Эртаклар ҳақида латифалар
Икки овчи ўрмонда ов қилиб, ўқлари тугаб уйга қайтаётса йўлларидан бир шер чиқиб қолибди. Шунда иккови қочиб дарахтга чиқиб олишибди. Бири иккинчисига:
— Мен китобда ўқиганман, шер дарахтга чиқа олмайди, - дебди.
Қарашса шер секин дарахтга чиқа бошлабди.
Иккинчиси:
— Ана чиқяптику, - деса
Биринчи овчи ҳижолат бўлиб:
— Менимча бу шер ўша китобни ўқимаган бўлса керак дебди.
— Мен китобда ўқиганман, шер дарахтга чиқа олмайди, - дебди.
Қарашса шер секин дарахтга чиқа бошлабди.
Иккинчиси:
— Ана чиқяптику, - деса
Биринчи овчи ҳижолат бўлиб:
— Менимча бу шер ўша китобни ўқимаган бўлса керак дебди.
Ялмоғиз ойнасига қараб сўрабди:
— Бу дунёда ким чиройли, - деса
Ойна:
— Мен, - дермиш
— Бу дунёда ким чиройли, - деса
Ойна:
— Мен, - дермиш
Винни Пухнинг ҳечам уйлангиси келмасакан. Аммо тўйдан кейинги "асал ойи" унга асло тинчлик бермасмуш...
— У тириклигида ҳам, ҳозир ҳам бизларга илиқлик баҳш этиб туради, - деб, Буратинодан қолган ўтинларни оловга ташлади Мальвина...
Чарли Чаплин, Алдар Кўса ва Афанди тоғларда юрган экан, олдиларидан дев чиқиб қолибди.
Уччаласи “Бизни қўйиб юбор!” деб девга ялина бошлашибди. Шунда дев:
— Ҳар бирингиз оғзингиздан бирор нарсани олиб ерга ташлайсизлар. Кимнинг нарсасини кўриб, ушлашга улгурсам, мен билан қолади. Агар кўрмасам, қўйиб юбораман, - дебди.
Чаплиннинг оғзида сақичи бор экан. Сақичини ерга ташлаши билан, дев ушлаб олибди.
Алдар Кўсанинг оғзида нос бор экан. Ерга ташлаши билан, уни ҳам дев ушлаб қолибди. Навбат Афандига келибди. Кеча роса тўйиб саримсоқ еган Афанди девга қараб “Куф-ф-ф” дебди. Дев атрофга аланглаб қарабди-да:
— Саримсоқни ҳиди бор-у, ўзи йўқ?! Майли сен уйингга кетавер! – деган экан.
Уччаласи “Бизни қўйиб юбор!” деб девга ялина бошлашибди. Шунда дев:
— Ҳар бирингиз оғзингиздан бирор нарсани олиб ерга ташлайсизлар. Кимнинг нарсасини кўриб, ушлашга улгурсам, мен билан қолади. Агар кўрмасам, қўйиб юбораман, - дебди.
Чаплиннинг оғзида сақичи бор экан. Сақичини ерга ташлаши билан, дев ушлаб олибди.
Алдар Кўсанинг оғзида нос бор экан. Ерга ташлаши билан, уни ҳам дев ушлаб қолибди. Навбат Афандига келибди. Кеча роса тўйиб саримсоқ еган Афанди девга қараб “Куф-ф-ф” дебди. Дев атрофга аланглаб қарабди-да:
— Саримсоқни ҳиди бор-у, ўзи йўқ?! Майли сен уйингга кетавер! – деган экан.
Ўрмондан қўзиқорин тўла сават билан чиққан эркак:
— Ау, ау, ау, - деб ҳар ёққа югуриб юрган экан, ўткинчилардан бири:
— Нима бўлди дўстим? Қўзиқориндан кўпроқ еб қўйдингми?, - деса, бояги одам:
— Йўқ, Ауди машинамни ўғирлаб кетишибди...
— Ау, ау, ау, - деб ҳар ёққа югуриб юрган экан, ўткинчилардан бири:
— Нима бўлди дўстим? Қўзиқориндан кўпроқ еб қўйдингми?, - деса, бояги одам:
— Йўқ, Ауди машинамни ўғирлаб кетишибди...
Кунларнинг бирида тошбақа, тулки, бўри учаласи ов қилишиб ўлжани биргаликда ейишга қарор қилиб, тошбақани нонга юборишга келишибди.
Бир соат ўтибди, икки соат ўтибди, келмабди. Тулки билан бўрини қоринлари очиб жахли чиқиб шундай, дебди:
— Агар хозир тошбақа келса косасини иккига айриб мажағлаб ташлайман, уриб абжағини чиқараман, дебди.
Шунда эшик аста очилиб:
— Агар шундай қилсанглар нонга бормайман, дебди.
Бир соат ўтибди, икки соат ўтибди, келмабди. Тулки билан бўрини қоринлари очиб жахли чиқиб шундай, дебди:
— Агар хозир тошбақа келса косасини иккига айриб мажағлаб ташлайман, уриб абжағини чиқараман, дебди.
Шунда эшик аста очилиб:
— Агар шундай қилсанглар нонга бормайман, дебди.
Бир одам хонасида ётиб, бекорчиликдан пашшаларни тутиб ўтирса, бир сеҳрли пашша қўлига тушиб қолибди.
— Мени қўйиб юбор... Истаган 3 та тилагингни бажараман! - дебди пашша тилга кириб.
Ҳалиги одам дебди:
— Қимматбаҳо машинам бўлишини истайман!
Ҳовлига қараса, янги машина турганмиш.
— Фақат еб-ичиб ётсам дейман! - дебди яна. Олдида тўкин-сочин дастурхон пайдо бўлиб қолибди.
Учинчи тилагига дебди:
— Фақатгина ётсам, ҳеч иш қилмасам...!
Бир пайт қараса, яна хонасида ётиб, пашша ушлаб ўтирганмиш...
— Мени қўйиб юбор... Истаган 3 та тилагингни бажараман! - дебди пашша тилга кириб.
Ҳалиги одам дебди:
— Қимматбаҳо машинам бўлишини истайман!
Ҳовлига қараса, янги машина турганмиш.
— Фақат еб-ичиб ётсам дейман! - дебди яна. Олдида тўкин-сочин дастурхон пайдо бўлиб қолибди.
Учинчи тилагига дебди:
— Фақатгина ётсам, ҳеч иш қилмасам...!
Бир пайт қараса, яна хонасида ётиб, пашша ушлаб ўтирганмиш...
Қизил қалпоқчага ойиси деди:
— Қизим, мана бу сомсаларни бувингга олиб бориб бергин.
Эсингдан чиқмасин, гўштлиги — 1000 сўм, картошкалиги — 800 сўмдан.
— Қизим, мана бу сомсаларни бувингга олиб бориб бергин.
Эсингдан чиқмасин, гўштлиги — 1000 сўм, картошкалиги — 800 сўмдан.
Доимгидек уч ака-ука ботирларни ўлим тўшагидаман деб ўйлаган чол ҳузурига чақирди.
Кичик ўғлини қўлига чўп бериб синдир, деди.
Кичик ўғил чўпни синдирди.
Отахон ўртанча ўғлига синган икки бўлак чўпни бериб:
— Синдир, деди.
Ўртанча ўғил чўпни синдирди.
Навбат Катта ўғилга келди.
Катта ўғил қийналмай чўпларни синдирди.
Отахонни бошидан тутуни чиқиб бақирди. 1000 йиллик ривоятни белига тепдинг аҳмоқ ўғил.
Кичик ўғлини қўлига чўп бериб синдир, деди.
Кичик ўғил чўпни синдирди.
Отахон ўртанча ўғлига синган икки бўлак чўпни бериб:
— Синдир, деди.
Ўртанча ўғил чўпни синдирди.
Навбат Катта ўғилга келди.
Катта ўғил қийналмай чўпларни синдирди.
Отахонни бошидан тутуни чиқиб бақирди. 1000 йиллик ривоятни белига тепдинг аҳмоқ ўғил.
