Дўстлар ҳақида латифалар
— Афанди, уйғоқмисиз?
— Ҳа, нима қилди?,
— Сиздан бир оз пул сўрамоқчи эдим.
— Ундай бўлса мен ухлаяпман,— деди Афанди.
Домла:
— Ишлайман, - дебди.
— Мен хотинимдан ташқари бирор бир аёлга қиё боқмаганман. Сен ҳам шундай деб айта оласанми?
— Айта оламан. Фақат бу гапни гапирганда бунчалик жиддий туролмайман, халос.
— Салом холажон! Акбар уйдами, - деб сўраса,
— Ҳа уйда! Лекин овқатланяпти. Балки сен ҳам овқатланишни хоҳларсан, - дебди.
— Ҳа хоҳлайман, - деса,
— Бўпти, унда сен ҳам уйингга бориб овқатингни егин, кейин келарсан, - дермиш.
— Болам дўстингни нимага уряпсан, деса
Бола айтибди:
— У мени икки йил олдин бегимот деб мазаҳ қилганди, дебди
— Икки йил олдин мазаҳ қилган бўлса, нимага ҳозир уряпсан, дебди
— Бугун зоопаркга бориб бегимот нималигини кўрдим-да.
— Дўстим, бу хотинингни қулоғидаги зиракни қаердан олдинг. Умрим бино бўлиб, бунақасини кўрмаганман.
— Э-э, у зирак эмас. Туғилган кунига совға олай десам, ҳали ойликкача анча бор экан. Кастюмимни тугмасини узиб олиб, қулоғига қадаб қўйганман...
— Қандай йўл экан?
— Ҳашаматли бирор рестораннинг ёпилишига озгина вақт қолганида кирамиз. Истаганимизча таом буюртма бериб, овқатлана бошлаймиз. Иш вақти тугаб, официантлар бирин-кетин уйга кета бошлашади. Охирги қолган официант биздан пулни сўраса, биз уни шериги пулни олганини айтамиз.
— Зўр-ку, қойил. кетдик.
Ресторанда официант:
— Кеч бўлиб қолди. Ресторан ёпилади. Марҳамат қилиб ҳисоб-китоб қилсангиз...
— Ие, биз бошқа официантга пулини аллақачон тўлаб бўлганмиз. Қайтимини берасизларми, йўқми?
— Афанди, ўрик ейишга жуда чаққон экансиз, бирпасда шунча данак қилдингиз?
— Ўрик ейишга мендан ҳам сиз уста экансиз — деди Афанди,— ўрикни данак-панаги билан ютар экансиз.
— Кўрдингми?! Қанақа зўр боламан...! Мени деб қизлар бир-бири билан уришиб кетишади...!
— Йўқ, улар бир-бирига: Сен олиб кет уни, ўзинг олиб кет, менга-ям керакмас! дейишяпти.
Шериги наригисига қараб:
— Ие, поездимиз кетиб қоляпти, тур!!! – деса, иккинчиси хотиржам чойини хўплаб:
— Билет бизда-ку, қаерга кетарди?! – дермиш.