— Жоним, биз қачондир турмуш қурамиз-а?
Йигит:
— Нима, биз ақлдан озганмизми?!
— Сиз мендан аввал ҳам бошқа йигитлар билан юрганмисиз? - деса қиз жим бўлиб қолибди. Йигит ичида “Хафа қилиб қўйдим, кўнглига озор бердим”, деб ўйлаб:
— Қўйинг, жоним. Мени кечиринг, - деса, қиз:
— Жим туринг ... 76, 77, 78, ...
Лекин айрим ҳудудларда ҳеч бир сабабсиз, минглаб одамлар электр токисиз қолса ҳеч кимни иши йўқ.
— Устоз, пахта эксам яхши яшайманми, ёки пахта терсамми?
Устоз пири комил кўп ўйламай жавоб берди:
— Бўтам, пахта қўйсанг зўр яшайсан!
— Кўриша оламизми?
Қиз:
— Йўқ! Тўйдан кейин...
Йигит:
— Тўйдан кейин эринг рухсат бермайди-ку!
— А-а-а-анвар, - дебди ҳалиги одам.
— Нега исмингизни А-а-а-анвар деяпсиз? Дудуқмисиз? – дебди.
— Йўқ, паспортимга исмимни шундай ёзишган, - деб жавоб берган экан.
— Мен бориб ажратай. Бўлмаса ҳозир анави одам пичоқни ишлатса, жиноят бўлади. Мен ажратмаганим учун жазолашади. Пулсиз, ишсиз қолиб кетаман, - деса, врач:
— Шошмай тур! – дебди.
Кўп ўтмай уришаётганларлардан бири иккинчисини пичоқлаб қўйибди. Шунда врач:
— Ана, энди борсак бўлади. Пичоқ кўтаргани сеники, жароҳатлангани меники. Иккаламизга ҳам иш бор! – дермиш