Оила ҳақида латифалар

Қизалоқ:
— Адажон, музқаймоқ олиб беринг.
Ота:
— Йўқ қизим! Музқаймоққа пулимиз етмайди.
Қизалоқ:
— Нимага етади унда?
Ота:
— Фақат гўштга етади!
Бир қизни уйига йигитидан совчилар келадиган бўлиб қолибди. Лекин қиз онасига бу ҳақда нима деб айтишни билмай дебди:
— Ойижон, яқинда уйимизда тўй бўлади.
Онаси бўлса:
— Вой қизим, отанг оламдан ўтганидан кейин анча ёлғизланиб қолдим..., - деган экан.
Болакай уйга хомуш келиб онасига дебди:
— Ойижон, бугун адам билан кетаётсам, автобусга бир аёл чиқди. Мен ўрнимдан туриб у аёлга жой бердим. Аёл бўлса ўтирмади.
Онаси сўрабди:
— Кейин сен нима қилдинг?
Болакай:
— Нима қилардим!? Яна адамнинг тиззасига қайтиб ўтирдим.
Бир эркак бозорга бориб тарвуз сотиб олмоқчи бўлибди.
Битта тарвузни чертиб кўрибди, иккинчисини чертиб кўрибди, учинчисини...
Бир пайт хотини шанғиллаб:
— Дадаси, бўлди-да энди, уйғонинг! Боядан бери бошимга чертавериб хуноб қилдингиз-ку! - деган экан.
Эркаклар хотинининг "Менсиз қандай яшаган бўлардингиз-а?!" деган доимий саволига ширин ҳаёллар билан кулиб қўйганини сезганмисиз?

— Мен уйдаман, сиз қаердасиз?
— Мен мажлисдаман.
— Ие, қанақа мажлис? Ахир шифокорлар бир ерга тўпланманглар деяпти-ку!
— Ҳа, биз одамларни бир ерга тўпланмаслиги тўғрисида мажлис ўтказяпмиз.

Хотин эрига:
— Менга уйланишни ким маслаҳат берган сизга?
Эри:
— Эслолмайман. Душманларим кўп мени...!
Одамлар билан 2 метрлик масофани сақлашни айтишмоқда.
Лекин краватимизнинг эни 1,75. Эрим эса ерда ухлашни хоҳламаяпти.
Бир кишини оғзидан бадбўй ҳид келаркан шунга ҳеч ким унга тегмас экан.
Маҳалла раисига бориб:
— Мени уйлантириб қўймасангиз мен ҳокимятга устингиздан арз қиламан, - дебди.
Оқсоқол бошқа оқсоқоллар билан гаплашиб ҳидни билмайдиган бир хотин топиб, уйлаб қўйибди.
Орадан 1 ҳафта ўтиб бояги хотин Раисни олдига келибди:
— Мен у билан яшамайман, - деган экан
— Нимага? - деб сўрабди оқсоқол
— Ёнида ётсам кўзим ачишиб кетяпти, - дебди.
— Ўғлим, мактабда баҳоларинг нечи бўляпти?
— Ойижон, муҳими соғ-саломат юрибман-ку!