— Йўғ-е... Нималарни қолдирибди у ерга?
— Бешта боласини!
Афсуски, бу дарахт деганлари кислород тарқатишдан бошқасига ярамайди-да...!!!
— Сизга упа суриб қўяйми?
— Бу ҳам соч олишни баҳосига кирадими?
— Ҳа.
— Унда, менга упани ўраб бера қолинг. Хотинимга олиб бораман.
— Бизнинг давримизда қизлар тузукроқ эр чиқганда эрга тегишарди.
Қиз:
— Бизда қизлар тузукроқ эр чиқгунча эрга тегаверишади...
Жаҳли чиққан мижоз:
— Нега бунча қиммат? Ахир бошимда сочим жуда ҳам кам-ку!? – деса, сартарош:
— Ҳамма гап шунда-да! Бу кал бошингиздан сочни қидириб топиш осон бўлди дейсизми менга!?
— Менга коррупцияни йўқ қилиб берсангиз!
У ердагилар бўлса:
— Майли. Қанча берасан? – деган экан.
— Азизим, мен семизманми?
Эр:
— Онаси, ҳамма нарсани яхши тарафини кўриш керак! Семиз бўлсанг яхши-ку, очиқ қолган канализация қувурларига тушиб кетмайсан.
— Қандай қилиб шунча узоқ умр кўргансиз?
Отахон:
— Мен умуман ҳеч ким билан тортишмайман.
— Бўлиши мумкин эмас!
Отахон:
— Гапингиз мутлақо тўғри!
Врач:
— Киринг. Нима шикоят? – деб беморга қараса бемор қўрққанидан қалтираётганмуш.
Наркози қолмаган врач беморга бир пиёла ароқни ичириб юборибди-да дебди:
— Ана энди ҳеч нарсадан қўрқмайсиз. Гапиринг, - деса, бемор:
— Қани энди бирортанг тишимга тегиб кўр-чи! – дермиш.