— Яхши. Танишинг, булар сизнинг набираларингиз!
— Тепкимни соғиниб қолдингми?, - дебди.
— Кимсан!?—деди боғбон.
Афанди ўрикнинг танасига ёпишиб олиб жавоб берди:
— Мен ўрикнинг елимиман. Боғбон яна сўради:
— Елим ҳам гапирадими?
— Кечирасиз,— деди Афанди,— билмабман, чип-чип-чип...
— Афанди, эшагингизни бир киши ўғирладими, кўпчиликми, эшакни миниб кетдими, етаклаб кетдими? Эшак остонадан ўнг оёғи билан чиқдими, чап оёғи билан чиқдими?
Афанди унга жавоб берди:
— Янаги сафар эшак ўғирлатадиган бўлсам, сизни айтиб келаман, ҳаммасини ўз кўзингиз билан кўрасиз.
— Алифбода нечта ҳарф бор?
— Олтита.
— Қандай қилиб?
— А, Л, И, Ф, Б, О. Ҳаммаси бўлиб олтита!
— Қатиғингиз бўлса, муздай айрон қилиб берсангиз, жуда чанқаб келяпмиз,— деди.
— Бир томчи ҳам қатиғимиз йўқ,— деди Афанди.
Подшо ғижиниб йўлга тушди. Орадан сал вақт ўтгач Афанди моғорлаб кетган эски хурмачани кўтариб томга чиқиб:
— Қайтинглар, қайтинглар!— деб бақирди.
Подшо билан вазир шошиб-пишиб қайтишди. Афанди бояги хурмачани кўрсатиб деди:
— Афсуски, қатиқ йўқ эди. Агар бўлганида шу хурмачани олиб чиқиб берар эдим.
— Этишларича, янгича операция ўйлаб топишибди. Нима эмиш, 2000$ берса - 35 ёшлик хотинни 20 ёшликка айлантириб қўярмиш.
— Мана сенга 5000$!!! Умуман қорангни кўрмай!!!
— Машинада эмасмисиз?
— Йўқ!
— Афсус!