Биринчи синфда ўқийдиган Холмат, онасига дебди:
— Ойи, бугун директоримиз мендан: Сен оилада битта фарзандмисан?, - деб сўради
— Ҳа сен биттасан. У нима деди?
— Худога шукур, - деди.
Подшо бир куни Афанди билан суҳбат вақтида мучал суриштириб қолган эди, Афанди йил ағдариб кўриб: «Мучалингиз ит экан» деди. Подшо оғринди:
— Жаҳонга шер бўлиб танилган бир жаҳонгир наҳот ит бўлса. Адашмай дурустроқ ҳисобла, хеч бўлмаса йўлбарс чиқар!
Афанди жавоб берди:
— Ишнинг бу томонини ўйлайдиган бўлсангиз, сиз итлигингизда тура берингу мақташни менга қўйиб беринг: мучалингиз фил, тақсир!
Учта пашша гаплашиб ўтириб зерикибди. Уччаламиз уч томонга кетамиз ва бир йилдан сўнг шу ерда кўришамиз деб учишибди. Орадан бир йил ўтибди, пашшалар келишилган жойда йиғилишибди:
Бири семирган, иккинчиси ўз ҳолатида, учинчиси озиб кетган экан. Семирган пашшадан сўрашибди:
— Сен қаерда бўлдинг?
— Мен бой хонадонга бориб овқатни ичига тушсам, бир коса овқатни суриб қўйишарди. Мазза қилиб еб ётардим.
Иккинчисидан сўрашибди:
— Сенчи?
— Мен шундай овқатга учиб тушардим, бир қошиқда олиб қўйишарди, шуни еб ётардим.
Учинчисидан сўрашибди:
— Сенчи? Нега озиб кетдинг?
— Мен студентларнинг ётоқхонаси олдига бориб қолдим, шундай овқатига тушсам, қанотимдан ушлаб, бир шимиб отиб юборишарди.
Доктор беморга деди:
— Сизга ичиш, чекиш, бегона аёллар билан мулоқотда бўлиш таъқиқланади.
Бемор ўзича ўйлади:
«Хотиним қурмагур шу ергаям келиб кетдими дейман?»
Бир алкаш барга кириб барменга 200г қуй тозасидан, - деса
Бармен ҳайрон бўлиб, қуйибди.
— Ёнимдаги акаларга ҳам қуй, ўзинга ҳам қуй!, - дебди
"Раҳмат" деб, чиқиб кетаётса. Бармен:
— Пулини беринг, - деса
— Ўзинг ҳам ичдингу, - дебди
Барменнинг жаҳли чиқиб, боягини роса урибди.
2 кун ўтиб барменни олдига калтак еган алкаш келиб:
— Манга 200г, ўтирганларга 300г дан қуй, - дебди.
Бармен:
— Ака ман ичмиманми, - деса
— Сан ичвосанг тўпалон қиларкансан, - дермиш.
Бошлиқни хонасини тозалаётган фаррош аёлни қулоғи эшитмас экан. Бир куни токчадаги гулдон ерга тушиб синибди. Фаррош аёл орқасига ўгирилиб синган гулдонга қараган экан, бошлиқни юраги ёмон бўлиб қолибди. Чунки ўша фаррош опа махфий йиғилишларда бемалол хонани тозалаб юраверган экан-да!
— Кўпчилик ёшлар Интернетдан чиқиб кета олишмаяпти.
— Нега? Нима ҳалақит беряпти?
— Буни хоҳлашмаяпти.
Ота ўғил чет эл сафарида харобалар орасига экскурсияга чиқишди. Шу пайт ўғил отасига:
— Дада, нима бу ерда ойим машина ҳайдашни ўрганганмила? - дермиш.
Бемор:
— Доктор, соғлигим жойида эмасга ўхшайди! Эндигина қирк ёшни қораладим, лекин кўзгуга қарашга қўрқаман! Тепакалман, кўзларимнинг ости осилиб қолган, юзимни ажин босган, тишларим тўкилиб кетган! Менга нима қилган, а?
Доктор:
— Аниғини айтолмайман... Балки ҳаммаси сиз ўйлаганчаликмасдир... Нима бўлганда ҳам, кўзингиз ўткир экан!
Афандидан биров сўради:
— Афанди, минора қандай қурилади? Афанди жавоб берди:
— Эски қудуқни тўнтариб минора ясалади.