Эртаклар ҳақида латифалар

Ўғли отасидан сўради:
— Дада ҳаётда ялмоғиз кампир йўқ-а?
Дадаси диванда ўтирган қайнонасига қараб қўйди-да, сўнг ўғлига деди:
— Мен ҳам болалигимда шундай деб уйлардим.
Бир ўтинчи денгиз бўйида ўтин кесаётган экан, қўлидаги болтаси сувга тушиб кетибди. Шунда сувдан Сувпариси чиқиб:
— Нега хомушсан, - деса,
Ўтинчи унга қараб:
— Болтам сувга тушиб кетди, - дебди.
Сувпариси сувга шўнғиб олтин болта олиб чиқса, ўтинчи:
— Бу мани болтам эмас дебди.
Кейин кумуш болта олиб чиқибди.
— Бу ҳам мани болтам эмас.
Сувпариси ўтинчига ўзини болтасини олиб чиқиб бериб:
— Ҳалол йигит экансан деб 3 та болтани бериб юворибди. Ўтинчи хотинига бўлган воқеани айтиб берибти. Кейин эр-хотин ўша сувни ёнига боришибди. Хотини ўзини сувга отибди, кейин яна Сувпариси чиқиб:
— Нега хомушсан деса,
— Хотиним сувга тушиб кетди дебди.
Кейин Сувпариси Моннализани олиб чиқибти. Ўтинчи ўйланиб туриб:
— Мана шу мани хотиним, - дебди.
Сувпариси ўтинчига қараб:
— Нега ёлғон гапиряпсан деса, ўтинчи;
— Ҳозир бу мани хотиним эмас десам, Селена Гомезни олиб чиқасан. Бу ҳам хотиним эмас десам, ўзимни хотинимни олиб чиқасан. Шу мани хотиним десам, ҳалол экансан деб учаласини берасан. Кейин ман 3 та хотинни қандай боқаман, - дермиш....!
Бир кун самолётда ҳайвонлар учиб кетвотганакан. Шунда бир қарға стюардессани чақирадиган тугмачани босибди. Стюардесса келиб қарғага:
— Нима хизмат, - дебди.
Қарға:
— Хизмат йўқ, ҳазиллашдим, - дебди.
Стюардесса жаҳли чиқиб индамий қайтиб кетибди. Кейин қарға яна тугмачани босиб стюардесса чақирибди. Стюардесса келиб яна:
— Нима хизмат, - деб сўрабди.
Қарға яна:
— Хизмат йўқ ҳазиллашдим, дебди.
Стюардессани яна жаҳли чиқиб индамий кетибди. Нарироқда бўри кузатиб ўтирган экан. Бўриям тугмачини босибди. Стюардесса келиб:
— Сизга нима хизмат, дебди.
Бўриям:
— Хизмат йўқ, манам ҳазиллашдим, - дебди.
Шунда стюардессани баттар жаҳли чиқиб қарға билан бўрини самолётдан ташаб юборибди. Қарға бўрини олдига келиб:
— Эй, бўри учишни биласами, дебди
Бўри:
— Йўқ, - деса
Қарға:
— Унда нимага ҳазиллашасан, дебди.
Уч тошбақа тоққа дам олгани чиқишибди. Тоғни учига чиққунларича 20 кун ўтибди. Энди ўтириб гулҳан ёқамиз дейишса, гугурт пастда қолиб кетган экан. Тошбақалардан бири дебди:
— Мен пастга тушиб гугурт олиб чиқаман.
Орадан 3 кун, 5 кун, 1 ҳафта ўтибди. Иккита тошбақа бир-бирига қараб:
— Энди қачон келади? Жуда секин юради-да! – деб туришса, сал нарироқдан шеригининг овози келибди:
— Агар мени ёмонлайверсанглар бормайман! Ўзларинг тушиб гугурт олиб келаверасанлар!
Ўрмоннинг подшоҳи бўлган шер узоқ сафарга отланибди.
— Ким баланд қояга чиқиб пастга сакраса-ю, тирик қолса ўша ҳайвон мени ўрнимга шоҳ бўлиб туради, - дебди.
Бирорта ҳайвон қоядан сакрай олмабди.
Бир вақт қоянинг баланд жойидан “гуп” этиб пастга бўри тушибди-ю, тирик қолибди.
— Сен жуда мард экансан! Энди мени ўрнимга шоҳ бўласан, - дебди шер.
Бўри бўлса:
— Шошмай туринг! Аввал мени қоядан итариб юборган қуённи топиб, адабини бериб келай... – дермиш.
Эркак дўстига деди:
— Кеча кечқурун келаётсам, йўл четида қурбақа ётибди. Раҳмим келиб уйга олиб келдим. Ухлашга ётаётиб уни ёнимга ётқиздим. Эрталаб уйғонсам қурбақа маликага айланиб қолибди. Ишонасанми дўстим?
— Ҳа ишонаман.
— Негадир хотиним ишонмаяпти.
— Менда-ям шунақа бўлганди-да...
Бир чол тилла балиқ ушлаб олган экан. Ҳар доимгидек, балиқ тилга кириб чолга дебди:
— Мени қўйиб юбор! Истаган тилагингни бажо келтираман...!
Чол кўпам ўйлаб ўтирмай:
— Гўзал аёл бер менга! – дебди.
Сувдан гўзал пари чиқибди.
— Бундан ҳам гўзалроқ бўлсин, - дебди яна чол.
Аввалгисидан икки карра гўзал ҳуснли пари чиқибди.
Чол яна:
— Гўзалликда тенгсиз бўлсин! – деган экан, балиқни жаҳли чиқиб:
— Ношуд банда, яхшиликни билмадинг, - деб сувга кириб кетибди.
Чол не кўз билан кўрсин-ки, сувдан ўзини кампири чиқиб турганмиш.
Ота ўғлига Пушкиннинг “Олтин балиқ" эртагини ўқиб беряпти.
Эртак охирида ўғли отасига қараб:
— Дада, нега чол олтин балиқдан янги кампир сўрай қолмайди?, - дермиш.
Бир куни жин уч кишини ушлаб олибди. Хитойлик, ҳинд ва ўзбек. Уччаласига шарт қўйибди. "Хохлаган нарсангиз билан ўзингизни ҳимоя қилинг. Мен муштум билан ураман". Биринчи бўлиб хитойлик ўртага чиқибди.
Жин: Ўзингни нима билан ҳимоя қиласан?
Хитойлик: Буюк Хитой девори билан.
Жин бир уришда Хитой деворини парчалаб иккинчи уришда хитойни уриб ўлдирибди.
Навбат ҳиндга келибди. Ҳинд йога усулларидан фойдаланиб алланима бир ҳолатда ўтирибди. Жин ураверибди, ураверибди. Ҳиндга хеч нарса қилмабди. Охири чарчаган жин ўзбекдан сўрабди:
— Сен нима билан ҳимояланасан?
— Ҳинд билан.
Чол денгиздан тилла балиқ ту­тиб олди. Тилла балиқ тилга кир­ди:
— Кампиринг ҳалиям борми?
— Ҳа.
— Ундай бўлса мени еб қўявер.