— Божа, сизга битта яхши, битта ёмон хабарим бор. Қайси биридан бошлай?
— Яхшисидан.
— Мени табрикланг! Қайнонамиз ўн кун бизникида туриб, ваниҳоят бугун кетяпти...
— Зўр-ку! Ёмони-чи?
— Энди ўн кун сизларникида туриб, кейин уйига қайтмоқчи.
— Биз қандай қилиб ақилли бўла оламиз?
Ҳалиги одам дебди:
— Ҳов анави уйни кўряпсанми? Ўшани томига чиқиб, сакрасангиз ақилли бўласизлар.
Биринчи аҳмоқ томга чиқиб пастга сакраса, қумни устига тушибди. Ёнига иккинчиси югуриб келиб:
— Лат емадингми? – деса, ҳалиги сакрагани:
— Қўлингни ол, аҳмоқ! – дермиш.
Ҳаммада бор. Лекин кимлардир ишлатяпти, кимлардир йўқ...!
Ёки Телеграммга ўхшайди. Баъзан ишламай қолади.
— Ўғлим, боғчада уришиб турасизларми?
Ўғли:
— Ҳа, уришамиз!
— Ким ютади?
— Боғча опамиз.
— Адаси мени севасизми? – деса, эри:
— Аҳмоқ хотин, шуни тўйдан аввал сўрасанг бўлмасмиди?! – дермиш.
—Ўртоқ, охирги марта қачон чўмилдинг?
Дўсти жавоб берибди:
— Икки йилча бўлди шекилли.
— Ҳа яхши...
— Ўзинг-чи, қачон чўмилдинг?
— Мен охирги марта олти ой олдин бассейнга боргандим.
— Балиқ бўлиб кет-ей, ўртоқ!
— Ишонасанми? Бир ой аввал ясашни бошлаган пазлни кеча тугатдим.
— Ҳазллашяпсанми?! Ахир шунчалик ҳам секин ясайсанми?
— Нимаси секин!? Пазлни қутисида 3-6 деган ёзувлар бор эди-ку! Демак мен тез ясаганман.
— Жоним, уйимизнинг деворлари ингичка экан. Сал баландроқ гапирсам, қўшниларга эшитилади. Шу деворларни қалинроғига алмаштирсакмикан? – деса, эри хотиржам ўтириб:
— Ҳавотир олма! Қўшниларнинг ўзи сени овозингни эшитишлари билан деворларини алмаштириб олишади, - дермиш.
— Нимага энди боса олмас экан?
— Мана мисол учун, сен телевизорни юзингга босиб ухлай оласанми?
— Нега хафасан болам?
— Уйда ойим билан адам жанжаллашишяпти. Адам ойимни “Сен филсан!” деса, ойим адамга “Маймун” деб бақиряпти. Ота-онам фил ва маймун бўлишса, мен унда кимман? – деган экан болакай.