Ўзбекона ҳақида латифалар

Ўқитувчи Эшматвойдан сўради:
— Қани, Эшматвой менга айтчи, одамнинг қайси тиши энг охири чиқади?
— Тилла тишлари.
Футбол майдони. Танаффус пайтида эълон берилибди. Ҳурматли томошабинлар кимни ёнида, телефонида қайнотасини расми бўлса майдонга чиқсин. Бу кишига энг охирги маркадаги машина берилади. Афсуски, машинага ҳеч ким эга бўлмабди.
Адаси тўрт ёшли қизини ухлатмоқчи бўлиб, алла айтиб берибди. Қизини кўзлари юмулганини кўрган отаси:
— Ухлайқол қизим. Ҳозир тушингда ажойиб эртаклар кўраётган бўлсанг керак, - дебди пичирлаб.
Қизи эса шу заҳоти кўзини очиб:
— Йўқ адажон. Реклама тугамади ҳали, - деган экан.
Бир ўтинчи денгиз бўйида ўтин кесаётган экан, қўлидаги болтаси сувга тушиб кетибди. Шунда сувдан Сувпариси чиқиб:
— Нега хомушсан, - деса,
Ўтинчи унга қараб:
— Болтам сувга тушиб кетди, - дебди.
Сувпариси сувга шўнғиб олтин болта олиб чиқса, ўтинчи:
— Бу мани болтам эмас дебди.
Кейин кумуш болта олиб чиқибди.
— Бу ҳам мани болтам эмас.
Сувпариси ўтинчига ўзини болтасини олиб чиқиб бериб:
— Ҳалол йигит экансан деб 3 та болтани бериб юворибди. Ўтинчи хотинига бўлган воқеани айтиб берибти. Кейин эр-хотин ўша сувни ёнига боришибди. Хотини ўзини сувга отибди, кейин яна Сувпариси чиқиб:
— Нега хомушсан деса,
— Хотиним сувга тушиб кетди дебди.
Кейин Сувпариси Моннализани олиб чиқибти. Ўтинчи ўйланиб туриб:
— Мана шу мани хотиним, - дебди.
Сувпариси ўтинчига қараб:
— Нега ёлғон гапиряпсан деса, ўтинчи;
— Ҳозир бу мани хотиним эмас десам, Селена Гомезни олиб чиқасан. Бу ҳам хотиним эмас десам, ўзимни хотинимни олиб чиқасан. Шу мани хотиним десам, ҳалол экансан деб учаласини берасан. Кейин ман 3 та хотинни қандай боқаман, - дермиш....!
— Шикоятингизга тушундим, - деди психиатр беморга.
— Демак, алақ-чалақ тушлар кўрасиз. Сизни қандайдир ёвуз кучлар таъқиб қилади, тутиб олиб уради. Бу ҳам етмагандай бақираётганда уйғониб кетасиз-у бу даҳшатлардан қутуласиз, шундайми?
— Ҳамма гап шунда-да, дўхтир, - деди бемор йиғламсираб. Даҳшат тўхтамайди, давом этади. Уйғонишим билан “ялпайиб ётавермасдан турсангизчи, болани боғчага олиб боришингиз керак!” - деган чинқириқни эшитаман.
Афандининг уйига келган меҳмон уч кунда ҳам кетмасмиш. Эрталаб афанди мушугини уришаётганмиш: "Кет! уч кунлик меҳмонга ўхшаб ўтираверасанми?!"
— Чарчадим. Эртадан-кечгача тиним йўқ. Қўямиз, туширамиз. Кейин яна қўямиз, яна туширамиз...
— Нимани?
— Пахта қўямиз-у, қовун туширамиз.
Узоқ вақт кўришмаган иккита ўртоқ кўришиб қолибди:
— Қалайсан дўстим? Нима иш қиляпсан?
— Бизнес. Ўзинг-чи?
— Мени ҳам бизнесим бор. Сенда нима бизнеси?
— Шаҳар марказида рестораним бор. Кундузи беш-олтита, кечаси сал кўпроқ мижоз киради. Сенда-чи?
— Менда тумонот одам навбатда туради. Келажакда яна кенгайтиришни ўйлаб турибман.
— Ҳавасим келяпти? Бизнесинг каттами?
— Жуда катта. 2 та бозорнинг ўртасида сомсахона очганман!
Маҳаллада 20 та хотин гаплашиб ўтирса, бир киши янги машина ҳайдаб келиб дебди:
— Қайси бирингизни телефонингизда қайнонангизни расми бўлса, шу машина ўшаники бўлади.
Афсуски, машинани ҳеч ким ололмабди.
Иккита овсин гаплашиб ўтиришса бири дебди:
— Ҳой овсинжон, олдингиздан иккита қоп чиқди. Бирида тўла олтин, иккинчисида эса ақл. Сиз қайси бирини олардингиз? – деса, овсини ҳам ўзини кўрсатмоқчи бўлиб:
— Мен ақл солинган қопни олардим, - деса, овсини:
— Ҳа, кимга нима етмаса шуни олади-да...- дермиш.