“Агар менинг Матиз машинамни ЙПҲ ходимлари жарима майдончасига олиб кетишган бўлса, боқувчисини йўқотган киши сифатида нафақа олишга ҳаққим борми?”.
— Унда прописка қаерга қўйиларкан?
— У ерда прописка деган нарса йўқ!
— Ғалати. Унда милиция тўхтатса нимани сўрайди?
— Милиция тўхтатиб ҳужжат сўрашга ҳаққи йўқ...
— Ола, Жуманазар!
— Нима, аканг спортчими?
— Йўқ, акам PhotoShop да ишлашни билади.
— Келганингизда эшигимизни қаттиқ тепиб очиб кираверинглар!
— Нега тепар эканмиз? Қўлимиз билан очиб кирамиз, - дейишса, ҳалиги одам:
— Қўлингизда совға-саломлар билан оча олмайсизлар-да! – деган экан.
— Фарқи шундаки, чуқурга яқинлашганда ҳамма ҳайдовчи машинани секинлатади...
— Сизни қўли гул уста деб эшитдим. Ҳаттоки, йўқдан бор қилар экансиз. Мени бир сигирим бор. Унга бошпана қуриб берсангиз. Фақат битта шиферим бор. Нима қиламиз уста, иложи борми?
— Нега менга ароқ ичишга рухсат бермайсан!? Ахир кап-катта одамман-ку!
Хотини бўлса:
— Сиз ароқ ичиб олгач, ўзингизни ушлаб туришни билмайсиз! – деса, эри:
— Ҳар сафар ичганимда секин ўрганиб боряпман-да! – дермиш.
— “Хонаки товуқ тухумлари”... Товуқларни ўзи қани?
Сотувчи:
— Катакда, албатта!
Харидор:
— Нариги дўконда “Хонаки товуқ гўштлари” деб ёзилган экан. Шунга сўраяпман...
— Гаров ўйнайсанми? Ҳозир мени хотиним эшикни “Жоним” деган сўз билан очади.
Иккинчиси:
— Нималар деяпсан? Сен ўлгудек мастсан! Ярим тунда уйга қайтяпсан? Қанақасига хотининг “Жоним” десин!?
— Ҳозир кўрасан! – дебди-да, эшик қўнғироғини босиб дебди:
— Эшикни оч жоним...
Хотини бўлса:
— Жоним?! Ҳозир таъзирингизни бераман! – деб эшикни очган экан.