Эр уйига югуриб келиб, ошхонадан хотинини кўтариб чиқиб спальнига қараб югурибди.
Хотин ҳайрон, 5 йилда биринчи марта деб эр, хотинини спальнига ётқизиб, устига ўзи ётиб. Адиёл билан устиларини ёпиб хотинига қараб:
— Қара соат олдим қоронғида ёнади, дебди
Хотин ҳайрон, 5 йилда биринчи марта деб эр, хотинини спальнига ётқизиб, устига ўзи ётиб. Адиёл билан устиларини ёпиб хотинига қараб:
— Қара соат олдим қоронғида ёнади, дебди
Бир куни Афанди қўй боқиб юрса, бир қўйни каласи ариққа тушиб оқиб кетибди, буни кўрган Афанди бир сиқим хашакни олиб, ма-ма жонивор, деб тутиб олибди.
Иккита хўроз:
— Юр кетдик, айланиб келамиз.
— Ҳа, қайерга?
— Табакага!
— У ерда нима қиламиз?
— Яланғоч товуқларни томоша қиламиз.
— Юр кетдик, айланиб келамиз.
— Ҳа, қайерга?
— Табакага!
— У ерда нима қиламиз?
— Яланғоч товуқларни томоша қиламиз.
Шайтон боласига уқтирибди:
— Болам, одамдан узоқрок юр, чунки ўзи гуноҳ қилиб бизга туҳмат қилади.
— Болам, одамдан узоқрок юр, чунки ўзи гуноҳ қилиб бизга туҳмат қилади.
Бир қари одам касал бўлиб ётиб қолди. Ёнига ўғлини чақириб, васият қила бошлади:
— Болаларим, жон бор ерда қазо бор. Шунинг учун ҳозирдан айтиб қўяй, одамлардан оласи-берасиларим бор. Мен айтиб тураман, сен ёзиб ол.
— Хўп, дада, айтаверинг! Қани, олдин кимлардан ола-силарингиз бор, шуни айтинг!
— Ёз, Эшматда юз сўм, Тошматда юз сўм, Исавойда икки юз сўм, Мусавойда икки юз сўм...
— Ҳа, дадажон, айтаверинг, тағин кимларда бор? Дадаси яна уч-тўрт одамнинг номини айтди. Оласи-ларнинг жами минг сўмча бор эди.
— Болам, энди қоғознинг нариги тарафини ағдар. Кимларга берасиларим бор, шуни ёз.
— Қани, айтинг-чи.
— Исматхўжа акага минг сўм, Рустамхўжа акага минг сўм, Эшон акага икки минг сўм, Мулла Умарбойга...
— Э тўхтанг, тўхтанг, дада, энди айний бошладингиз,— деб, ўғли унинг бошини ушлаб кўрди,— бу гаплар иситманинг ҳароратига ўхшайди. Ёта қолинг дада...
— Болаларим, жон бор ерда қазо бор. Шунинг учун ҳозирдан айтиб қўяй, одамлардан оласи-берасиларим бор. Мен айтиб тураман, сен ёзиб ол.
— Хўп, дада, айтаверинг! Қани, олдин кимлардан ола-силарингиз бор, шуни айтинг!
— Ёз, Эшматда юз сўм, Тошматда юз сўм, Исавойда икки юз сўм, Мусавойда икки юз сўм...
— Ҳа, дадажон, айтаверинг, тағин кимларда бор? Дадаси яна уч-тўрт одамнинг номини айтди. Оласи-ларнинг жами минг сўмча бор эди.
— Болам, энди қоғознинг нариги тарафини ағдар. Кимларга берасиларим бор, шуни ёз.
— Қани, айтинг-чи.
— Исматхўжа акага минг сўм, Рустамхўжа акага минг сўм, Эшон акага икки минг сўм, Мулла Умарбойга...
— Э тўхтанг, тўхтанг, дада, энди айний бошладингиз,— деб, ўғли унинг бошини ушлаб кўрди,— бу гаплар иситманинг ҳароратига ўхшайди. Ёта қолинг дада...
Бир дудуқ киши бўлган экан. Нуқул гапирса, дудуқланиб қоларкан. Бир куни маршрутка тўхтатибди-да, эшикни очиб "Тақ-тақ, тақ-тақ" деса, ҳайдовчи асабийлашиб:
— Намунча таққиллатасан?!, ўтир тезроқ! - дебди.
Дудуқ киши бўлса:
— Тақ, Тақачига борадими? - деб сўрабди.
— Намунча таққиллатасан?!, ўтир тезроқ! - дебди.
Дудуқ киши бўлса:
— Тақ, Тақачига борадими? - деб сўрабди.
Пиёниста даволанишга келибди. Врач:
— Ҳўш, кўп ичасизми?
— Унчалик кўп эмас, кунига икки литр ароқ холос...Бир грамм ҳам кўп эмас!
— Эх-хе! Анчадан бери ичасизми?
— Унчалик кўп бўлгани йўқ, 12 ёшимдан бери...
— Ух-хў! Бўлмаса, даволанасиз! Факат битта шарти бор!
— Қанақа?
— Даволашни бошланишида кунига 200 граммдан кўп ичмайсиз!
— Икки юз грамм... Бўпти! ...Эртаси куни пиёниста оёғини зўрға судраб босиб, аллақандай қўшиқни хиргойи қилганча келибди.
— Азизим, сиз билан келишгандикку, кунига 200 граммдан кўп бўлмасин, деб!?
— Нима, мени битта сизда даволанаяпти деб ўйлайсизми?
— Ҳўш, кўп ичасизми?
— Унчалик кўп эмас, кунига икки литр ароқ холос...Бир грамм ҳам кўп эмас!
— Эх-хе! Анчадан бери ичасизми?
— Унчалик кўп бўлгани йўқ, 12 ёшимдан бери...
— Ух-хў! Бўлмаса, даволанасиз! Факат битта шарти бор!
— Қанақа?
— Даволашни бошланишида кунига 200 граммдан кўп ичмайсиз!
— Икки юз грамм... Бўпти! ...Эртаси куни пиёниста оёғини зўрға судраб босиб, аллақандай қўшиқни хиргойи қилганча келибди.
— Азизим, сиз билан келишгандикку, кунига 200 граммдан кўп бўлмасин, деб!?
— Нима, мени битта сизда даволанаяпти деб ўйлайсизми?
Афанди Самарқандда ўтган азизларни яхши биладиган мулланинг ҳужрасига меҳмон бўлган эди, мезбон кечгача азизларни гапириб, меҳмонга дастурхон ҳам ёзмади. Қорни ниҳоятда очган Афанди муллага луқма ташлади:
— Тақсир, ўша азизлар овқат ейишармиди?
— Тақсир, ўша азизлар овқат ейишармиди?
— Эрим йўқолиб қолди. Ўртоқ милиционер эримни шу бугуноқ топиб беринглар. Мен эримни севаман, эримсиз дунё кўзимга қоронгу. Топинглар, қидиринглар эримни
— Хоним, сал ўзизни босиб олинг. Бир бошидан айтинг, эриз қачон йўқолди?
— Бир ҳафтача бўлди йўқолганига, шу бугуноқ топасизларми?
— Нимага айнан бугун топишимиз керак?
— Бугун эримни ойлик оладиган кунида - дебди.
— Хоним, сал ўзизни босиб олинг. Бир бошидан айтинг, эриз қачон йўқолди?
— Бир ҳафтача бўлди йўқолганига, шу бугуноқ топасизларми?
— Нимага айнан бугун топишимиз керак?
— Бугун эримни ойлик оладиган кунида - дебди.
Шер ўрмондаги барча ҳайвонларни тўплаб:
— Бундан кейин ҳаммангиз ўзингизга шерик топиб, бир-бирингизни ҳимоя қилиб юринг. Сизларни ҳаммангизни ҳимоя қилиб юришдан чарчадим, - деса
Қуён:
— Шерга кимдан-ким ғинг деса, ўзим адабини бераман, - дермиш
— Бундан кейин ҳаммангиз ўзингизга шерик топиб, бир-бирингизни ҳимоя қилиб юринг. Сизларни ҳаммангизни ҳимоя қилиб юришдан чарчадим, - деса
Қуён:
— Шерга кимдан-ким ғинг деса, ўзим адабини бераман, - дермиш
