Болалар ҳақида латифалар
— Кўзойнак тақмасам яхши кўролмайман-да, қўзичоғим.
— Бўлмаса, кўзойнагингизни тақмай туринг, қўзичоғингиз дастурхондаги конфетлардан еб тўйиб олсин.
Дўстлардан бири мен тепага чиқиб "чувакчаларни" ташийман, сен илиб тур, деб тепага чиқиб кетибди.
— Ташаб, ташаб қараса негр болалар қолибди биттасини ташаса, пастдагиси:
— Эй, куйганларини ташама дермиш.
— Ойи, ойи, каравотни тагида ажина бор экан...
— Ҳа, ўғлим, даданг командировкадан келгунигача ўша ажина бизникида яшаб туради.
— Ҳой қиз, нега бу ерда турибсан, адашиб қолдингми?
Қизча:
— Нега сўраябсиз, туриб ҳам бўлмайдими
— Ўзим шундай, уйинг қаерда?
— Ўзингизникичи?
— Меники чилонзорда! Ўзингизники қаерда?
— Меники ҳам Чилонзорда!
— Унда бу ерда нима қиляпсан?
— Сизни кутиб турибман!
— Мени?
— Ҳа сизни дада!
— Ие, қизим Гулчапчап ойинг қани?!
Фаҳмлашимча “катта креслода” ўтирганлар бу иборани жуда яхши ўзлаштирганга ўхшашади.
— Қизим шакар солдинг.
— Ойижон мен ширин чойни яхши кўраман.
— Қизим 5 қошиқ шакар солдинг деяпман.
— Ширин чойни жудаям яхши кўраман.
— Шакарни шўрвага соляпсан?!
— Ҳа, тез ёрдам.
— Ўғлим ёзиб турган ручкамни ютиб юборди, тез келинг.
— Хўп.
— Ҳа мен унгача нима килай?
— Биз боргунча қаламда ёзиб туринг.
— Дада ҳаётда ялмоғиз кампир йўқ-а?
Дадаси диванда ўтирган қайнонасига қараб қўйди-да, сўнг ўғлига деди:
— Мен ҳам болалигимда шундай деб уйлардим.