Иккита пашша пойга ўйнабди.
Биринчи пашша ғолиб чиқибди. Иккинчи пашша мағлубияти тан олмасдан баҳона қилармиш:
— Ҳисобмас! Бошидан бошлаймиз!
— Нега? – дебди биринчи пашша.
Шунда нариги пашша:
— Агар учиб кетаётганимда, кўзимга чивин кириб кетмаганида мен ютардим, - дебди.
Биринчи пашша ғолиб чиқибди. Иккинчи пашша мағлубияти тан олмасдан баҳона қилармиш:
— Ҳисобмас! Бошидан бошлаймиз!
— Нега? – дебди биринчи пашша.
Шунда нариги пашша:
— Агар учиб кетаётганимда, кўзимга чивин кириб кетмаганида мен ютардим, - дебди.
— Молиявий мутахассислар ҳаёт тарзимиз кун сайин яхшиланиб бораётганини айтишмоқда.
— Лекин халқ ундай демаяпти-ку!
— Чунки халқ мутахассис эмас-да!
— Лекин халқ ундай демаяпти-ку!
— Чунки халқ мутахассис эмас-да!
Меҳмонхонада дам олаётган киши навбатчига қўнғироқ қилибди:
— Мен хотиним билан хонада уришиб қолдик. У ўзини деразадан пастга ташламоқчи...
Навбатчи:
— Бу мутлақо шахсий масала! Бизга умуман алоқаси йўқ!
— Минг лаънат, алоқаси йўқ эмиш. Нимага хонани деразалари очилмаяпти ахир!?
— Мен хотиним билан хонада уришиб қолдик. У ўзини деразадан пастга ташламоқчи...
Навбатчи:
— Бу мутлақо шахсий масала! Бизга умуман алоқаси йўқ!
— Минг лаънат, алоқаси йўқ эмиш. Нимага хонани деразалари очилмаяпти ахир!?
Бир куни помидор билан бодринг чўмилаётган экан. Ёнига карам келса,
— Кел, чўмиламиз! – дейишибди.
Шунда карам:
— Ҳозир ечиниб олай, - деб ечиниб-ечиниб йўқ бўлиб кетган экан.
— Кел, чўмиламиз! – дейишибди.
Шунда карам:
— Ҳозир ечиниб олай, - деб ечиниб-ечиниб йўқ бўлиб кетган экан.
Ўқитувчи болаларни ҳайвонот боғига олиб борибди.
Болалар:
— Бу маймунми?
Ўқитувчи:
— Йўқ, бу кассир!
Болалар:
— Бу маймунми?
Ўқитувчи:
— Йўқ, бу кассир!
Бир куни йигит дўстидан сўрабди:
— 10 йилдан бери канал ёнида яшайсан. Нега ҳалигача сузишни билмайсан?
Дўсти унга қараб:
— Ўзинг 15 йилдан бери аэропорт ёнида яшайсан. Нега ҳалигача учишни билмайсан? – деган экан.
— 10 йилдан бери канал ёнида яшайсан. Нега ҳалигача сузишни билмайсан?
Дўсти унга қараб:
— Ўзинг 15 йилдан бери аэропорт ёнида яшайсан. Нега ҳалигача учишни билмайсан? – деган экан.
Узоқ вақт кўрмаган дугонамни учратиб қолдим.
— Қалайсан? Вой, намунча семириб кетдинг? – десам, дугонам:
— Ахир мен 2та фарзандли бўлдим, - деди. Шунда:
— Нима сен уларни еб қўйдингми? – деб юборибман.
— Қалайсан? Вой, намунча семириб кетдинг? – десам, дугонам:
— Ахир мен 2та фарзандли бўлдим, - деди. Шунда:
— Нима сен уларни еб қўйдингми? – деб юборибман.
Йигит қизга дебди:
— Қалайсан?
Қиз:
— Яхши, дуоларингиз билан юрибман...
Йигит:
— Мени дуоларим билан бу пайтгача юрмаслигинг керак эди, - дермиш.
— Қалайсан?
Қиз:
— Яхши, дуоларингиз билан юрибман...
Йигит:
— Мени дуоларим билан бу пайтгача юрмаслигинг керак эди, - дермиш.
Ўғли отасидан сўрабди:
— Ада, менга беш минг беринг.
Адаси бўлса:
— Нима, тўрт минг? Уч мингни нима қиласан? Сенга икки минг ҳам етади! Мана минг сўм, - деб беш юз сўм берган экан!
— Ада, менга беш минг беринг.
Адаси бўлса:
— Нима, тўрт минг? Уч мингни нима қиласан? Сенга икки минг ҳам етади! Мана минг сўм, - деб беш юз сўм берган экан!
