Аёллар уйдаги ҳамма ишларни бажаришса, қайноналарга сезилмайди.
Агар ўша ишларни бажаришмаса, дарров сезилади...
Жиннилар баланд жойга чиқиб, консерва банкага калла ташлаётган экан. Битта жинни иккинчисига:
— Банкани озгина суриб қўй! Боши ёрилиб ўлсин, - дермиш.
Ёш ота тез ёрдамга шошилинч телефон қилиб гапира бошлади:
— Доктор, қизим кўк дорини ичиб юборди! Нима қилишни билмаяпман!
— Қизингиз ҳозир нима қиляпти? Ёнингиздами?
— Ҳа? мана ёнимда турибди. Лаблари кўм-кўк! Тишлари ҳам! Кўкариб турган тилини чиқариб менга тиржайиб турибди... Айтинг, нима қилай?
— Тез суратга олинг!!!
Икки дугона турмуш қурмасликка қарор қилиб бирга яшашаркан. Зерикмаслик учун бир мушук ҳам боқишаркан. Фикримиз бузилмасин деб мушукни ҳеч қаерга чиқаришмас экан. Мушук ҳар баҳор кўчага чиқгиси келиб, безовта бўлавераркан.
Дугоналардан бири яхши йигит билан танишиб турмушга чиқиб, асал ойига кетибди.
Бир неча кундан кейин ундан хат келибди: "Дугонажон, тақдиринг ўз қўлингда, аммо мушукни ҳозироқ қўйиб юбор!".
Қиш кунларининг бирида эркак маст бўлиб келиб, уйини дарвозасини тақиллатибди. Аёли эшикни очмасдан:
— Ким-у? Дадаси сизмисиз, - деса ҳеч ким индамабди.
Аёл қайтиб уйга кириб кетибди. Тонг отгач кўчага чиқиб қараса, эри дарвоза тагида тиришиб ухлаб ётганмиш.
Шунда хотини эрини туртиб уйғотиб:
— Вой дадаси, қачон келдингиз, - деса, эри:
— Кечаси, - дебди.
Аёл:
— Нега "дадаси сизмисиз?" десам индамадингиз:
Эр:
— Калламни қимирлатдим-ку!? - дермиш...
Ўқитувчи ўқувчисини савол-жавоб қилмоқда:
— Фозилжон, бу йил ёшинг еттида бўлса, келаси йил нечига тўласан?
— Тўққизга устоз.
— Саккизга тўласан!
— Топа олмадингиз. Ахир бугун мени туғилган куним!!!
Иккита бойнинг суҳбати:
— Ҳозирги замонда ҳалол бўлиб яшаш қийин...!
— Сенга бу гапни нима алоқаси бор?!
— Дада "Мужик" нима дегани?
— "Мужик" дегани - ўзи ишлаб, пул топиб, оиласини боқадиган инсон!
— Дада, катта бўлсам мен ҳам ойимга ўхшаб мужик бўламан!
Тўйдан бир ой ўтгач, куёв онасига дебди:
— Ойижон, раҳмат сизга. Шу келинни менга сиз танлаб берганингиз учун!
Онаси ҳайрон бўлиб:
— Нега унақа деяпсан ўғлим? - деса, куёв:
— Агар шу қизни ўзим топганимда бир умр ўзимни кечира олмаган бўлар эдим, - дермиш.
Бир йигитни юзлари тилинган, бир аҳвол бўлиб келаётса, олдидан таниши чиқиб қолибди:
— Вой... Бу нима аҳвол!? Юзингга нима қилди?
— Яхши кўрган қизимни деб урушиб кетдим.
— Ким билан? Қизнинг бошқа севган йигити бор эканми?
— Йўғ-е. Хотиним билан...!