Ўзбекона ҳақида латифалар
— Мени ҳеч қаерга олиб бормагансиз...!
Эр:
— Майли, эртага ахлат ташлашга бирга олиб кетаман.
Эр:
— Сен бор боғчага!
Хотин:
— Сиз бориб келақолинг!
Эр:
— Сенга янги пальто, янги этик олиб бердимми?
Хотин:
—Ҳа!
Эр:
— Ана ўшаларни кийгинда бориб келавер!
Хотин:
— Нимага сиз бормайсиз?!
Эр:
— Мен нима пайпоқ билан соқол олиш учун кўпикда бораман-ми???
— Менга деса, уятдан ерга кириб кетмайсанми хотин?!
— Шунча совуқ қуролни нима қиласиз?, - дебди.
Ҳайдовчи:
— Мен циркда ишлайман, - деб пичоқларни олибди-да, жанглёрлик қила бошлабди.
Кўчадаги бошқа машинада ўтиб кетаётган ҳайдовчилардан бири ёнидаги хотинига қараб, қўрқув билан:
— Қара хотин, яхши-ям ичишни ташлаганим. ДАН ходимларида янги тест чиқибди, - дермиш.
— Набирагинам! Сенга битта катта ферма, учта уй, иккита далаҳовли, бешта дўконни мерос қолдираман.
Набираси шошилиб:
— Қаерда буважон, қаерда?, - деб сўраса,
— Телефонимдаги "МояФерма" ўйинида!, - дермиш қария.
Даллол:
— Сизга битта компьютер, Артелдан баракали кир ювиш машинаси ва газ плитаси бераман. Ўйинни шу ерда тўхтатасизми? – дебди.
Йигит кўп ҳам ўйламасдан:
— Ака, компьютер билан кир ювиш машинаси керак эмас. Қишлоғимизда свет йўқ, газ плитаси ҳам керак эмас. Унга ёқадиган газимиз йўқ. Яхши, шу совғаларни ўрнига бир машина ўтин беринг. Оилам билан қишдан эсон-омон чиқиб олардим. Бир мошина ўтинга ўйинни тўхтатган бўлардим... – деган экан.
— Минг-минг раҳмат сизга шифокор-жон! Ўз миннатдорчилигимни қандай изҳор қилишни ҳам билолмай қолдим…
Унга жавобан шифокор маъноли илжайди-да, деди:
— Эҳ, азизам, биласизми, инсоният пул деган қудратли нарсани ўйлаб топганидан бери миннатдорчилик изҳор қилиш йўли осонгина ҳал этилган.
— Мени мозорга оборинглар, - дебди
Оборишибди. У мозорни зиёрат этиб, тиловат қилибди.
Кейин Самарқандга борибди. У ерда ҳам ҳамма жойни кўрсатишибди. Қайтишида яна мозорини зиёрат қилибди.
Кейин Қашқадарёга бориб, айланиб:
— Энди мозорга оборинглар, - деса
— Бизда мозор йўқ, - дейишибди
— Ие, ўлганларни қаёққа кўмасизлар, - деса
— Бизда ҳеч ким ўлмайди, туғилиб Тошкентга кетишади, - дейишибди.
— Қўй, сигир, товуқларга яхши қара! Товуқларнинг боши ердан, мол, қўйларнинг боши охурдан узилмасин! Ҳовли саҳнини тозалаб, ёғ тушса ялагудек қилиб қўй!
Хўжайин кетгач, Афанди товуқларни парвариш қила бошлади, ҳар қанча дон берса ҳам товуқлар уни еб бўлиб, дарҳол бошини ердан кўтарар эдилар. Аччиғланган Афанди товуқларни тутиб ҳаммасининг бошини узиб, ерга ташлади «мана, энди ердан кўтарилмайдиган бўлди» деди ўз-ўзига. У молхонага кириб, қўй, молларни парвариш қила бошлади. Аммо улар ҳам ем-хашакни еб бўлиб, бошларини охурдан кўтаришар эдилар. Афанди ҳайвонларнинг ҳам бошини кесиб, охурга ташлади ва «энди, охурдан кўтарилмайдиган бўлди», деди ўзича. Бу ишлардан бўшагач, ҳовлини супурди-да, бойнинг хумдаги ёғини эритиб ерга сепди. Ишларни саранжомлагач, энди дам олишга ўтирган эдики, бой қайтиб келди, аҳволни кўриб бақирди:
— Бу нима қилганинг, ҳаромзода!
— Хўжайин, топшириқларингизни жону дил билан бажардим, мана, молларнинг бошини охурдан, товуқларнинг бошини ердан узилмайдиган қилиб қўйдим. Ҳовлингизни шундай тозаладимки, ишонмасангиз, мана ёғ ҳам сепдим, ялаб кўрингчи,— деди Афанди
— Вой, дадажон пиёлангизга қаранг, чой шамаси сузиб юрибди. Энди бизникига меҳмон келади, - дебди севиниб.
Дадаси чойдаги шамани шошилиб олиб, ютиб юборибди-да, - ана энди ҳеч ким келмайди, - дебди.
Шу пайт ўғли уйга югуриб кириб:
— Дада, холам бизникига келаётиб, лифтга қамалиб қолдилар, - дермиш.