— Доктор, мен тузаламанми?
Доктор:
— Бу нарса ўзимгаям қизиқ...
— Хўш, шунга хурсанд бўлиб уйғондингизми?
— Йўқ... Сен рози бўлмабсан.
— Чақ-а, падарингга лаънат, армонинг қолмасин!
— Мен фарзандлик бўлдим, - деса
Врач:
— Йўғе, бўлиши мумкин эмас
Отахон:
— Нега бўлиши мумкин эмас? — Мен анча тетикман...
Врач:
— Майли, мен унда сизга бир воқеани айтиб бераман. Бир куни овчи овга чиқибди, овчи милтиқни оламан деб адашиб ўзи билан соябонни олиб олибди. Ўрмонда кетаётганида йўлидан бир катта айиқ чиқиб қолибди. Овчи шошилиб қўлидаги милтиқни бир босган экан, соябон очилиб кетибди ва айиқ ўлибди!, — деса
Отахон:
— Йўғе, уни бошқа биров отиб қўйган бўлса керак!, — деса
Врач:
— Ҳа, мен ҳам шуни тушунтирмоқчи бўляпманда сизга, - дермиш.
— Нимага шимимни фақат ярмини дазмолладинг? - деса.
Хотини:
— Мен сизга 100 марта айтдим, "дазмолимизни сими калта, бошқа дазмол сотиб олинг деб", - дермиш.
Йўлда ҳаммаҳаллалардан бири Афандининг кўчини кўриб сўради:
— Бор кўчингиз шуми? Бу қанақа рўзғор? Афанди жавоб берди:
— Тўрт қиз чиқарганнинг рўзғори!
— Онаси ҳожатхонага жин кириб олибди, - деса
Хотини:
— Нима бўлди? - дебди.
Эр:
— Ҳожатхонани эшигини очсам, чироғи ёнаяпти, эшигини ёпсам чироғи ўчаяпти, - дебди
Хотин:
— Оббо, яна совутгични ҳожатхона билан адаштирибсиз-а, - дермиш
Биринчи сўзи ҳола экан, холаси вафот этибди.
Кейин тоға деган экан, тоғаси ҳам ўлиб қолибди.
Кейин дада деган экан қўшниси ўлиб қолибди.
— Хўжайин, овқатим ширин чиқдими?
— Ҳааа, роса..., худди молни тезагидай ширин экан, - деса.
Хотинига ҳам алам қилиб:
— Қойил-е дадаси, татиб кўрмаган нарсангиз йўғ-а.