Эртаклар ҳақида латифалар
— Салом яшил шапкача, - дебди.
Қизил шапкача эса:
— Салом, кул ранг, дальтоник бўри!, - дермиш.
— Аввалам бор ўзи яхши одам бўлсин, Lexus'ининг ранги эса менга умуман қизиқ эмас.
— Бўғирсоқ пишир. Лекин бу сафар уни тўртбурчак қилиб пишир. Яна қочиб кетмасин, - дебди.
— Мен боғчага деган бўлардим.
— Менга аёлни қадрлаш деган китоб керак эди, шуни топиб берсез..
— Фантастика китоблари чап тарафда...
— Аёлингиз билан рақсга тушсам майлими?,- дебди.
— Йўқ, биз ҳали шароб ичмадик, - дебди бояги эркак.
— Кечирасиз, аёлингизни рақсга таклиф этсам майлими?, - дебди яна.
— Йўқ, биз ҳали овқатланмадик, - деб жавоб берибди.
Шунда аёл ўрнидан туриб:
— Нега ундан сўрайсиз? Ўзимдан сўранг!, - деса, иккала киши ҳам бараварига:
— Эркаклар гаплашаётганида сен жим тур!!!, - дермиш.
— Қадим замонда бир ҳунарманднинг уч ўғли бўлган экан. Тўнғич ўғли жуда доно, ўртанча ўғли унчалик ҳам ақилли эмас, кенжа ўғли эса умуман тентак бўлган экан.
Қизалоқ:
— Ойижон, ҳунарманднинг соғлиғи борган сари ёмонлашиб бораверган экан-а?
Онаси:
— Нега унақа деяпсан қизим?
Қизалоқ:
— Ана, ўзингиз ўқидингиз-ку, фарзандлари борган сари ёмонлашиб боряпти экан.
— Салом, танишсак бўладими? Бу ерда нима қилиб турибсиз?
— Ие, ахир бу уйда ялмоғиз яшаши керак эмасми?! – дебди ҳалиги киши.
Гўзал қиз бўлса:
— Менман ўша ялмоғиз! Пардоз қилиб олган вақтимда келдинг, - дермиш.
— Мени ўзингиз билан олиб кетинг. Уйингизга олиб бориб, менга бўса ҳадья этсангиз, мен гўзал қизга айланаман...
Амаки ўйланиб туриб:
— Майли уйга олиб кетаман. Лекин бўсани ҳаёлингдан чиқар! Гўзал қизлар тиқилиб ётибди. Гапирадиган қурбақа эса ҳеч кимда йўқ!