринг-чи?
Афанди оқ қанддан бир чақмоғини оғзига солиб сўрган эди, ҳузур қилганидан баданлари яйраб, кўзлари сузилиб кетди.
— Шундай яхши нарсани сотасизми,— деди Афанди ютиниб,— уйингизга обориб бола-чақангиз билан сўришмайсизми?!
— Ака, бу нима? Роҳатижоннинг қуруғи десам, шинниси кўринмайди...
Қандфуруш тушунтириб берди:
— Бу - қумшакарнинг йириги, янги чиқди. Буни оқ қанд дейилади.
— Жиндай чашна беринг-чи?
Афанди оқ қанддан бир чақмоғини оғзига солиб сўрган эди, ҳузур қилганидан баданлари яйраб, кўзлари сузилиб кетди.
— Шундай яхши нарсани сотасизми,— деди Афанди ютиниб,— уйингизга обориб бола-чақангиз билан сўришмайсизми?!
