Ўт ўчирувчи ёнғин ҳақида хабар берган кишидан сўради:
— Ёнғин бўлаётган жойдан кабоб ҳиди келяптими?
— Йўқ, сезмадим...
— Демак, жабрланганлар йўқ!
— Ёнғин бўлаётган жойдан кабоб ҳиди келяптими?
— Йўқ, сезмадим...
— Демак, жабрланганлар йўқ!
Бир киши барга кирди:
— Пиво беринг.
— Икки минг сўм тўланг.
— Нега, ҳамиша минг сўмдан олардим-ку?
— Бугундан янги қоида чиқди, минг сўмни футболни ривожлантириш фондига ўтказамиз.
Харидор пулни узатди. Сотувчи минг сўмни олиб, минг сўмни қайтариб берди.
— Пиво йўқ.
— Пиво беринг.
— Икки минг сўм тўланг.
— Нега, ҳамиша минг сўмдан олардим-ку?
— Бугундан янги қоида чиқди, минг сўмни футболни ривожлантириш фондига ўтказамиз.
Харидор пулни узатди. Сотувчи минг сўмни олиб, минг сўмни қайтариб берди.
— Пиво йўқ.
Бола қизнинг орқасидан югурмоқда:
— Ҳой қиз, ҳой қиз.
— Ҳа тинчликми?
— Кечирасиз, мабодо автобусда сизнинг зонтигингиз қолиб кетмадими?
— Вой, ҳа унутибманку...
— Унда автобуснинг орқасидан югуринг, ҳали узоқга кетгани йўқ...
— Ҳой қиз, ҳой қиз.
— Ҳа тинчликми?
— Кечирасиз, мабодо автобусда сизнинг зонтигингиз қолиб кетмадими?
— Вой, ҳа унутибманку...
— Унда автобуснинг орқасидан югуринг, ҳали узоқга кетгани йўқ...
Ота ўғил чет эл сафарида харобалар орасига экскурсияга чиқишди. Шу пайт ўғил отасига:
— Дада, нима бу ерда ойим машина ҳайдашни ўрганганмила? - дермиш.
— Дада, нима бу ерда ойим машина ҳайдашни ўрганганмила? - дермиш.
Бир одам ўғлига:
— Бўлди бас, мен этган қизга уйланасан.
— Ахир дада, қандай қилиб кўрмай, билмай туриб, уйланаман? Ким ўзи у қиз?
— Ҳокимнинг қизи.
— Ҳа-а, ундай бўлса майли.
Ҳокимни олдига бориб:
— Қизингизни сўраб келдим, ўғлимга келинликка берсангиз.
— Ие, қизиқ экансиз-ку, танимаган билмаган одамга қизимни берворавераманми, ким ўзи ўғлингиз?
— Ипотека банкини бошқарувчиси.
— Ҳа-а, ундай бўлса майли.
Банк бошқарувчисига бориб:
— Ўғлимни Ипотека банкига бошқарувчи қилиб ишга олсангиз.
— Ие, қизиқ одам экансиз-ку, дуч келган одамни банк бошқарувчиси қилиб ишга олаверамизми? Ким ўзи ўғлингиз?
— Ҳокимнинг куёви.
— Ҳа-а, ундай бўлса майли.
— Бўлди бас, мен этган қизга уйланасан.
— Ахир дада, қандай қилиб кўрмай, билмай туриб, уйланаман? Ким ўзи у қиз?
— Ҳокимнинг қизи.
— Ҳа-а, ундай бўлса майли.
Ҳокимни олдига бориб:
— Қизингизни сўраб келдим, ўғлимга келинликка берсангиз.
— Ие, қизиқ экансиз-ку, танимаган билмаган одамга қизимни берворавераманми, ким ўзи ўғлингиз?
— Ипотека банкини бошқарувчиси.
— Ҳа-а, ундай бўлса майли.
Банк бошқарувчисига бориб:
— Ўғлимни Ипотека банкига бошқарувчи қилиб ишга олсангиз.
— Ие, қизиқ одам экансиз-ку, дуч келган одамни банк бошқарувчиси қилиб ишга олаверамизми? Ким ўзи ўғлингиз?
— Ҳокимнинг куёви.
— Ҳа-а, ундай бўлса майли.
— Дада, сиз яна катта бўласизми?
— Йўқ, ўғлим
— Унда нимага овқатланасиз?
— Йўқ, ўғлим
— Унда нимага овқатланасиз?
Афанди ярим кечада ўзи ёлғиз айланиб юрган эди, миршаб ушлаб олди:
— Бемаҳалда нима қилиб юрибсан?—сўради миршаб.
— Уйқум қочди,— жавоб берди Афанди,— шуни қидириб юрибман.
— Бемаҳалда нима қилиб юрибсан?—сўради миршаб.
— Уйқум қочди,— жавоб берди Афанди,— шуни қидириб юрибман.
— Хотинжон, илтимос менга қараб ёт.
— Йўқ, қарамайман, сиз саримсоқ егансиз!
— Сен эса ётишдан олдин, бир коса нохат шўрва ичдинг, нафас ололмаяпман.
— Йўқ, қарамайман, сиз саримсоқ егансиз!
— Сен эса ётишдан олдин, бир коса нохат шўрва ичдинг, нафас ололмаяпман.
Қорбобога хат:
— Салом қари тўнка. Мен сени неча йилдан бери ҳар янги йил оқшомида кутардим. Мана бу йил ҳам кутдим, келмадинг. Энди сенга умуман ишонмайман. Ҳурмат билан Абдусаттор 47 ёш.
— Салом қари тўнка. Мен сени неча йилдан бери ҳар янги йил оқшомида кутардим. Мана бу йил ҳам кутдим, келмадинг. Энди сенга умуман ишонмайман. Ҳурмат билан Абдусаттор 47 ёш.
Афандининг бир ошнаси оғзи латта билан боғланган бир хумчани омонат топшириб:
— «Бунинг ичида войвоякнинг боласи бор, оғзини оча кўрманг, учиб кетиб қолади» деб, тайинлади.
У кетгандан кейин, Афанди «войвоякнинг боласи қанақа бўлар экан» деб, хумчани очди, қараса: ичи тўла асал.
Афанди бир татиб кўриши биланоқ хумчанинг ёнидан кетмай қўйди, уч кун қорни оғриди.
Беш-олти кундан кейин эгаси келиб хумчани сўради. Афанди олиб чиқди. Эгаси хумчани кўтариб кўриб:
— Афанди, мен кетгандан кейин хумчани очиб, вой-воякнинг боласини учириб юборибсиз, шекилли,— деди.
— Тўғри,— деди, Афанди,— учиб чиқиб уясини тополмай, қорнимга кирган экан, уч кундан бери менинг оғзим билан войвойлайди.
— «Бунинг ичида войвоякнинг боласи бор, оғзини оча кўрманг, учиб кетиб қолади» деб, тайинлади.
У кетгандан кейин, Афанди «войвоякнинг боласи қанақа бўлар экан» деб, хумчани очди, қараса: ичи тўла асал.
Афанди бир татиб кўриши биланоқ хумчанинг ёнидан кетмай қўйди, уч кун қорни оғриди.
Беш-олти кундан кейин эгаси келиб хумчани сўради. Афанди олиб чиқди. Эгаси хумчани кўтариб кўриб:
— Афанди, мен кетгандан кейин хумчани очиб, вой-воякнинг боласини учириб юборибсиз, шекилли,— деди.
— Тўғри,— деди, Афанди,— учиб чиқиб уясини тополмай, қорнимга кирган экан, уч кундан бери менинг оғзим билан войвойлайди.
