Касалхонада ҳақида латифалар

Қиш. Жиннихонадан жиннилар ярим оқшом қочиб чиқишиб, жиннихона омборхонасининг томига олов қўйишибди. Буни кўрган докторлар ўт ўчирувчиларга хабар беришибди. Етиб келган ўт ўчирувчилар биринчи бўлиб томдаги жинниларни қутқармоқчи бўлишибди. Шунда жиннилардан биттаси уларга қараб:
— Ҳа, ярамаслар биз қийналиб ўт ёққанда биронтанг йўқ эдинг. Энди исинмоқчимисизлар? Йўқолинглар исинишга қўймаймиз, - дермиш.
— Эшитдингми, Абдураим ошнамиз калтак еб касалхонада ётган эмиш.
— Йўғе, ўзим кўрдим, кеча кечги пайт Абдураим битта кетворган қиз билан подрушка қилиб юргандию, - дебди
— Уларни подрушка қилиб юрганини Абдураимнинг хотини ҳам кўрибди-да ошна.
— Алло, салом ойижон! Мендан ҳавотир олманг, мен касалхонадаман.
— Бас қил қизим! Саккиз йилдан бери гапни шундан бошлайсан! Врач бўлиб ишлайсан-ку ахир.
Бир одам узоқ вақт комада ётиб, касалхонада ўзига келибди.
Хотини:
— Хайрият-эй, дадаси ўзизга келдизми, аҳволиз яхшими?
— Хотин мен неча кун ётдим?
— Уч кеча-ю, уч кундуз ётдиз.
— Шунча пайт олдимдан кетмай ёнимда ўтирдингми-а?
— Ҳа, дадаси бошқа қаерга ҳам бораман, сизи ёнизда ўтирмасам хотин бўлиб нима қилиб юрибман?!
— Ҳамма оғир дамларда ёнимда бўлдинг, эсингдами яхшигина ишимдан бўшатишганда ҳам менга далда бергандинг, мени душманларим калтаклаб кетганда ҳам ёнимда турдинг, бизнесим банкрот бўлганда ҳам ҳеч қаерга кетмадинг, соғлигим ёмонлашганда ҳам узоқлашмадинг, биласанми ҳозир мен нима ҳақида ўйлаябман?
— Нима ҳақида дадаси(мағрур юмшок овозда)?
— Сен ёнимда бўлсанг, менга фақат бахтсизлик келаябди.
— Доктор, операциядан кейин мен пианино чала оламанми?
— Албатта чала оласиз.
— Худога шукурей, илгари чалишни билмасдим.
Институтда дарс берадиган домла касал бўлиб қолибди. Домлани бир талаба кўргани келибди.
Талаба:
— Ҳа, домла нима бўлди? Итдек озиб кетибсизку!
Домлани бу гапдан кейин баттар мазаси қочибди.
Кейин яна бир талаба домлани кўргани келибди. Домла иккинчи келган талабага, биринчисини ёмонлаб кетибди. Қара мен ўзим ўқитиб, таьлим берган шогирдим мени итга тенглаштирди.
Иккинчи талаба:
— Эҳ, домла ҳафа бўлманг. Яхши бўлиб соғайиб кетасиз, чўчқадай семириб кетасиз ҳали.
Домла аввалгидан ҳам баттар бўлиб қолибди.
Кейин домлани энг яқин дўсти келибди. Кейин домла дўстига талабаларни иккисини ҳам ёмонлабди:
— Эй дўстим, мен ўзим ўқитиб одам қилган шогирдларимни қара, биттаси итга, иккинчиси чўчқага тенглаштирди номардлар!
Бу гапларни эшитиб дўстини жаҳли чиқиб кетди:
— Дўстим, сен умуман кўнглинга олма. Бу иккала шогирдинг ҳам аслида одамдан эмас, эшакдан таълим олган экан!
Врачлар жиннихонага малибунинг расмини илиб қўйишибди, ҳамма жиннилар: у меники, йўқ меники деб талашаётганмиш, шунда бир жинни четда индамай ўтирганмиш. Врачлар:
— Сен нимага талашмаябсан, деса
— Калити менда, машина қаёққа борарди, дермиш.
Жиннихонада беморлар телевизордан янгиликларни кўриб ўтиришса, бир бемор:
— Яхши-ям жиннихонада ётган эканман..., - деса, иккита врач унга қараб:
— Соғая бошлаганга ўхшайди, - дермиш.
Қишлоқдан келган бир содда йигит шаҳарда ёши ўтиб қолган аёлдан сўрабди:
— Бувижон, 1-сонли касалхонага қандай борса бўлади?
— Мени яна бир марта "бувижон” десанг бас.
Жарроҳлик операциясидан кейин ҳушига келган беморга врач деди:
— Операциядан олдин ўзингизни жуда ёмон тутдингиз. Бақириб, типирчилаб, ҳамма ёқни остин-устун қилдингиз. Ёнингиздаги шеригингиз сиздан ҳам баттарроқ тўпалон қилди...!
Бемор врачга:
— Албатта-да! Ахир биз деразаларни ювиш фирмасидан келган эдик-да...