Учта пашша гаплашиб ўтириб зерикибди. Уччаламиз уч томонга кетамиз ва бир йилдан сўнг шу ерда кўришамиз деб учишибди. Орадан бир йил ўтибди, пашшалар келишилган жойда йиғилишибди:
Бири семирган, иккинчиси ўз ҳолатида, учинчиси озиб кетган экан. Семирган пашшадан сўрашибди:
— Сен қаерда бўлдинг?
— Мен бой хонадонга бориб овқатни ичига тушсам, бир коса овқатни суриб қўйишарди. Мазза қилиб еб ётардим.
Иккинчисидан сўрашибди:
— Сенчи?
— Мен шундай овқатга учиб тушардим, бир қошиқда олиб қўйишарди, шуни еб ётардим.
Учинчисидан сўрашибди:
— Сенчи? Нега озиб кетдинг?
— Мен студентларнинг ётоқхонаси олдига бориб қолдим, шундай овқатига тушсам, қанотимдан ушлаб, бир шимиб отиб юборишарди.
Бири семирган, иккинчиси ўз ҳолатида, учинчиси озиб кетган экан. Семирган пашшадан сўрашибди:
— Сен қаерда бўлдинг?
— Мен бой хонадонга бориб овқатни ичига тушсам, бир коса овқатни суриб қўйишарди. Мазза қилиб еб ётардим.
Иккинчисидан сўрашибди:
— Сенчи?
— Мен шундай овқатга учиб тушардим, бир қошиқда олиб қўйишарди, шуни еб ётардим.
Учинчисидан сўрашибди:
— Сенчи? Нега озиб кетдинг?
— Мен студентларнинг ётоқхонаси олдига бориб қолдим, шундай овқатига тушсам, қанотимдан ушлаб, бир шимиб отиб юборишарди.
— Географиядан ғирт иккичи бўлишимга қарамасдан, санга қатга бориш кераклигини кўрсатоламан.
Қорангни ўчир! — деб эрталаб соат 6 да келган эрига аёл бақира кетди. Шўрлик эр қўлига латта олиб, уй ишларини бошлаворди..
Афандининг 2 ёшли ўғли бор экан, у фақат "ҳа" деган сўзни билар экан.
Афанди бозорга кетибди, уйига ўғри тушиб боладан сўрабди:
— Уйингда бир ўзингмисан?
— Ҳа.
— Уйингда олтин борми?
— Ҳа.
— Ташқаридами?
— Ҳа.
Ўғри қазиб-қазиб, чарчаб, жаҳли чиқиб:
— Эй бола, сен мени алдадингми, — деса.
Бола:
— Ҳа, — дермиш.
Афанди бозорга кетибди, уйига ўғри тушиб боладан сўрабди:
— Уйингда бир ўзингмисан?
— Ҳа.
— Уйингда олтин борми?
— Ҳа.
— Ташқаридами?
— Ҳа.
Ўғри қазиб-қазиб, чарчаб, жаҳли чиқиб:
— Эй бола, сен мени алдадингми, — деса.
Бола:
— Ҳа, — дермиш.
Тиқтинг, чиқардинг ва кетдинг.
Севаман-де...банкоматларни..
Севаман-де...банкоматларни..
Бир киши таксига ўтирибди. Кейин йўлда кетаётиб, шофердан сўрабди. Ака, менинг ҳам рулим бор, шуни ҳайдаб кетсам майлими, - дебди.
Шофер эса:
— Менга нима, ҳайдасанг, ҳайдавер - дебди.
Шу икки-овлон ҳайдаб кетаётишса, ёнлигисидан бир Мерседес ўтиб қолибди.
Мерседеснинг ҳайдовчиси бу жинниларга ҳайрон бўлиб қараб турса, ҳалиги йўловчи рулни бирдан ўнгга буриб юборибди. Тентираб қолган Мерседес ҳайдовчиси ҳам рулини ўнга буриб бориб, битта столбани сўқибди.
Ҳалиги йўловчи, ҳўрсиниб:
— Менда ҳам кеча ҳудди шундай бўлганди, - дермиш.
Шофер эса:
— Менга нима, ҳайдасанг, ҳайдавер - дебди.
Шу икки-овлон ҳайдаб кетаётишса, ёнлигисидан бир Мерседес ўтиб қолибди.
Мерседеснинг ҳайдовчиси бу жинниларга ҳайрон бўлиб қараб турса, ҳалиги йўловчи рулни бирдан ўнгга буриб юборибди. Тентираб қолган Мерседес ҳайдовчиси ҳам рулини ўнга буриб бориб, битта столбани сўқибди.
Ҳалиги йўловчи, ҳўрсиниб:
— Менда ҳам кеча ҳудди шундай бўлганди, - дермиш.
— Бекор ичишни ташлабмизда, шунақаям хумори тутяптики...
— Keл сенга топишмок айтаман, топа олсанг, ичамиз, топа олмасанг, ичмаймиз
— Айт!
— Ботқоқда яшайди, вақ-вақ деб сайрайди, боши ҚУР охири БАҚА. Қани топ-чи бу яшил жониворнинг номи нима?
— Жирафа!
— Э, каллангга қойил! Топдинг!
Ёшлигида бир куни отаси Афандини пиширилган калла олиб келиш учун бозорга юборди. Афанди каллани олиб келаётиб унинг гўштларини еб қўйди.
— Ўғлим, олган каллангда сира гўшт йўқ-ку? — сўради отаси.
— Кўрмаяпсизми, дада, қўйнинг ўзи жуда ориқ экан?
— Хайр, майли, ориқ ҳам бўлсин, лекин қулоғи қани?
— Гаранг қўй бўлса керак, ўзи қулоғи йўқ эди.
— Қизиқ, каллада кўзи ҳам йўқ-ку, ахир?
— Бечора қўйнинг кўзи кўр экан. Шунинг учун ҳам қассобнинг пичоғидан қочиб қутулолмаган-да.
Отаси аччиғланиб жағни очиб кўрган эди, тили ҳам йўқ экан.
— Тили қаерда қолди буни? — бақирди отаси.
— Эҳтимол, шунча айби устига қўй соқов ҳамдир.
— Суякдаги тери, гўштлари қани бўлмаса?
— Кўриб турибсиз-ку, ўзи шип-шийдам кал экан.
Ҳар бир саволга Афанди пухта тайёрланиб келганини кўрган отаси бошқа ҳеч нарса сўрамади. Афанди отасини юпатиб:
— Қаранг, дада, тишларининг ҳаммаси бутун, бирортаси ҳам нобуд бўлмаган! — деди.
— Ўғлим, олган каллангда сира гўшт йўқ-ку? — сўради отаси.
— Кўрмаяпсизми, дада, қўйнинг ўзи жуда ориқ экан?
— Хайр, майли, ориқ ҳам бўлсин, лекин қулоғи қани?
— Гаранг қўй бўлса керак, ўзи қулоғи йўқ эди.
— Қизиқ, каллада кўзи ҳам йўқ-ку, ахир?
— Бечора қўйнинг кўзи кўр экан. Шунинг учун ҳам қассобнинг пичоғидан қочиб қутулолмаган-да.
Отаси аччиғланиб жағни очиб кўрган эди, тили ҳам йўқ экан.
— Тили қаерда қолди буни? — бақирди отаси.
— Эҳтимол, шунча айби устига қўй соқов ҳамдир.
— Суякдаги тери, гўштлари қани бўлмаса?
— Кўриб турибсиз-ку, ўзи шип-шийдам кал экан.
Ҳар бир саволга Афанди пухта тайёрланиб келганини кўрган отаси бошқа ҳеч нарса сўрамади. Афанди отасини юпатиб:
— Қаранг, дада, тишларининг ҳаммаси бутун, бирортаси ҳам нобуд бўлмаган! — деди.
— Мен отамга ўхшаб ойига минг доллар маош олишни орзу қиламан.
— Нима, отанг шунча маош олармиди?
— Йўқ, у ҳам орзу қиларди.
— Нима, отанг шунча маош олармиди?
— Йўқ, у ҳам орзу қиларди.
Кўнгил қўйган қизингизга нима сотиб олишни билмасангиз, унга гўёки совға сотиб олганингизни айтиб, нималигини топишни таклиф қилинг. У кўнгли тусаган нарсани санаб ўтади.
