Ҳайвонот ҳақида латифалар

Иккита қўй ҳайит байрамидан олдин гаплашиб туришибди:
“Уйда бўл, далада бўл ҳайит куни қассобхонада бўлмасанг бўлди!”
Бир ўзбек қиз корейс йигитни севиб қолибди. Унга турмушга чиқмоқчи бўлиб, йигитни юз мартта сувга тиқиб олибди-да, - энди ўзбек бўлдингиз. Бундан кейин кучук гўштини емайсиз. Сиз мусулмон бўлдингиз, - дебди.
Йигит:
— Хўп, - дебди.
Қизни уйида кучукчаси бор эди. Кунларни бирида қиз ишдан келиб қараса, йигит кучукчани сўйиб еб ўтирганмуш.
— Ахир кучук гўшти емасликка сўз бегандингизку.
— Қўй гўшти бу!
— Қанакасига қўй бўлсин? Чапаку!
— Мен уни юз мартта сувга ботириб олдим. Қўй бўлди-да!
Ўрмонда шер ҳамма ҳайвонларни йиғиб дебди:
— Турмуш қурганлар чапга, қурмаганлар ўнг тарафга ўтсин!
Бир пайт қуён типирчилаб у ёққа, гоҳ бу ёққа ўтаверибди. Шунда шер ундан:
— Эй қуён, намунча югургилайсан? – деса, қуён:
— Ажрашганлар қаёққа ўтишини айтмадингиз-ку!? – дермиш.
Ёш болакай кўчада хафа бўлиб ўтирса, бир отахон уни кўриб тўхтабди-да сўрабди:
— Нега хафасан болам?
— Уйда ойим билан адам жанжаллашишяпти. Адам ойимни “Сен филсан!” деса, ойим адамга “Маймун” деб бақиряпти. Ота-онам фил ва маймун бўлишса, мен унда кимман? – деган экан болакай.
Подшо Афандига икки юзта қўй бериб, таъкидлади:
— Шу қўйларнинг сонини камайтирмай қўзилатиб, боқиб берасан, — сут-қатиғи хизматингга!
Афанди қўйларни ҳайдаб саҳрога чиқиб кетди. Қараса: пошшо уни алдаб, совлиқ эмас, ҳаммасига қўчқор берган экан. Афанди ҳам қўйларни бир чеккадан сўйиб ея берди, Қўйлар тугагач, подшонинг муҳлати ҳам тугади. Афанди уйига қайтиб келди, аммо ўрдага бормади.
Ғазабланган подшо Афандининг уйига ясовул юборган эди, у: «Афанди туғиб ётган экан» деган хабарни келтирди.
Тутоқиб кетган подшо Афандининг уйига келиб чақирган эди, Афандининг хотини бундай жавоб берди:
— Афанди туғиб ётибдилар, ишингиз бўлса айтиб кета қолинг, айланай, ўзлари ҳеч ерга чиқолмайдилар.
— Ия, эр киши ҳам туғадими? Бу қандай номаъқулчилик!— қичқирди подшо.
подшога жавобан хотинининг ёнида турган Афанди дер эди:
— Тақсиримнинг қўчқорлари туққанда, мен туғсам ажабланадиган жойи борми?!
Бир куни афанди эшагини тўсатдан йўқотиб қўйибди. Ҳамма ёқни қидирибди, топа олмабди. Охири зоопаркка айланишга бориб зебрани кўриб қолибди-да унга қараб:
— Ҳа эшак, кўйлак кийсанг ҳам танидим сени! - дермиш.
— Кеча қизалоғим билан мушукчани расмини чизгандик, бугун ҳовлимизга қаердандир мушук боласи кириб олибди.
Бугун ўтириб, Малибу автомобили, икки қаватли далаҳовли ва тилла билакузукларни расмини чизмоқчимиз...
Ўғри бир уйга кириб қимматбаҳо буюмларни қопига жойлаётса, тўтиқуш ўғрига қараб:
— Кеша ҳаммасини кўриб турибди, - дебди.
Ўғри чойшаб билан тўтиқушни қафасини беркитиб, яна ишини давом эттираётса, тўтиқуш яна:
— Кеша менмасман, Кеша бу бульдог, - дермиш.
Бир йигит чиройли қизни олдига келиб:
— Яхши қиз, менимча сиз оқ отдаги шаҳзодангизни кутяпсиз, шундайми?
Қиз:
— Ҳа, шундай!
Йигит:
— Кетдик унда...
Қиз:
— Шаҳзода қани...?
Бир аёл бозордан тўти сотиб олиб, уйга келгач қафасдаги тўтига қараб:
— Хўш, ранг-баранг маҳлуқ! Гапиришни биласанми? – деса, тўти унга:
— Сен ўзинг учишни биласанми? – деган экан.