Эртаклар ҳақида латифалар

Бўғирсоқ билан қуён дуэлга чиқибди.
Қуён:
— Қулоққа отиш йўқ!
Бўғирсоқ:
— Ундай бўлса, бошга отиш ҳам йўқ!!!

Карлсон бўлдик гўё:
Тўртта девор тикланган.
Паррак айланар, аммо -
Учиш жойи чекланган...

Бир одамни тўрига тилла балиқ илинибди. Балиқ тилга кириб:
— Эй одамзот, тила тилагингни, - деса, одам:
— Мен ҳамма нарсаларга эга бўлган бўлишим керак, - дебди.
Тилла балиқ:
— Тилагинг ижобат бўлди. Сени ҳамма нарсанг бўлган эди, - дермиш.
Бир куни қуён билан айиқ тиш синдиришдан гаров боғлабди.
Қуён айиқни бир урса, айиқни 4 та тиши тўкилиб тушибди.
Айиқ қуённи урса, 2 дона тиши тушибди. Шунда қуён кулиб "Бошқа йўқ!" дермиш.
Типратикан билан илон турмуш қурса, бир ярим метрли тиканли сим туғилади.
Дарёни нариги қирғоғида яшайдиган бўрига қуён соҳилни бу тарафида ҳар куни туриб олиб:
— Ҳой бўри, ўт бу ёққа! - деб мақтанар экан.
Бир куни жаҳли чиқган бўри дарёни сузиб ўтиб қуённи орқасига беркиниб олибди.
— Ҳой бўри, ўт бу ёққа! - дейиши билан бўри:
— Мана ўтдим! Нима дейсан энди?! - деса, қуён:
— Юринг, чойга чақиргандим, - дермиш.
Бир куни чумоли билан фил дўст бўлишибди. Иссиқ кунларнинг бирида фил ҳовузда чўмилаётган экан чумоли келиб:
— Ўртоқ, бир минутга сувдан чиқ, - дебди.
Фил:
— Нима бўлди? - деб ташқарига чиқса, чумоли:
— Бўлди,бўлди чўмилавер! Мен чўмилиш кийимимни тополмаяпман. Сен кийиб олмадингми деб қарадим, - дермиш.
Бир киши тилла балиқ ушлаб олибди.
— Тила тилагингни эй яхши инсон! - дебди балиқ тилга кириб.
— Машина олишни истайман, - дебди киши.
— Кредитгами ёки нақдгами? - дебди балиқ.
— Пахта ёғида қовурайми сени ёки писта ёғидами? - дебди ҳалиги киши.
Ўрмонда катта байрам! Ҳамма ҳайвонлар хурсанд юрибди, айниқса айиқ.
Чунки Маша турмушга чиқиб кетаётган экан!
Ўрмонда овчилар ўра кавлаб кетишган экан. Ўрага бўри, тулки ва чўчқа тушиб қолибди.
Тулки чўчқага қараб, ичида дебди: “Гўшт бор. Қорин тўйдирсам бўлади. Бир неча кун яшайман”.
Бўри тулки ва чўчқага қараб ичида дебди: “Гўшт бор, суҳбатдош бор. Мазза қилиб яшасам бўлади.”
Чўчқа иккаласига қараб:
— Зерикиб қоласизлар. Қўйшиқ куйлаб берсам бўладими? – дебди.
Бўри ва тулки:
— Яхши бўларди, - дейишибди.
Чўчқа овози борича бақириб қўшиқ айта бошлабди. Бир зумда овчилар етиб келишибди.
Бўри ва тулкини ўлдиришга шайланиб туришса, бўри ичида ўзига-ўзи дермиш:
“Қорин тўйдириб, гаплашиб ётаверсам бўлмасмиди. Ўйин-кулгига бало бормиди...!”