Афанди ҳақида латифалар

Бир куни Афанди билан хотини ҳайвонот боғига боришибди. Хотини ҳайвонларга қараб йиғлаганини кўриб, унинг ёнига бориб меҳрибонлик билан сўрабди:
— Хотин нега йиғлаяпсан?
— Дадаси қаранг, шунча шуба бекорга ётибди-я.
Афанди ярим кечада ўзи ёлғиз айланиб юрган эди, миршаб ушлаб олди:
— Бемаҳалда нима қилиб юрибсан?—сўради миршаб.
— Уйқум қочди,— жавоб берди Афанди,— шуни қидириб юрибман.
Бир куни икки рус ва ўзимизнинг афанди Ялтада учрашиб қолишибди. Афанди руслардан қайси шаҳардан эканлигини сўрабди.
Руслардан бири:
— Андрей Москвич! – дебди.
Икинчиси:
— Владимир Запорожец, - дебди.
Шунда зийрак афанди:
— Насриддин Нексия, - деган экан.
Бир куни подшоҳ фармон чиқарибди.
— Кимдан ким мени филимни қичқиртира олса унга ярим молимни бераман, — дебди.
Одамлар келиб кетибди, аммо ҳеч ким қичқиртира олмади. Кунлардан бир кун Афанди филни ёнига бориб уни ҳамма ёнини айланиб уёқ буёқини қараб чиқибди қараса фил эркак экан.
Афанди уни нозик еридан қисган экан, фил дарҳол қичқириб юборибди ва подшоҳнинг ярим молини олибди.
Кейин подшоҳ ғазабланиб яна фармон берибди:
— Кимдан-ким мени филимни сўзга кирита олса, унга қизимни бераман, - дебди.
Яна ҳечким уддалай олмабди. Яна Афанди қолибди, кейин у филни олдига бориб унинг қулоғига:
— Яна қисайми? - дебди.
Фил дарҳол тилга кириб:
— Йўқ-йўқ, - дебди.
Афанди бир куни ойна топиб олибди. Унда ўзини кўриб:
— Ия, бу сизникими мавлоно, кечирасиз, - дебди.
Бир куни подшо Афандидан сўраб қолди:
— Шу одамларга ҳайронман-да. Доим бир-бирлари билан жанжаллашганлари-жанжаллашган. Жанжал нимадан чиқаркин-а, Афандим?
— Одамлар бир-бирларига беҳосдан «аҳмоқ бўлма!» деб юборадилар. Жанжал шундан чиқади.
— Бўлмаган гап! Шу арзимаган гапдан ҳам жанжал чиқадими?!
— Чиқади.
— Чиқмайди!
— Аҳмоқ бўлманг! — деди Афанди жўрттага.
— Жаллод!— деб қичқирди подшо азбаройи жаҳли чиқиб кетганидан.
— Ана, айтмадимми, тақсир, битта «аҳмоқ бўлма»га жанжал тугул, ўлим чиқдику! Боринг бўлмаса, аҳмоқ бўла қолинг!
Чойхонада ошхўрлик қилиб ўтирган Афандига бир таниши дебди:
— Уйингизга ўт кетди, тез боринг!!!
— Э, йўқ! Биз хотиним билан ишларни бўлишиб олганмиз. Мен пул топиб бораман. Хотиним уйдаги ишларга қарайди. Бор ўзига айт!
Қаҳратон қишда афандининг уйига меҳмон келибди. Афанди иссиқ сандалда дутор чалиб ўтирган экан. Дуои фотиҳадан сўнг меҳмон сўради:
— Янгамиз кўринмайдилар?
— Ташқарида ўтин ёряпти.
— Сиз иссиқ уйда дутор чалиб ўтирсангиз, аёлингиз совуқда ўтин ёрса, шуям инсофданми?, - дебди меҳмон.
— Янгангиз дутор чалишни билмаса, нима қилай?
Бир куни афанди балиқ овига борибди.
Ҳаво айниб, совиб кетибди. Шунда афанди балиқ тўрига ўранволиб, — барибир совуқ-да..., - дермиш.
Бир куни афанди янги телефон сотиб олибди.
Лекин телефони ярим йил жирингламабди, ҳеч ким телефон қилмабди.
Бир куни тонгда ухлаб ётса, телефони жиринглаб қолибди. Шунда афанди хурсандчиликдан рақсга тушиб кетибди. Ярим соат жиринглабди. Охири афанди, — Майли жавоб берай-чи, ким экан?, - деб қараса, будильник экан...