— Ойи, бугун директоримиз мендан: Сен оилада битта фарзандмисан?, - деб сўради
— Ҳа сен биттасан. У нима деди?
— Худога шукур, - деди.
— Жаҳонга шер бўлиб танилган бир жаҳонгир наҳот ит бўлса. Адашмай дурустроқ ҳисобла, хеч бўлмаса йўлбарс чиқар!
Афанди жавоб берди:
— Ишнинг бу томонини ўйлайдиган бўлсангиз, сиз итлигингизда тура берингу мақташни менга қўйиб беринг: мучалингиз фил, тақсир!
Бири семирган, иккинчиси ўз ҳолатида, учинчиси озиб кетган экан. Семирган пашшадан сўрашибди:
— Сен қаерда бўлдинг?
— Мен бой хонадонга бориб овқатни ичига тушсам, бир коса овқатни суриб қўйишарди. Мазза қилиб еб ётардим.
Иккинчисидан сўрашибди:
— Сенчи?
— Мен шундай овқатга учиб тушардим, бир қошиқда олиб қўйишарди, шуни еб ётардим.
Учинчисидан сўрашибди:
— Сенчи? Нега озиб кетдинг?
— Мен студентларнинг ётоқхонаси олдига бориб қолдим, шундай овқатига тушсам, қанотимдан ушлаб, бир шимиб отиб юборишарди.
— Сизга ичиш, чекиш, бегона аёллар билан мулоқотда бўлиш таъқиқланади.
Бемор ўзича ўйлади:
«Хотиним қурмагур шу ергаям келиб кетдими дейман?»
Бармен ҳайрон бўлиб, қуйибди.
— Ёнимдаги акаларга ҳам қуй, ўзинга ҳам қуй!, - дебди
"Раҳмат" деб, чиқиб кетаётса. Бармен:
— Пулини беринг, - деса
— Ўзинг ҳам ичдингу, - дебди
Барменнинг жаҳли чиқиб, боягини роса урибди.
2 кун ўтиб барменни олдига калтак еган алкаш келиб:
— Манга 200г, ўтирганларга 300г дан қуй, - дебди.
Бармен:
— Ака ман ичмиманми, - деса
— Сан ичвосанг тўпалон қиларкансан, - дермиш.
— Нега? Нима ҳалақит беряпти?
— Буни хоҳлашмаяпти.
— Дада, нима бу ерда ойим машина ҳайдашни ўрганганмила? - дермиш.
— Доктор, соғлигим жойида эмасга ўхшайди! Эндигина қирк ёшни қораладим, лекин кўзгуга қарашга қўрқаман! Тепакалман, кўзларимнинг ости осилиб қолган, юзимни ажин босган, тишларим тўкилиб кетган! Менга нима қилган, а?
Доктор:
— Аниғини айтолмайман... Балки ҳаммаси сиз ўйлаганчаликмасдир... Нима бўлганда ҳам, кўзингиз ўткир экан!
— Афанди, минора қандай қурилади? Афанди жавоб берди:
— Эски қудуқни тўнтариб минора ясалади.