Эртаклар ҳақида латифалар

Бола дадасидан:
— Дада эртак нима ўзи?
— Эртакми, нима десам экан... Масалан эртакда қурбақани топиб олиб, ёнингда бир кеча олиб ётсанг эртасига қарасанг маликага айланган бўлади. Ҳозир эса уйланасан, эртасига қарасанг акси бўлаяпти, - дермиш
Бир куни ўзбек, инглиз ва рус кетаётишса, олдидан дев чиқиб қолибди. Рус ва инглиз дағ-дағ қалтираб қолишибди.
Ўзбек эса:
— Ие, оғайни қалайсан?! Юр, чойхона бор бугун, кетдик, - деса, дев ҳам оғзи очилиб, ўзбекка қўшилиб кетиб қолган экан.
Ўрмонда шер ўғлини уйлантирибди. Ҳамма ҳайвонларни тўйга айтибди, фақат қуённи этмабди: қуён алкаш бўлса, кеса барибир тўйни файзини бузади кеганидан фойда йўқ деб, қуёни айтмабди. Тўйида ҳамма ҳайвонлар ўйнаётган экан қуён бостириб кириб:
— Ҳой, шер сен мени тўйинга чақирмадинг-а ҳозир разбор қиламиз, деса
Шер тулкига:
— Бор чиқиб ҳал қивор, дебди.
Тулки кўчага чиқиб кетибди. Тарс-турс бўлиб бир оздан кегин қуён қайтиб кирибди:
— Шуми зўринг? Яна борми, дебди.
Шер тўнғизга ишора қилибди. Тўнғиз ҳам чиқиши билан тарс-турс бўлиб яна қуён қайтиб кирибди:
— Яна зўринг борми, деса
Шер бўрига қараб:
— Бор ҳал кивор, дебди.
Бўри кўчага чиқиб кетибди, яна тарс-турс бўлиб, бўри қайтиб кирибди. Ҳамма жойи қон, оёғида зурга турармуш. Шер нима бўлди, деса.
Бўри зўрға бошини кўтариб:
— Аҳмоқ айиқни ҳам айтмапсан-ку, дермиш
Битта негр саҳрои-кабирда юриб сеҳрли чироқни топиб олибди. Чеккасини ишқалаган экан ичидан Жин чиқиб:
— Учта тилагингни бажараман, буюр!, - дебди.
Негр росса сувга чанқаб, бир неча йиллардан бери аёлларни кўрмаган, қора танли бўлганидан кўп нарсалардан маҳрум бўлаётганлигини ўйлаб:
— Биринчидан мен оппоқ бўлай, иккинчидан атрофимда яланғоч аёллар кўп бўлсин ва учинчидан доимо сув ёнимда бўлсин, - дебди.
Жин ҳам замонавий жинлардан экан, росса ўйлаб кўриб негрни энг одам кўп бўладиган аёллар ҳожатхонасидаги унитазга айлантириб қўйибди.
Ўрмонда янги магазин очилиши керак экан.
Ҳамма навбатда турибди. Қуён келиб навбатга қарамай, олдинга ўтиб кетаётса, айиқ қуённи гирбонидан олиб:
— Ҳов анави навбатнинг охирига бор, энди келяпсан!, - дебди.
Иккинчи кун ҳам шу ҳолат қайтарилибди.
Учини кун ҳам қуён магазин эшиги томон юриб кетаётса, яна айиқ келиб қуённи гирбонидан олиб:
— Ҳов анави навбатнинг охирига бор, энди келяпсан!, - деса.
Қуён:
— Қизиқ, уч кундан бери ўз магазимни очолмаяпман-а, - деб ғудурлаганча қайтиб уйига кириб кетибди.
Африкада ғайри оддий ҳодиса юз берибди, бир товуқ беш килолик тухум қўйибди, буни эшитган хўроз туя қушни судга берибди.
Уч ботирни отаси, болаларини уйламоқчи бўлиб:
— Боринглар, ўзларинга қайлиқ топинглар, - дебди
Уч ўғлон йўлга чиқибди ва каттаси бир қизни кўриб:
— Сизлар кетаверинглар, мен шу ердан қайтаман, - дебди
Иккинчи ўғлон йўлга тушибди. Иккинчи ўғил ҳам бир қизни кўриб, у ҳам:
— Сен кетавер мен ҳам, шу билан қайтаман, - дебди
Кичик ботир йўлида давом этибди, жуда кўп қизларни кўрибди. Ҳар қиз чиққанда:
— Сендан зўри чиқади, - дермиш.
Тоқати тоқ бўлган оти, бир қизни кўриб:
— Сен кетавер, мен ҳам шу ердан қайтаман, - деб гапириб юборибди.
Бир пиёниста одам балиқ овига бориб, қармоқ ташаган экан, олтин балиқ қармоғига илинибди-да, ҳар доимгидек олтин балиқ уни тилагини бажаришини айтибди. Фақат у балиқ учта эмас, иккита тилак бажарадиган балиқ экан.
Маст одам балиққа қараб дебди:
— Менга шунақа шиша бергин-ки, ичида пивоси бўлсин. Қанча ичсам ҳам тугамасин.
Олтин балиқ дарров тилагини бажариб, айтган шишасини қўлига берибди. Пиёниста ичиб кўрибди. Яна ичибди. Пиво ҳеч тугамасмиш.
— Зўр шиша экан. Ҳой тилла балиқ, шу шишадан яна битта бер, - дермиш.
Ялмоғиз кампир ўрмонда учиб кетаётиб, бир сохибжамол қиз дарахт тагида яланғоч аҳволда сочини тараб ўтирганини кўриб қолибди, тўхтаб сўрабди:
— Эй, аҳмоқ қиз, ўрмонда яланғоч аҳволда ўтиришга уялмайсанми? — деса:
Қиз:
— Бувижон бу ахир сўнги модадаги кўйлагим-ку, — дея жавоб берибди.
Ялмоғиз кампир уйига борибдида, у ҳам уйини олдида яланғоч ўтирса, олдидан Кашей ўтиб қолиб:
— Кампир қариган чоғингда эсинг оғиб қолдими, бу нима ўтириш?
— Эй чол сен нимани билардинг, бу ахир сўнгги модадаги янги кўйлагим-ку!?
— Ундай бўлса янги кўйлакни уёқ-буёғини дазмол қилиб киядида.
Ҳайвонлар пивога узундан-узун навбатда туришибди. Ҳаммадан олдин қуён ўтиб, пиво олмоқчи бўлган экан, бўрини жаҳли чиқиб, қуённи тўхтатибди:
— Қаёққа, ҳой қуён?! Навбатни кўрмаяпсанми?
Қуён:
— Юр, бир четга ўтайлик, гапим бор!
Бир дақиқадан кейин яна қуён навбатсиз пивога ўта бошлабди. Айиқ қуённи қулоғдан кўтариб:
— Ҳой шалпангқулоқ, қаёққа?! - дебди.
— Бир дақиқага бу ёққа қарагин, - деб, айиқни ҳам бир четга олиб кетибди.
Қайтиб келиб, доимгидек навбатсиз пивога қўл узатган экан, арслон ўкирибди:
— Жонга тегдинг-ку! Навбатга тур!
Қуён арслонни ҳам етаклаб, ўрмон ортига олиб ўтса, у ерда одамхўр дев турган эмиш.
— Яна гўшт олиб келдингми?! Қачон пиво олиб келасан??? - дермиш дев арслонни кўриб.