— Сизни эрингизни катта хавф кутмоқда!
Аёл бўлса:
— Буни биламан! Сиз айтингчи, мени қамашмайдими?!
— Яхши. Танишинг, булар сизнинг набираларингиз!
— Кел, биз ҳам ёрдам берайлик! Сен болаларни деразадан ташла, мен илиб оламан, - дебди шеригига.
Дўсти бирин-кетин болаларни ташлай бошлабди. Пастда турган йигит ҳамма болаларни илиб олаверибди-ю, негрни боласини ушламабди.
— Нега ушлаб қолмадинг, - деса, пастда турган йигит:
— Сен куйганларини ташлама-да!, - дермиш.
— Сиз жуда-ям гўзал қиз бўлсангиз керак?!, - сўрабди йигит.
Қиз:
— Нега унақа деб ўйлаяпсиз?, - дебди қиз нозланиб.
Йигит:
— Табиат бундай аҳмоқлик билан фақат гўзалликни уйғунлаштира олади-да...
— Эй дўстим, омбор қоровулларидан олсанг арзон бўлади!
— Мен айни дамда одамларни ҳаётдаги ўрнини топишга ёрдам бераман.
— Руҳшуносмисиз?
— Йўқ, такси ҳайдовчисиман!
— Нима учун? Ахир у аёл унга турмушга чиқмаган-ку?
— Шунинг учун ҳам унга миннатдорлик билдирган-да...
— Мен ҳудди одамга ўхшаб кетадиган компьютер яратдим.
— Ҳўш, нимаси одамга ўхшаркан?
— Ўзи хато қилиб қўйиб, бошқа компьютерга тўнкаб тураверади.
— Билганимда, сизгамас, шайтонга турмушга чиқардим!
Эри:
— Ака-сингиллар турмуш қуришмайди, - дермиш.