Трамвайда кетаётган Афанди қаршисида ўтирган қизга тикилиб туриб, сўради:
— Яхши қиз, бир боқишда яхши кўриб қолиш мумкинми?
— Йўқ,— деди қиз.
— Унда, эртага қаерда учрашамиз,— дебди Афанди.
— Яхши қиз, бир боқишда яхши кўриб қолиш мумкинми?
— Йўқ,— деди қиз.
— Унда, эртага қаерда учрашамиз,— дебди Афанди.
— Мен отамга ўхшаб ойига минг доллар маош олишни орзу қиламан.
— Нима, отанг шунча маош олармиди?
— Йўқ, у ҳам орзу қиларди.
— Нима, отанг шунча маош олармиди?
— Йўқ, у ҳам орзу қиларди.
— Хотин нега ишонмайсан? Сендан кейин бошқа аёлни ўлсам ҳам сева олмайман…
— Ҳаммангизни кўришга кўзим йўқ!
— Ҳаммангизни кўришга кўзим йўқ!
Буқа фермернинг қайнонасини сузиб олибди-ю қайнона қазо қилибди. Унинг жанозасига келган роҳиб тўпланган одамларни кўриб, ҳайрон қолибди:
— Афтидан бу аёл жуда ажойиб инсон ўтган кўринади. Шунча эркак ишини ташлаб келибди.
— Улар дафн маросимига келгани йўқ, - деди фермер,— уларнинг кўпчилиги буқамни сотиб олмоқчи.
— Афтидан бу аёл жуда ажойиб инсон ўтган кўринади. Шунча эркак ишини ташлаб келибди.
— Улар дафн маросимига келгани йўқ, - деди фермер,— уларнинг кўпчилиги буқамни сотиб олмоқчи.
Бир қари одам касал бўлиб ётиб қолди. Ёнига ўғлини чақириб, васият қила бошлади:
— Болаларим, жон бор ерда қазо бор. Шунинг учун ҳозирдан айтиб қўяй, одамлардан оласи-берасиларим бор. Мен айтиб тураман, сен ёзиб ол.
— Хўп, дада, айтаверинг! Қани, олдин кимлардан ола-силарингиз бор, шуни айтинг!
— Ёз, Эшматда юз сўм, Тошматда юз сўм, Исавойда икки юз сўм, Мусавойда икки юз сўм...
— Ҳа, дадажон, айтаверинг, тағин кимларда бор? Дадаси яна уч-тўрт одамнинг номини айтди. Оласи-ларнинг жами минг сўмча бор эди.
— Болам, энди қоғознинг нариги тарафини ағдар. Кимларга берасиларим бор, шуни ёз.
— Қани, айтинг-чи.
— Исматхўжа акага минг сўм, Рустамхўжа акага минг сўм, Эшон акага икки минг сўм, Мулла Умарбойга...
— Э тўхтанг, тўхтанг, дада, энди айний бошладингиз,— деб, ўғли унинг бошини ушлаб кўрди,— бу гаплар иситманинг ҳароратига ўхшайди. Ёта қолинг дада...
— Болаларим, жон бор ерда қазо бор. Шунинг учун ҳозирдан айтиб қўяй, одамлардан оласи-берасиларим бор. Мен айтиб тураман, сен ёзиб ол.
— Хўп, дада, айтаверинг! Қани, олдин кимлардан ола-силарингиз бор, шуни айтинг!
— Ёз, Эшматда юз сўм, Тошматда юз сўм, Исавойда икки юз сўм, Мусавойда икки юз сўм...
— Ҳа, дадажон, айтаверинг, тағин кимларда бор? Дадаси яна уч-тўрт одамнинг номини айтди. Оласи-ларнинг жами минг сўмча бор эди.
— Болам, энди қоғознинг нариги тарафини ағдар. Кимларга берасиларим бор, шуни ёз.
— Қани, айтинг-чи.
— Исматхўжа акага минг сўм, Рустамхўжа акага минг сўм, Эшон акага икки минг сўм, Мулла Умарбойга...
— Э тўхтанг, тўхтанг, дада, энди айний бошладингиз,— деб, ўғли унинг бошини ушлаб кўрди,— бу гаплар иситманинг ҳароратига ўхшайди. Ёта қолинг дада...
Бир куни киши афандини олдига келиб маслаҳат сўрабди:
— Афанди жаноблари, мен яқинда уйландим. Лекин хотиним чўлоқлигини уйлангач билдим. Энди ажрашайми? Нима қилай?
Афанди кулиб дебди:
— Агар хотининг билан югуриш мусобақасини ўйнамоқчи бўлсанг албатта ажрашасан-да!
— Афанди жаноблари, мен яқинда уйландим. Лекин хотиним чўлоқлигини уйлангач билдим. Энди ажрашайми? Нима қилай?
Афанди кулиб дебди:
— Агар хотининг билан югуриш мусобақасини ўйнамоқчи бўлсанг албатта ажрашасан-да!
Россиядаги йирик бойлардан бири Путин қабулига кириб:
— Владимир Владимирович, мен хорижга бутунлай кўчиб кетмоқчиман. Ўзимга тегишли ҳамма уй-жой, мол-мулкларимни сотиб пулларни болалар уйига ҳадя қилдим. Ўзимга тегишли қимматбаҳо акция ва кўчмас мулкларимни барчасини эҳсон тариқасида камбағалларга тарқатдим.
Энди давлатдан чиқиб кетсам бўладими? - дебди.
Путин ўйланиб туриб:
— Русларда йўл олдидан бироз ўтириб кетиш одати бор. Шунга нима дейсиз?! - дермиш.
— Владимир Владимирович, мен хорижга бутунлай кўчиб кетмоқчиман. Ўзимга тегишли ҳамма уй-жой, мол-мулкларимни сотиб пулларни болалар уйига ҳадя қилдим. Ўзимга тегишли қимматбаҳо акция ва кўчмас мулкларимни барчасини эҳсон тариқасида камбағалларга тарқатдим.
Энди давлатдан чиқиб кетсам бўладими? - дебди.
Путин ўйланиб туриб:
— Русларда йўл олдидан бироз ўтириб кетиш одати бор. Шунга нима дейсиз?! - дермиш.
Бир машҳур чет эллик юлдуз кўчада кимдандир қочиб кетаётса, олдидан ички ишлар ходими чиқиб қолибди:
— Кимдан қочяпсиз? Нима бўлди? - деса, ҳалиги машҳур юлдуз:
— Ёрдам беринг командир! Мени безорилар қувлаб келишяпти, - дебди.
— Мана бу ёқда, келинглар тезроқ бу ёққа, - деб бақирибди ходим.
— Кимдан қочяпсиз? Нима бўлди? - деса, ҳалиги машҳур юлдуз:
— Ёрдам беринг командир! Мени безорилар қувлаб келишяпти, - дебди.
— Мана бу ёқда, келинглар тезроқ бу ёққа, - деб бақирибди ходим.
Пули йўқ одам ресторандан кабобни ҳидини ҳидлаб-ҳидлаб қайтиб келади.
Тиши йўқ бўри ҳам қўйларни атрофини айланиб-айланиб қайтиб келади.
Тиши йўқ бўри ҳам қўйларни атрофини айланиб-айланиб қайтиб келади.
Бир куни кўр билан кар овга боришибди. Йўлдан чиққан қуённи кўр отибди.
Кейин қарға:
— Тегдими? - деса,
Кар:
— Отмисанми?, - дермиш.
Кейин қарға:
— Тегдими? - деса,
Кар:
— Отмисанми?, - дермиш.
